Το παρακάτω κείμενο, είναι από την εργασία μου που είναι σε εξέλιξη , «Η γέννηση μίας νέας ανθρώπινης εποχής – δικαιώματα και υποχρεώσεις» και από το κεφάλαιο «Έθνος – Κράτος. Οι λαϊκοί αγώνες και η εθνική συγκολλητική ιστορική ουσία», το οποίο δεν έχω τελειώσει και είναι αδημοσίευτο.
Τίτλος κειμένου: Εδώ Πολυτεχνείο. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
δημοσιευμένο Τρίτη, 17 Νοέμβριος 2009 21:05 με επιπλέον ανάπτυξη τον Μάρτιο του 2017.
Σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να βλέπω το ποτήρι μισό γεμάτο αντί για μισό άδειο. Προσπαθώ πάντα να είμαι αισιόδοξος κρατώντας μία ισορροπία μεταξύ της ουτοπικής υπεραισιοδοξίας και του ισοπεδωτικού ρεαλισμού που αποδέχεται τις καταστάσεις όπως έρχονται χωρίς καμία διάθεση δημιουργικής αμφισβήτησης. Οι διάφορες εθνικές επέτειοι, που έχουν τον ρόλο να μας δένουν σαν λαό με την ιστορία και με τον εαυτό μας, συχνά πυκνά, βάλλονται άλλοτε με διάφορες ιστορικές πληροφορίες που κλονίζουν το κεντρικό νόημα και άλλοτε με κλισέ. Πριν να αναφέρω ποιο είναι για εμένα το κεντρικό νόημα της γιορτής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα αναφερθώ σε δύο κλισέ που τείνουν να ακυρώσουν την εθνική γιορτή. Μάλιστα αντίστοιχες προσπάθειες υπονόμευσης γίνονται για όλες τις εθνικές γιορτές όπως της 25η Μαρτίου και της 28η Οκτωβρίου. Δύο από τα κλισέ που υπονομεύουν το κεντρικό νόημα του Πολυτεχνείου είναι τα α. Η γενιά του Πολυτεχνείου μας κυβερνάει σήμερα και μας κατέστρεψε. β. Η εξέγερση σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από την CIA Και τα δύο (επιχειρήματα) κλισέ έχουν δόσεις αλήθειας. Δηλαδή όντος η γενιά του Πολυτεχνείου έχει μερίδιο ευθύνης για τα κακά χάλια της χώρας μας. Όπως μερίδιο ευθύνης έχουν όλες οι γενιές για ότι συμβαίνει στην εποχή τους. Το να καταδικάζουμε όμως μία ολόκληρη γενιά, την γενικά των νέων της δεκαετίας του 1970 για το σύνολο της πορείας της χώρας, είναι ισοπεδωτικό, είναι εκ του πονηρού και είναι μία παιδική προσέγγιση που πολλοί υιοθετούν ελαφρά την καρδία. Εκτός από το ότι η Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε και συμφιλιώθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό τα τελευταία 50 χρόνια, ναι είχε και προβλήματα και πρόθυμους (προδότες) που τα προκαλούσαν. Δεν ήταν όλοι οι αγωνιστές προδότες. Δεν ήταν η πλειοψηφία τους προδότες. Δεν είχαν όλοι οι αγωνιστές στο μυαλό τους να τα οικονομήσουν, να γίνουν υπουργοί ή να ξεπουλήσουν την μισή Κύπρο. Έτυχε να γνωρίσω μερικούς. Έγιναν εργάτες, τεχνίτες, επιστήμονες, επιχειρηματίες και οικογενειάρχες. Οι πλειοψηφία τους είχαν τρία χαρακτηριστικά. Έμειναν για πάντα ενεργοί πολίτες. Είχαν λόγο τιμής και δεν ήταν επώνυμοι. Όσο για την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών στην εξέγερση το περίεργο θα ήταν να μην είχαν παρουσία εκεί. Σε κάθε εξέγερση και σε κάθε χώρο υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δρουν μυστικά με διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες ατζέντες και σκοπούς. Είναι πασιφανές σήμερα, στην εποχή που ζούμε, ως μέσο, ως εργαλείο η πληροφορία, η γνώση είναι το ανώτερο αγαθό. Πως περιμένουμε να μην είχε πράκτορες το Πολυτεχνείο τη στιγμή που ως γεγονός άλλαξε πορεία σε μία ολόκληρη χώρα. Αυτό όμως δεν μπορεί να ενοχοποιήσει ως προς τις προθέσεις τους, το σύνολο των ανθρώπων που αγωνίστηκε εκεί ή ακόμα και μία ολόκληρη γενιά. Το κεντρικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973. Η γιορτή της δεκάτης εβδόμης Νοεμβρίου είναι εκεί για να μας θυμίζει ένα κυρίως πράγμα . Τίποτα δεν προχωράει μπροστά χωρίς την συμμετοχή μας. Και αν θα πρέπει να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο όπως το 1973 για να ξεσηκωθούν μόνο μερικοί κυρίως φοιτητές και να σηκώσουν την φωνή τους, ε τότε το πιθανότερο είναι τα πράγματα να ξαναφτάσουν στο απροχώρητο! Η συμμετοχή λείπει από την κοινωνία μας, εμείς δεν περιφρουρούμε την δημοκρατία, εμείς αφήνουμε να μας εξαπατούν οι μειοψηφίες που μας κυβερνούν. Ας ψαχτούμε λίγο να δούμε γιατί τα αιτήματα του Πολυτεχνείου είναι ακόμα επίκαιρα και ας πάρουμε παράδειγμα από τους φοιτητές που δεν έχουν ξεχάσει ακόμα να οραματίζονται. Εδώ Πολυτεχνείο. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Motivator Damian
skouliki.net
https://skoulikinet.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου