Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

draft 2017 06 28

Η εργασία μου έως τώρα

Προσωρινός τίτλος. Η γέννηση μίας νέας (ανθρώπινης) εποχής – δικαιώματα και υποχρεώσεις

Σε συνέχεια των δημοσιεύσεων που είχα κάνει στις
στις 22 Ιανουαρίου με τίτλο draft 2017 01 22,
και στις 17 Φεβρουαρίου με τίτλο draft 2017 02 17

Σήμερα σας παρουσιάζω μία πιο προσεγμένη εκδοχή και πιο εμπλουτισμένη.

Η αρίθμηση των κεφαλαίων είναι διαφορετική γιατί υπάρχει περισσότερο υλικό.
Καλή ανάγνωση.

Καλημέρα καλησπέρα καληνύχτα
Μετά τα βιντεάκια https://skoulikinet.blogspot.gr/2016/03/video-blog_28.html
και PLAYLIST https://www.youtube.com/playlist?list=PL3ZkbpmznQVwMgRMSolV_m6d6IuX0YI5Z
κανάλι Youtube : https://www.youtube.com/user/Damianflorabox
που δημοσίευσα την άνοιξη, ξεκίνησα μία εργασία για την αποκαθήλωση των εξουσιών και της νομιμοποίησης που χαίρουν βασικότερα εξαιτίας της ιστορικότητας τους… Κατάφερα να καταγράψω πάνω από 30 λόγους για τους οποίους οι εξουσιαστικές δομές δεν νομιμοποιούνται πια. Όμως κάπου στην πορεία κατάλαβα ότι μία τέτοια λίστα, όσο τεκμηριωμένη και αν είναι μπορεί να γίνει το εργαλείο λαϊκισμού σε ανεύθυνα χέρια πολιτικών μισθοφόρων. Για αυτό δεν έμεινα εκεί και αναζητώ το νέο και το διαφορετικό. Την πρόταση για το μέλλον.
Αν θέλετε να με βοηθήσετε διαδώστε τα γραφτά αυτά και όποιος θέλει ας μου στείλει ότι θα ήθελε να πει πάνω σε αυτά.
-

ΑΡΧΗ ΑΡΧΕΙΟΥ

Η γέννηση μίας νέας (ανθρώπινης) εποχής – δικαιώματα και υποχρεώσεις
περιεχόμενα
Ενότητα 1 Ατομική ευθύνη
Κεφάλαιο 01. Η δύναμη της επιλογής
άρθρο
Η βία είναι φασισμός και ο φασισμός είναι βία* (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για γράψιμο)
Κεφάλαιο 02. Η Νομική Υπόσταση

Ενότητα 2 Παθολογίες της ανθρωπότητας
Κεφάλαιο 03. Οι ερημίτες
Κεφάλαιο 04. Ο άνθρωπος και η φυσική του εξάρτηση από τους άλλους
Κεφάλαιο 05. Οι κυρίαρχοι ψυχοπαθείς*
Κεφάλαιο 06. Παθολογίες του πολιτικού συστήματος στις κοινωνίες που αναφέρουν και αναφέρονται στον όρο Δημοκρατία. Αναγνωρίζοντας τους λαϊκιστές. Αναγνωρίζοντας τους υποκριτές. Οι δημοκρατικοί και οι ρεπουμπλικάνοι.
άρθρα: Διαχειριστές ή πολιτικοί μισθοφόροι;*
Εφτά ερωτησούλες για τα πολιτικά αρχηγόπουλα.*
Κυβερνητική φθορά και σταθερή αποσταθεροποίηση της κοινωνίας.*
Καταργούν την κοινή λογική άρα και το κλίμα εμπιστοσύνης.*
Καθυστέρηση, έκτακτη ανάγκη και η μέθοδος του μαλάκα.
Κεφάλαιο 07. Υπέρ-φορολόγηση
Κεφάλαιο 08. Εθνικισμός εναντίων ανθρωπότητας
άρθρο: Μετανάστες και λα.ο.σ.*
Κεφάλαιο 09. Ο τεχνητός διχασμός της κομματικής πολιτικοποίησης*
άρθρο: Μνημονιακοί και αντί μνημονιακοί. O ψεύτικος διχασμός*
Κεφάλαιο 10. Υπέρ και παραπληροφόρηση, ψυχολογικός πόλεμος μέσα από τα μίντια.
αναδημοσίευση: Δέκα στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ*
άρθρα:
Media και άλλες αηδίες
Μας γεμίζουν την RAM.
Μ.μ.ε. – Παραπληροφόρηση και η μέθοδος των τριών.
Nomophovia και άλλες αηδίες.
Κεφάλαιο 11. Κοινωνικός αυτοματισμός και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Σικέ αντιπαραθέσεις *
άρθρο
ΦΩΤΟΠΟΥΛΕ (ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ) ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ*
Κεφάλαιο 12. Η αποδόμηση της ψυχολογίας του ηττημένου*
άρθρο:
Τέλος οι δικαιολογίες - 21/12/2012 HAPPY DOOMSDAY*
Κεφάλαιο 13. Απορύθμιση αγορών με την δικαιολογία της μεταρρυθμιστικής εξυγίανσης

Ενότητα 3. Τριάντα ΚΑΙ λόγοι για τους οποίους οι εξουσιαστικές δομές δεν νομιμοποιούνται - (ανασφάλεια και εξάρτηση)
Κεφάλαιο 14. Πως απoνομιμοποιούμε τις εκάστοτε εξουσίες. Η μη νομιμοποίηση των εξουσιών. Πως νομιμοποιούμε και ανανεώνουμε την εμπιστοσύνη μας στις εξουσίες – κράτη.
Κεφάλαιο 15. Τριάντα ΚΑΙ λόγοι για τους οποίους οι εξουσιαστικές δομές δεν νομιμοποιούνται. Κατάλογος.
Κεφάλαιο 16. Πως απονομιμοποιούμε τις εξουσίες; Απαξιώνονται και εγκαταλείπονται.
Κεφάλαιο 17. Κατάλογος κοινωνικών αξιών

Ενότητα 4 Τα στοιχεία της νέας εποχής (Φιλοσοφία, τρόπος ζωής, θρησκεία ανάληψη ευθύνης, καταναλωτική συνείδηση)

Κεφάλαιο 18. Δικαιώματα και προνόμια
Κεφάλαιο 19. Ανταμοιβή / τιμωρία ή εθελοντισμός
σημειώσεις: ΤΟ ΨΕΜΑ στην ΖΩΗ του παιδιού
Κεφάλαιο 20. Μίνιμουμ ατομική παραγωγή (τροφής – νερού).
Ο άνθρωπος θα αρχίσει να παράγει το φαγητό του, για να ξαναβρεί την χαμένη του αξιοπρέπεια.
Κεφάλαιο 21. Οικουμενική απογραφή με ενεργή ατομική συμμετοχή
Κεφάλαιο 22. Αναδιανομή Γης και εγκατάλειψη της (νέο) φεουδαρχίας
Κεφάλαιο 23. Η άποψη μου για την υγεία και τις υποδομές της
Κεφάλαιο 24. Αλλαγή αντικειμένου εργασίας κάθε 5 με 7 χρόνια - να σπάσει ο κοινωνικός υπνωτισμός – σπάσιμο της εξειδίκευσης

Ενότητα 5 Ρύθμιση των εμπορικών σχέσεων
Κεφάλαιο 25. Χρήμα χωρίς τόκο
κείμενο
Θέλω ΔΙΑΓΡΑΦΗ όχι επιμήκυνση χρέους
δημοσιευμένο στο Φλόραμποξ την Τρίτη, 16 Νοεμβρίου 2010
Κεφάλαιο 26. Η Αξία του χρήματος. Πως διαμορφώνεται.
Κεφάλαιο 27. Μπακαλολογαριασμοί - πόσο μας εκμεταλλεύονται
Κεφάλαιο 28. Συνεργατικά μοντέλα επιχειρηματικότητας

Ενότητα 6 ρύθμιση πληροφοριακών σχέσεων
Κεφάλαιο 29. Πυλώνες για την δημοκρατία, η ελεύθερη έκθεση, σύγκριση και ανταλλαγή απόψεων.
Κεφάλαιο 30. Το νέο Σύνταγμα δεν είναι πανάκια. Αλλαγή νοοτροπίας σε σχέση με την κεντρική πολιτική.
Εισήγηση με τίτλο: Λογοδοσία.
Κεφάλαιο 31. Ο άρρωστος διάλογος και η ωφέλιμη συζήτηση.  Πότε ψηφίζουμε.
σημειώσεις
32. (μοντέλο λειτουργίας ειδησεογραφικών σχημάτων)
33. ψηφοφορίες – δημοψηφίσματα
 κάουντερ και αποδείξεις βάση της ανοιχτής πληροφορίας – διαφάνεια στην (κάθε) πράξη
@

Ενότητα 7 Τοπική, εθνική, οικουμενική Δημοκρατία
Κεφάλαιο 34 Άμεση Δημοκρατία : Είναι εφικτή αν πρώτα γίνει απαιτητή
Κεφάλαιο 35 ΑΞΙΑ Δημοκρατία – όλοι ομιλούν – όλοι κρίνονται από όλους
άρθρο
Ανοιχτός Συνδυασμός Ανεξάρτητων Βουλευτών
Κεφάλαιο 36 Κοινωνικά Κύτταρα – κοινότητες – τοπική παραγωγή και τοπική φορολογία–κενό. 
Κεφάλαιο 37 Οι λαϊκοί αγώνες και η εθνική συγκολλητική ιστορική ουσία
κείμενο
Εδώ Πολυτεχνείο . Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Κεφάλαιο 38 Η Παγκοσμιοποίηση που θέλουμε
-


Η γέννηση μίας νέας ανθρώπινης εποχής – δικαιώματα και υποχρεώσεις
 

Ενότητα 1 Ατομική ευθύνη
Κεφάλαιο 01. Η δύναμη της επιλογής (ανασφάλεια) (εξάρτηση)
Μεγαλώνοντας σε αυτόν τον κόσμο μαθαίνουμε ότι όλο και περισσότερα πράγματα που μας παρουσιάστηκαν ως δεδομένα, δεν είναι. Είναι ζητήματα επιλογής. Η θρησκεία, μας παρουσιάστηκε σαν δεδομένο γιατί μας βάφτισαν όταν ήμασταν μωρά. Μεγαλώνοντας καταλάβαμε ότι υπάρχουν κι άλλες θρησκείες και μελετώντας μπορούμε να επιλέξουμε.
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι επιλογή ή είναι και επιλογή στις μέρες μας. Ο τρόπος που ντυνόμαστε, το λάϊφ στάιλ είναι ζητήματα επιλογής. Με τον ίδιο τρόπο εγκρίνουμε ή δεν εγκρίνουμε διάφορες καταστάσεις με τις επιλογές μας. Δεχόμαστε ή δεν δεχόμαστε κάποιες συμπεριφορές από τους άλλους και προς τους άλλους ανθρώπους. Εγκρίνουμε πρακτικές, τις εφαρμόζουμε και εμείς ή δεν τις εγκρίνουμε και ούτε τις εφαρμόζουμε. Όλα αυτά μπορούν να είναι ξεκάθαρα αν υπάρχει ο χρόνος να τα αναλύσουμε ώστε να είναι συνειδητά. Ο σύγχρονος δυτικός τρόπος ζωής, με τα ωράρια, τις ρουτίνες και την εξαντλητική εξειδίκευση δεν αφήνει πολλά περιθώρια κριτικής σκέψης και ανάλυσης. Αν δεν μπορούμε να αναλύσουμε τον τρόπο ζωής μας, γιατί δεν έχουμε καθόλου προσωπικό χρόνο ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, ζούμε μία ζωή στην οποία νομίζουμε ότι δεν επιλέγουμε τίποτα. Νομίζουμε ότι όλα έρχονται με την σειρά τους, στην ώρα τους ή κάπως έτσι. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι τα πάντα στη ζωή μας καθορίζονται από τις επιλογές που κάνουμε είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Στην δεύτερη περίπτωση, χωρίς την συνειδητοποίηση των επιλογών, είναι εύκολο κάποιος να πέσει θύμα, νομίζοντας ότι δεν έχει επιλέξει αυτά (τα βάσανα) που περνάει, αλλά έτσι είναι, έτσι έτυχε. Ατυχία και άτιμη ζωή είναι οι κουβέντες ενός θύματος της ίδιας του της άγνοιας. Αυτή η κοιμισμένη ασυνείδητη δύναμη της επιλογής, ισχύει για όλες τις σχέσεις. Τις σχέσεις μας με το σώμα μας, τις σχέσεις με τους φίλους μας, με την οικογένεια. Επιλέγουμε να κρατάμε υγιή ή όχι το σώμα μας, επιλέγουμε να έχουμε φιλικές σχέσεις με κάποιους ανθρώπους και με άλλους όχι. Επιλέγουμε να ανεχόμαστε κάποιες παραξενιές κάποιων φίλων μας, άλλων όχι και τους απομακρύνουμε από κοντά μας. Επιλέγουμε τι είδους σχέση θα έχουμε με την οικογένεια μας ακόμα και αν αυτή η επιλογή είναι η παραδοσιακή εδώ στην Ελλάδα. Το να παραμένει κάποιος αλληλέγγυος με τα μέλη της οικογένειας του. Είναι επιλογή. Επιλογή είναι και το τι στάση θα έχει κάποιο πρόσωπο σε σχέσεις που από την φύση τους είναι λιγότερο ισότιμες. Όπως οι σχέσεις του προσώπου (ατόμου) με εταιρίες προσώπων, ή οι σχέσεις του προσώπου με τις αρχές της τοπικής κοινωνίας ή οι σχέσεις του με το κράτος ακόμα και η σχέση του με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί είτε νομότυπα είτε με ωμή επιβολή κάποιου απροκάλυπτα τυραννικού καθεστώτος. Πάντα υπάρχει η δύναμη της επιλογής και μαζί με την δύναμη των αριθμών, μπορεί και φέρνει πάντα αλλαγές στις κοινωνίες των ανθρώπων.
-
Η βία είναι φασισμός και ο φασισμός είναι βία
δημοσιευμένο Κυριακή, 08 Νοεμβρίου 2009
Με αυτόν τον απλό τρόπο θα αγγίξω το θέμα βία. Η βία σε κάθε μορφή της, σωματική, ψυχολογική, έχει το κοινό στοιχείο της επιβολής. Θέλει κάποιος να σε κάνει κουμάντο με το ζόρι, χωρίς να σέβεται την δική σου ελευθερία. Θέλει κάποιος να σε χειριστεί, θέλει κάποιος να σε κάνει να φοβηθείς, αυτά όλα είναι βία και είναι φασισμός, όπως χρησιμοποιείται σήμερα η λέξη φασισμός, δηλαδή σαν βρισιά. Ο φασίστας έχει το σκεφτικό ή είσαι μαζί μου ή είσαι εχθρός.
Η αρχή που θα πρέπει να διέπει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις θα πρέπει να είναι ο σεβασμός και αυτή την έννοια θα πρέπει να την έχουμε πολύ ψιλά στις σχέσεις μας με το κάθε τι. Όμως η σύγχρονη κοινωνία τείνει να ξεχάσει την έννοια του σεβασμού γιατί είναι γεμάτη συμβιβασμούς και έτσι η βία είναι τελικά μία πραγματικότητα στην οποία ζούμε, θυμίζω όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχολογική βία από την οποία όλοι λίγο πολύ βασανιζόμαστε.
τέλος άρθρου
-
Πως νομιμοποιούμε τις εκάστοτε εξουσίες;
Με ποιες επιλογές μας δεχόμαστε τους όρους της σχέσης μας με τις εξουσιαστικές δομές;
-
Κεφάλαιο 02. Η Νομική Υπόσταση

Οι πολίτες μίας χώρας είναι δεσμευμένοι από το νομικό καθεστώς της, όμως αυτό δεν γίνεται αυτόματα, μόνο και μόνο γιατί ένας άνθρωπος γεννήθηκε στην επικράτεια. Την ίδια στιγμή που γεννιέται ένας άνθρωπος, οι γονείς του συνήθως γεννούν και ένα άλλο παράλληλο εαυτό του, ας το πούμε την νομική του υπόσταση. Αυτή η νομική υπόσταση ή ας πούμε το νομικό πρόσωπο δημιουργείται με την εγράφη σε κάποιο μητρώο γεννήσεων. Λογικά λοιπόν η εγράφη δεν είναι το πρόσωπο, δεν είναι ο άνθρωπος, όμως με βάση αυτήν την εγγραφή και όσες άλλες ακολουθήσουν, όπως για παράδειγμα με την εγράφη του στα μητρώα της εφορίας της περιοχής του, το πραγματικό πρόσωπο μπορεί να χρεωθεί φόρους, πρόστιμα και να διωχθεί ή ακόμα και να φυλακιστεί αν κριθεί ανάλογα με το υπάρχον νομικό καθεστώς και το ποικίλο και αντιφατικό νομικό υλικό που υπάρχει. Και ανάλογα με την διάθεση των κυρίαρχων που δρουν μέσα από αυτό το νομικό καθεστώς. Έχετε προσέξει ότι το όνομα σας στους διάφορους λογαριασμούς είναι στα κεφαλαία ή ξεκινάει με κύριος ή κυρία. Είναι γιατί στην πραγματικότητα απευθύνονται σε αυτήν την νομική σας υπόσταση, σε αυτήν την αρχική εγράφη στα μητρώα γεννήσεων. Και έμμεσα απευθύνονται στο πραγματικό πρόσωπο.
Επιπλέον, αν δηλώσει κάποιος στα μητρώα του κράτους, δηλαδή στην εφορία, το εισόδημα του, το σπίτι του, το αυτοκίνητο του, την βάρκα του. Από εκείνη την στιγμή και μετά, ουσιαστικά παύει να είναι ο ιδιόκτητης αλλά ο νόμιμος κάτοχος αυτών των κινητών και ακίνητων. Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να κατασχέσει αυτά που  κατέχετε νόμιμα αν δεν πληρώσετε τους φόρους, τα πρόστιμα και ότι άλλο σας χρεώσουν.
Όταν στο δικαστήριο καλείται ένα πρόσωπο, στην πραγματικότητα εκπροσωπεί αυτό τον νομικό του εαυτό, ένα χαρτί που γράφει ένα ονοματεπώνυμο και μερικά άλλα στοιχεία. Ούτε το χαρτί, ούτε το ονοματεπώνυμο είναι το αληθινό πρόσωπο.
Η εφορία καλεί κάθε χρόνο τους πολίτες να δηλώσουν την περιουσία τους και τα εισοδήματα τους. Βάση αυτή της δήλωσης οι υπηρεσίες της εφορίας υπολογίζουν τους φόρους που πρέπει να πληρώσει ο πολίτης και τις βαφτίζουν βεβαιωμένες οφειλές ή βεβαιωμένους φόρους. Βεβαιωμένους γιατί; Γιατί και οι δύο μεριές, πολίτης και υπηρεσία (εφορία) έχουν συμφωνήσει.
Στην πραγματικότητα κάθε χρόνο με την φορολογική τους δήλωση οι πολίτες επικυρώνουν και ανανεώνουν τον γάμο τους με το κράτος.
-
Ενότητα 2 Παθολογίες της ανθρωπότητας
Κεφάλαιο 03. Οι ερημίτες

Οι αναπαραγόμενες ιδέες και κλισέ πολλές φορές περιέχουν συστημικές παγίδες τις ο οποίες ο ανυποψίαστος νεαρός ή νεαρή που έρχονται σε αυτόν τον κόσμο γυμνοί από γνώση, αδυνατούν να αντιληφθούν. Πολλές φορές ακούμε να μας λένε, «άντε σιγά σιγά να βρεις μία δουλειά να γίνεις ανεξάρτητο άτομο». Κανένα άτομο δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο, εκτός αν γίνει κάτι σαν Ροβινσώνας Κρούσος. Επίσης πολλές φορές εμείς οι σχολιαστές που δικάζουμε και καταδικάζουμε με τον τρόπο μας την κοινωνία, ο τρόπος είναι η μελέτη και η ανάλυση, ακούμε να μας λένε, «αν δεν σας αρέσει η πολιτεία μας να πάτε στα βουνά να μείνετε να είστε για πάρτη σας». Αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλει ένα ας πούμε φυσιολογικό άτομο. Να είναι μόνο του. Να είναι απομονωμένο. Ο νοήμον άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό και συνεργατικό ον. Ο ανόητος άνθρωπος είναι πάλι συνεργατικό ον αλλά νομίζει διαφορετικά. Οι διάφοροι ερημίτες, ασκητές, μοναχοί με την ευρύτερη έννοια ίσως να έχουν πολλούς προσωπικούς και πνευματικούς λόγους που επιλέγουν την μοναξιά. Η άρνηση των εγκόσμιων μπορεί να γίνεται εν μέρη και σαν μία διαμαρτυρία. Γιατί ο κόσμος είναι έτσι; Γιατί εγώ είμαι έτσι; Άραγε ποιος εγκατέλειψε ποιον; Εγώ τον κόσμο ή ο κόσμος εμένα; Ποιος απογοήτευσε ποιον και γιατί;
-
Κεφάλαιο 04. Ο άνθρωπος και η φυσική του εξάρτηση από τους άλλους
Άρα ούτε ο ερημίτης είναι ανεξάρτητος άνθρωπος και ας επιλέγει μία δυσκολότερη ζωή. Την μοναχική. Κάτι θα χρειαστεί και θα πάει στην πόλη να το αγοράσει ή να το ανταλλάξει με κάτι δικό του. Κάτι θα χρειαστεί που δεν μπορεί να παράγει ο ίδιος ή κάτι που είναι σε έλλειψη. Αυτού του είδους η εξάρτηση δεν είναι ανάθεμα, είναι φυσιολογική. Η ανθρωπότητα θα μπορούσε να παρομοιαστεί σαν μία αποικία με μέλισσες. Όλες οι μέλισσες εργάζονται για την επιβίωση της αποικίας, εργάτριες μαζεύουν το μέλι, οι κηφήνες προσέχουν τα αυγά και η βασίλισσα γεννάει. Οι εργασίες διαφέρουν, αλληλοεξαρτώνται και έχουν μία γενική αποστολή. Την επιβίωση. Σήμερα ο άνθρωπος έχει πάρει την επιβίωση περίπου σαν δεδομένη και αυτόματη διαδικασία αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
Κάποιος ράβει τα παπούτσια μας, κάποιος άλλος μαζεύει το καουτσούκ που έχουν και κάποιος άλλος κατασκεύασε το κορδόνι. Εμείς αγοράζουμε τα παπούτσια μας με τα λεφτά που κερδίσαμε κάνοντας μία τελείως διαφορετική εργασία και όλοι αυτοί που κοπίασαν για να τα φτιάξουν, μας είναι άγνωστοι. Αλλά υπάρχουν. Άρα το ζητούμενο σήμερα δεν είναι απλός η επιβίωση, αλλά αξιοπρεπής συνειδητοποιημένη ύπαρξη.
-
Κεφάλαιο 05. Οι κυρίαρχοι ψυχοπαθείς*
Μοιραία όλα τα προβλήματα μας σαν ανθρωπότητα είναι συνεπακόλουθα του κακού χαρακτήρα μας. Είναι η ίδια η παθολογία της ανθρωπότητας. Χοντρικά μπορώ να τα ρίξω όλα σε ένα πολύ χαρακτηριστικό μοντέλο χαρακτήρα, τον ψυχοπαθή χαρακτήρα.. Αυτός που προσπαθεί να υποτάξει τους άλλους. Φυσικά είναι μία μυωπική οπτική αυτή. Γιατί, πόσοι πολλοί είναι οι ψυχοπαθείς; Και πόσοι είναι οι πιο ισορροπημένοι χαρακτήρες;
Στην πραγματικότητα οι συμπεριφορές των ψυχοπαθών υιοθετούνται ασυνείδητα και από υγιής χαράκτριες.
Μπορώ να κατηγορήσω όλους τους άλλους, τους ας πούμε ισορροπημένους χαρακτήρες στο ίδιο το γεγονός. Ότι ενέδωσαν. Ότι υποτάχτηκαν. Ότι πιάστηκαν κορόιδα. Θέλω να πω, ότι ένας υγιής χαρακτήρας δεν μπορεί να προβαίνει σε πράξεις υποδούλωσης των άλλων, αλλά παρόλα αυτά το κάνει γιατί πείστηκε ότι αυτή είναι η δουλειά του, ή αυτό τον διέταξε κάποιος ή γιατί κάποιος άλλος του το έχει κάνει και νομίζει ότι είναι σωστό να το κάνει και αυτός.
Όλα αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μία αρρωστημένη κοινωνία χωρίς δεσμούς αγάπης αλλά μόνο με δεσμούς εξάρτησης.
Πιο ειδικά για την (ας πούμε) κεντρική πολιτική σκηνή στην Ελλάδα διαπίστωσα με μεγάλη αρνητική έκπληξη ότι όλο αυτό που λέμε κόμματα και κοινοβουλευτισμός έχει καταλήξει να είναι μία γραφική θεατρική παράσταση.
Από το 1990 που ήμουν σε μία ηλικία που μπορούσα να παρακολουθήσω ήταν έτσι. Δεν ξέρω αν ήταν πάντα έτσι.
Για παράδειγμα τα κόμματα δεν έχουν εσωκομματική δημοκρατία. Κάποιοι (βαρόνοι) κατά καιρούς ελέγχουν όλους τους άλλους. Σύμφωνα με τα καταστατικά τους τα κόμματα οφείλουν να κάνουν συνέδρια για να διαμορφώνουν την πολιτική τους. Όσες φορές παρακολούθησα κάποια συνέδρια διαπίστωσα ότι ήταν σαν διαφημιστικά τρικ ή γιορτές ή οτιδήποτε άλλο εκτός από συνέδρια. Στην καλύτερη περίπτωση γίνονταν κάποιες ψηφοφορίες με καλά μαγειρεμένα τα αποτελέσματα από πριν. Στην Βουλή, κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να επιδείξει κάποιο νομοθετικό έργο φορτώνοντας όλους μας με πολύ χαρτί. Το ποιοι νόμοι ψηφίζονται δεν έχει καμία σχέση με τι νόμοι ισχύουν γιατί η διαδικασία είναι ένας διαχρονικός γόρδιος δεσμός από χαρτί και από μελάνι. Εν τέλει ο νόμος που ισχύει είναι ο νόμος του ισχυρότερου. Διαπίστωση που μας οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο νόμος της ζούγκλας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον νόμο του ισχυρού στον σημερινό ανθρώπινο πολιτισμό. Όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες έχουν καταλήξει να είναι προσχηματικές. Η εξουσία είναι κάτι πολύ ευρύτερο και πολύ πιο σύνθετο από τα όρια των εθνικών κυβερνήσεων και βασίζεται κατά βάση στον έλεγχο των οργανωμένων εμπορικών δικτύων.
Οι ψυχοπαθείς που προσπαθούν να ελέγξουν όλους τους άλλους θεωρούν όλες αυτές τις στρεβλές λειτουργίες της κεντρικής πολιτικής φυσιολογικές και μερικές φορές προδίδονται από τον κυνισμό με τον οποίο δικαιολογούν τις αρρωστημένες αυτές καταστάσεις.
Τώρα για τους ποιο υγιείς αλλά όχι συνειδητοποιημένους ανθρώπους που όμως δρουν σαν ψυχοπαθείς και για το πως δικαιολογούν την στάση τους, είναι πολύ διαφωτιστικό ένα αφήγημα που έχω ακούσει σε μία ηχογραφημένη ομιλία του Άλαν Ουατς*, του οποίου το κεντρικό νόημα είναι το εξής.
Ένας πατέρας, έδερνε και κακοποιούσε τα παιδιά του, μία αδιαμφισβήτητα κακή και απαράδεκτη συμπεριφορά ή με όρους θρησκευτικούς, μία αμαρτία. Όταν αυτός ο πατέρας έφτασε στο σημείο που έπρεπε να απολογηθεί για τα πεπραγμένα της ζωής του και ερωτήθηκε από τον Άγιο για την συγκεκριμένη συμπεριφορά, αυτός απάντησε με το επιχείρημα ότι δεν φταίει αυτός γιατί είχε υποστεί κακοποίηση από τον πατέρα του. Άρα οι αιτίες και οι ευθύνες μετατέθηκαν εκεί. Όμως και ο πατέρας του, δηλαδή ο παππούς του παιδιού απάντησε κάτι αντίστοιχο και οι αιτίες και οι ευθύνες κατρακύλησαν ακόμα μία γενιά πιο πίσω. Ο προπάππους επίσης είχε υποστεί τα ίδια και ούτω κάθε εξής. Αυτή η απολογία κράτησε πάρα πολύ ώρα και έφτασε έως τους πρωτόπλαστους και έτσι ο Άγιος Πέτρος, ρώτησε τον Αδάμ, γιατί Αδάμ αμάρτησες; Ο Αδάμ με χαρακτηριστική ευκολία στράφηκε προς την Εύα και είπε, εκείνη με παρέσυρε, δεν φταίω εγώ! Τότε ο Άγιος στράφηκε σε εκείνη. Γιατί Εύα αμάρτησες; Και τότε εκείνη είπε, ήταν το φίδι που με ξεγέλασε και με έκανε να αμαρτήσω, δεν φταίω εγώ. Όταν τελικά ο Άγιος στράφηκε στο Όφη και τον ρώτησε αν όντος εκείνος φταίει για την αμαρτία, εκείνος απλώς κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Βλέπετε εκείνος γνώριζε πολύ καλά τι έκανε, ήταν συνειδητοποιημένος. Η αλληγορία του Άλαν Ουατς θέλει να μας δείξει ότι οι άνθρωποι, πολύ εύκολα μπορούν να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους μέσα στο μυαλό τους και να δικαιολογήσουν τις απαράδεκτες συμπεριφορές τους, με αυτό και πολλά άλλα επιχειρήματα τα οποία όμως είναι σαθρά. Στο μοντέλο της Χριστιανικής Θρησκείας υπάρχει και το λεγόμενο προπατορικό αμάρτημα το οποία χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη ανάλυση, υπάρχουν οι δοκιμασίες αλλά υπάρχει και η ελεύθερη βούληση. Άρα αν δεχόμαστε ότι ο άνθρωπος είναι νοήμον ον και όχι κάποιο βιολογικό ρομπότ, αυτό θα πει ότι η οποιαδήποτε πράξη, η οποιαδήποτε επιλογή είναι δική του όπως και η ευθύνη της. Στην εποχή μας ακούμε πολλές δικαιολογίες για την διαφθορά, όπως, σιγά μην είμαι με τον σταυρό στο χέρι, αφού όλοι το κάνουν ή δεν είμαι δα και Άγιος, σιγά μωρέ. Οι επιλογές και οι ευθύνες είναι του κάθε ανθρώπου όμως ως κοινωνικά όντα οι συνέπιες των πράξεων μας, μας βαραίνουν συνολικά.
-
Κεφάλαιο 06. Παθολογίες του πολιτικού συστήματος(*1) στις κοινωνίες που αναφέρουν και αναφέρονται στον όρο Δημοκρατία. Αναγνωρίζοντας τους λαϊκιστές. Αναγνωρίζοντας τους υποκριτές. Οι δημοκρατικοί και οι ρεπουμπλικάνοι.
Μέσα σε παρένθεση, αυθαίρετα θα μπορούσα να ονομάσω όλους αυτούς που θεωρούν φυσιολογική την διαπλοκή, ρεπουμπλικάνους(*2). Με την ιδέα ότι η ρεπούμπλικα είναι το ιδανικό σύστημα μέσα από το οποίο οι ισχυροί θα εκφραστούν και θα υπερισχύσουν γιατί εν τέλει θα διαφθείρουν την όποια διαδικασία της ρεπούμπλικας υπέρ τους. Είναι αυτοί που θεωρούν τις δημοκρατικές διαδικασίες σαν όχημα για να αναθρέψουν και να προστατέψουν μόνο τα στενά συντεχνιακά τους οικονομικά συμφέροντα. Είναι η ιδέα ότι από το να έχουμε μοναρχία ας έχουμε καλύτερα μία ολιγαρχία της ρεπούμπλικας.
Είναι αυτοί που δεν πιστεύουν στις πλειοψηφίες και την σοφία των πολλών αλλά θεωρούν φυσιολογικό ένα είδους θεατρικής δημοκρατίας που εν τέλει θα υπηρετεί αυτούς και όχι άμεσα την κοινωνία, αλλά έμμεσα. Δηλαδή εφόσον ευημερήσουν αυτοί τότε και η υπόλοιπη κοινωνία θα μπορεί να πάρει κάποια ψυχούλα.
Από την άλλη μεριά, πάλι μέσα σε παρένθεση και αυθαίρετα θα μπορούσα να ονομάσω αυτούς που πιστεύουν στην δύναμη της ατομικότητας η οποία μπορεί να εκφραστεί, να συγκριθεί με άλλες ατομικότητες και να συνεργαστεί με αυτές για ένα συνολικό κοινό συμφέρον, δημοκρατικούς.
Στο πείραμα της δημοκρατίας που κρατάει τώρα εδώ και 25 αιώνες με μεγάλα διαλείμματα, οι δημοκρατικοί αποδεκατίζονται και οι ρεπουμπλικάνοι κατακτούν σχεδόν όλες τις παρατάξεις και τα κόμματα. Είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί οι οποίοι θεωρούνται σαν (μπάτον πούσερς), ψήφοι προς πώληση και πηγαίνουν χέρι χέρι με τους λομπίστες.
(1*Με τον όρο πολιτικό σύστημα αναφέρομαι στους τρόπους οργάνωσης των κοινωνιών σε κοινότητες, δήμους, νομούς κρατών και κράτη. )
(*2 Καμία σχέση με τα κόμματα των Η.Π.Α. – Παρόλα αυτά, αν κάποιος ανατρέξει στην ιστορική διαδρομή των κομμάτων της Βόρειας Αμερικής θα διαπιστώσει ότι τα σημερινά κόμματα έχουν αλλάξει πολιτικές και κατευθύνσεις σε βαθμό που μοιάζει να είναι αποσυνδεδεμένα από την πολιτική τους γέννηση.)
(20170501)
Αναγνωρίζοντας αυτήν την στρεβλή λειτουργία της κεντρικής πολιτικής, αλλά χωρίς να έχω ακόμα τότε ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου, αν μου φταίει απλά και μόνο η απαρχαιωμένη κοινοβουλευτική διαδικασία, είχα δημοσιεύσει το παρακάτω κείμενο με τίτλο διττό «Διαχειριστές ή πολιτικοί μισθοφόροι;». Φυσικά κανένας επαγγελματίας πολιτικός δεν θα παραδεχθεί δημόσια ότι είναι πολιτικός μισθοφόρος. Όμως εύκολα θα πει ότι διαχειρίζεται τα κοινά. Κάνοντας μία προσπάθεια να κατανοήσω το πως μπορεί να λειτουργεί το μυαλό αυτών που ψεύδονται και κοροϊδεύουν κατά σύστημα, αυτούς που παραπάνω ονόμασα ρεπουμπλικάνους μέσα σε παρένθεση, βρήκα αυτόν τον τίτλο. Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν έχω καμία διάθεση να τσουβαλιάσω όλους τους πολιτικούς. Όμως η αγανάκτηση για την διαχρονική κοροϊδία και την εκ του αποτελέσματος αποτυχία του πολιτικού συστήματος φαίνεται στα τότε κείμενα μου και εξηγείται έως έναν βαθμό. 
-
άρθρο: Διαχειριστές ή πολιτικοί μισθοφόροι;
δημοσιευμένο Κυριακή, 19 Μαΐου 2013
Νομίζω ότι οι διάφοροι πολιτικοί που δήθεν μας εκπροσωπούν έχουν πειστεί από τους χρηματοδότες και αφεντικά τους, ότι επιτελούν κάποιο έργο «διαχείρισης».
Σήμερα οι πολιτικοί δεν είναι πολιτικοί παίχτες. Είναι μαριονέτες, είναι φιγούρες, είναι καραγκιοζάκια,  τα οποία κάποιοι καραγκιοζοπαίχτες ελέγχουν.
Και αυτό, το λένε «διαχείριση» ή πιο σωστά «διαχείριση κρίσεων» ή πιο επίκαιρα «πολιτική διαχείριση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης» και άλλα τέτοια. Που στην ουσία και εκ μέρους των πολιτικών αντιπροσώπων, είναι μόνο επικοινωνιακή διαχείριση και τίποτα άλλο.
Η λέξη διαχείριση εκλογικεύει κάπως, στο μυαλό τους μόνο, την κατάσταση τους.
Στην ουσία κάπως πρέπει να αντέξουν στο βάρος της συνείδησης τους η οποία αν και σε καταστολή, υπάρχει και βαραίνει διαρκώς.
Στην περίπτωση που κάποιοι πολιτικοί δεν έχουν καν συνείδηση, έχουμε να κάνουμε με ανάπηρους οι οποίοι χρησιμοποιούνται γιατί έχουν ακριβώς αυτή την πολύ βολική αναπηρία και μπορούν να εξαπατούν και να ψεύδονται διαρκώς και αδιαλείπτως. Άραγε πόσους τέτοιους έχουμε;
Σήμερα οι επαγγελματίες πολιτικοί, όσο αναφορά τις αποφάσεις, είναι «ΜΠΑΤΟΝ ΠΟΥΣΕΡΣ» αυτοί που πατάνε τα κουμπιά, όπως τα κατώτερα στελέχη του στρατού στα σιλό εκτόξευσης πυρηνικών. Αυτό γίνεται με διάφορους τρόπους και μέσα από συγκεκριμένες σχέσεις – κανάλια επικοινωνίας που μεταφέρουν τις κατευθύνσεις στους πολιτικούς, μέσα από τις κάθετες ιεραρχικές δομές των κομμάτων, τα οποία τα βλέπω σαν φασιστικές ομάδες στον τρόπο λειτουργίας τους.
Φυσικά, υπάρχουν κάποια μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα, οι εξαιρέσεις, που δεν λειτουργούν έτσι αλλά είναι σε κόμματα, στην καλύτερη περίπτωση απλώς ομιλούν μία άλλη γλώσσα από την κομματική, αλλά πότε δεν αποκαλύπτουν την αληθινή (λυκοφιλική) φύση της σχέσης των κομμάτων με τις πραγματικές εξουσιαστικές δομές, που μόνο η πορεία του μαύρου πολιτικού χρήματος μπορεί να δείξει, αφού δεν μιλάει κανένας από αυτούς. Η ομερτά στην πολιτική είναι διαχρονική (αξία).
Οι περισσότεροι επαγγελματίες πολιτικοί,  εκτελούν παραγγέλματα των εντολέων τους ή ακολουθούν κάποιες προκαθορισμένες (νόρμες) τις οποίες διανθίζουν με επιχειρήματα. Για παράδειγμα «υπέρ των αποκρατικοποιήσεων ή υπέρ της ελεύθερης αγοράς» (στις δεξιές παρατάξεις) ή «Υπέρ του κεντρικού σχεδιασμού» (στις αριστερές).*
Κάπως έτσι προκύπτουν οι διάφορες τηλεοπτικές αψιμαχίες. Το πολιτικό Κολοσσαίο.
Όσο αναφορά τις αποφάσεις και τα νομοσχέδια, οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν ακολουθούν κάποιο δικό τους πρόγραμμα. Όλοι το γνωρίζουμε πια αυτό. Όλη η προπαρασκευή και προετοιμασία αλλά ακόμα και η σκηνοθεσία των επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων σχεδιάζεται από πριν, πίσω από κλειστές πόρτες και παρουσιάζεται σαν θεατρική παράσταση στους πολίτες. Η ανώτερη (αρένα) της θεατρικής δημοκρατίας στην οποία ζούμε είναι η Βουλή. 
Τα ίδια τα κείμενα των νομοσχεδίων συντάσσονται πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς καμία διαφανή διαδικασία, χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση με τους πολίτες παρά μόνο προσχηματικά. Και μετά οι νόμοι έρχονται στη Βουλή, σε τέτοιο χρόνο που τις περισσότερες φορές δεν προλαβαίνουν να διαβαστούν από τους βουλευτές πριν τους ψηφίσουν. Για να μην αναφερθώ σε όλους τους άλλους φασιστικούς τρόπους με τους οποίους λαμβάνονται αποφάσεις και γίνονται νόμοι.
Και σε ότι αφορά την επικοινωνία και το φαίνεστε, αυτό εν τέλη είναι ένα συλλογικό έργο πολλών ανθρώπων που συνεργάζονται στην λογική των δημοσίων σχέσεων και του (μάρκετινγκ). Στην πραγματικότητα η προσπάθεια αυτών των ανθρώπων είναι να μας πουλήσουν την «διαχείριση τους» ως επιτυχημένη, δίνοντας παράλληλα τον χώρο και την άνεση να υλοποιούνται οι πραγματικές πολιτικές που θέλουν οι πραγματικοί κυρίαρχοι.
Καμία σχέση με άσκηση πολιτικής στα πλαίσια της Δημοκρατίας.
τέλος άρθρου
-
Το παρακάτω κείμενο έχει γραφτεί σε μία περίοδο που η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έμοιαζε δεδομένη και παγιωμένη, ενώ η πολιτική σκηνή έμοιαζε
εντελώς αποσυνδεμένη από τις δυνατότητες και τις απαιτήσεις μίας πιο υποψιασμένης από το πρόσφατο παρελθόν κοινωνίας. 
-
Εφτά ερωτησούλες για τα πολιτικά αρχηγόπουλα
δημοσιευμένο Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Προς όλους τους πολιτικούς αρχηγούς εντός και εκτός debate.
01.Γιατί η Ευρωπαϊκή ένωση αδυνατεί να έχει μία φωνή όσο αναφορά την
εξωτερική της πολιτική. Ποιες είναι οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες που θα
αναλάβετε σε σχέση με την συνοχή της ένωσης;
02.Ποιο είναι το μέλλον του ευρώ συντάγματος και άλλων συνθηκών ενάντια
των οποίον στρέφονται όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι με χαρακτηριστικό
παράδειγμα αυτό της Ιρλανδίας; Γιατί στην Ελλάδα δεν έγινε δημοψήφισμα;
Τελικά οι λαοί της Ευρώπης δικαιούνται να πουν όχι σε ένα ευρωπαϊκό
σύνταγμα χειρότερο από το εθνικό τους και ισχύον σύνταγμα;
03.Γιατί η Ευρώπη δεν εκδίδει ευρώ ομόλογο, δηλαδή δημόσιο άτοκο δωρεάν
χρήμα για τον προϋπολογισμό κάθε χώρας . Ως πότε οι κυβερνήσεις θα
δανείζονται το εργαλείο που λέγετε χρήμα από ιδιώτες αντί να το δημιουργούν
χρήμα οι ίδιες οι κυβερνήσεις; Ανήκουμε στις τράπεζες; Όπως παλιά έλεγε
κάποιος θείος ανήκομε εις την δύση;
04.Γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει μπει στην ζώνη του ευρώ;
05.Γιατί δεν κάνετε δια-δραστικό διάλογο με τους πολίτες;
Γιατί ο σχολιασμός των Blog των κομμάτων σας δεν είναι ελεύθερος;
Δεν είστε υπέρ της διάχυσης της πληροφορίας;
06.Γιατί να συμμετέχουν μόνο 5 κόμματα στην τηλεμαχία; Γιατί να
προβάλλονται μόνο οι απόψεις της πλειοψηφίας ; Δεν θεωρείτε χρήσιμες τις
απόψεις της μειοψηφίας ;
07.Είστε σε θέση να δημοσιεύσετε τα πλήρη στοιχεία των κομμάτων σας ;
Ποιοι σας χρηματοδοτούν πέραν του δημοσίου;
τέλος άρθρου
-
Κυβερνητική φθορά και σταθερή αποσταθεροποίηση της κοινωνίας.
δημοσιευμένο την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη ήδη έχει φθαρεί και βρίσκεται μπροστά στην μεγάλη κατηφόρα που οδηγεί στην κατάρρευση της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα επικοινωνιακά παιχνίδια αποπροσανατολισμού έχουν ενταθεί, για να κερδηθεί χρόνος στην διάρκεια του οποίου θα συνεχιστεί η αποδόμηση και σταθερή αποσταθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Πιο παλιά, είχαμε συνηθίσει μία κάπως ήσυχη, κάπως νεκρή πολιτικά περίοδο ανοχής για την καινούρια κυβέρνηση αμέσως μετά από τις εκλογές.
Περίοδος χάριτος δεν υπάρχει πια για καμία κυβέρνηση. Τα πάντα είναι πολύ πιο γρήγορα και άμεσα. Στην πραγματικότητα η τετράχρονη θητεία των ελληνικών κυβερνήσεων έχει καταργηθεί εκ του αποτελέσματος.
Το γεγονός ότι η τρικομματική κομματική κυβέρνηση έχει απολέσει τον δημοκρατικό της φερετζέ, για πολλούς αποτελεί ένδειξη ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.
Αυτός ο δημοκρατικός φερετζές λιώνει από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, από τα κατεπείγοντα νομοσχέδια, από τις ψηφοφορίες παρωδίες στην Βουλή, με τις εξεταστικές, με τις πολιτικές εντολές σε δικαιοσύνη και αστυνομία οι οποίες παραβιάζουν τα στεγανά που υποτίθεται υπάρχουν μεταξύ των εξουσιών. Με την ποινικοποίηση του συνταγματικά θεσπισμένου δικαιώματος στην απεργία και τις επιστρατεύσεις.
Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν το αληθινό αυταρχικό χαρακτήρα μίας κυβέρνησης.
Κατά τα άλλα, επενδύσεις, να αλλάξει το κλίμα. Ήταν ένας τίτλος κάποιου άρθρου.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, η οικονομία να συρρικνώνεται όχι μόνο για λόγους κορεσμού κάποιων τομέων όπως αυτού της οικοδομής ή εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και με συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές λιτότητας και δημιουργίας κακού κλίματος το οποίο όχι μόνο δεν ελκύει επενδύσεις αλλά καταστρέφει και αυτές που έχουν γίνει.
Για παράδειγμα, ο τρόπος φορολογίας στην χώρα μας αλλάζει κάθε χρόνο.
Ποιος ηλίθιος θα θελήσει να επενδύσει στην χώρα μας, με ορίζοντες δεκαετίας;
Φυσικά κανένας που δεν θέλει να είναι στο χέρι μίας ανελέητης ελίτ η οποία (κάνει ανακάτεμα στην τράπουλα) και αλλάζει τους κανόνες εκφοβίζοντας τους υποψήφιους επιχειρηματίες ή βασανίζει όλους όσους, μικρομεσαίους κυρίως, δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην Ελλάδα.
Η ιδιοκτησία απαξιώνεται και συγχρόνως φορολογείται βάναυσα με έκτακτους φόρους οι οποίοι μονιμοποιούνται με νομικίστικα τεχνάσματα. Τον εξαγγελθέν ενιαίο φόρο ακινήτων.
Η αποσταθεροποίηση της Ελληνικής κοινωνίας έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά, όταν ακολουθούσαμε τις (ντιρεκτίβες) της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση των αγροτικών και άλλων παραγωγών, με την ιδιωτικοποίηση, με την απορύθμιση των προστασιών της εγχώριας οικονομίας, με την καλλιέργεια της διαφθοράς και του πελατειακού κράτους, με την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών, την πολυνομία και άλλα πολλά.
Το φαινόμενο να μειώνονται όλες οι συντάξεις, οι μισθοί, να υπάρχει τόσο μεγάλη ανεργία και οι τιμές στα καταναλωτικά αγαθά να παραμένουν τόσο υψηλές είναι αποτέλεσμα πολιτικών των τριών προηγούμενων δεκαετιών.
Σήμερα η κυβέρνηση δήθεν απαντάει στην πρόκληση της ανεργίας με πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για εφτά χιλιάδες άτομα και με υποσχέσεις για εκατοντάδες θέσει εργασίας αν περάσει από την χώρα μας ο αγωγός του φυσικού αερίου.
Παράλληλα πετάει στον δρόμο επιτυχόντες του ΑΣΕΠ που (περίσσεψαν) από το πλιάτσικο στο δημόσιο τραπεζικό σύστημα. Συγκεκριμένα ήταν εργαζόμενοι της Αγροτικής Τράπεζας οι οποίοι μετατάχθηκαν στο ΙΚΑ πριν από δύο χρόνια. Αυτή η μετάταξη είπαν στις Ειδήσεις της ΕΤ3 κρίθηκε αντισυνταγματική!
Από που και ως που; Παραπάνω πληροφορίες δεν γνωρίζω αλλά αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι ότι οι συνταγματικές ασάφειες αποσαφηνίζονται μόνο όταν τους συμφέρει, διαφορετικά παραμένουν ασάφειες και παίζονται σαν πινγκ πονγκ από το ένα δικαστήριο στο άλλο.
Πλήθος απεργιών κρίθηκαν παράνομες αν και το Σύνταγμα προστατεύει την απεργία. Πιθανός τώρα όσοι επιστρατεύονται να φτιάξουν το δικό τους μεγάλο συνδικάτο των επιστρατευμένων.
Σήμερα η προσπάθεια του συστήματος είναι καθαρά και μόνο στην κατεύθυνση της συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας και την περαιτέρω μείωσης του βιοτικού επιπέδου. Μία καθαρή επίθεση στην κοινωνία την οποία παράλληλα συστηματικά ενοχοποιούν, ως συμμέτοχη στο έγκλημα της διαφθοράς.
Οι διεφθαρμένοι συνταξιούχοι μαϊμού, οι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι διεφθαρμένοι αγρότες, συνδικαλιστές και πολλοί άλλου που τα έφαγαν όλοι μαζί.
Ας μην ξεχνάμε το πάρτι των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ας μην ξεχνάμε τις υπέρ-τιμολογήσεις των δημόσιων έργων.
Ας μην ξεχνάμε την τραπεζοκρατία και τα δημόσια χρέη που ξεκινούν από το 19ο αιώνα τα οποία είναι χρυσοπληρωμένα ξανά και ξανά και ακόμα τα πληρώνουμε.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα λεφτά ήταν πολλά και τα ποιο πολλά φαγώθηκαν από λίγους.
τέλος άρθρου
-
Καταργούν την κοινή λογική άρα και το κλίμα εμπιστοσύνης
δημοσιευμένο την Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου του 2013
Οι κυβερνώντες πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της χώρας μας έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα κατάργησης της κοινής λογικής. Παράλληλα αποπροσανατολίζουν την κοινωνία με πολλούς τρόπους, ακυρώνοντας συστηματικά την εξυγίανση της.
Εξυγίανση θα σήμαινε αλλαγή σελίδας. Αυτή τη σελίδα πάντα θα αποφεύγουν να την γυρίσουν γιατί θα σήμαινε και ανατροπή του (status quo). Μία τέτοια ανατροπή αυτής της κατάστασης στην Ελλάδα θα έδινε ένα παγκόσμιο προηγούμενο το οποίο θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και άλλες χώρες. Έτσι θα κλονιζόταν το οικοδόμημα της τραπεζοκρατίας η οποία έχει επιβάλει παντού σαν θρησκεία, το μοντέλο της χρηματοδότησης των κρατών από ιδιώτες, που κρύβονται πίσω από δομές όπως αυτήν της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων.
Φυσικά οι ίδιες δομές χρηματοδοτούν εξολοκλήρου και τον ιδιωτικό τομέα. Αλίμονο!
Ανάπτυξη και αποκρατικοποιήσεις.
Τολμούν να μιλούν για ανάπτυξη και επενδύσεις την ίδια ώρα που το έδαφος που συγκρατεί όχι μόνο την κυβερνητική αλλά και την κοινωνική συνοχή γίνεται όλο και πιο σαθρό.
Το κλίμα σήμερα στην Ελλάδα είναι ακατάλληλο για την οποιαδήποτε ανάπτυξη. Όλα συνηγορούν σε αυτό. Δεν υπάρχει ούτε κοινωνική, ούτε οικονομική σταθερότητα και το κυριότερο, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη προς τις δομές και τους θεσμούς.
Για αυτούς τους λόγους νομίζω ότι η φιλολογία περί ανάπτυξης και επενδύσεων είναι στο μεγαλύτερο βαθμό της, άλλη μία επικοινωνιακή φιέστα ψεύτικων ελπίδων.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, προβλέπω ότι δεν θα γίνουν και πολλές επενδύσεις τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα εκτός και αν γίνει κάποιο θαύμα.
Κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή απάτη;
Η φαινομενική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, έχει προκύψει γιατί τα οικονομικά της χώρας έχουν εκτροχιαστεί μαζί, αλλά και εξαιτίας του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος. Αν και ελλείμματα είχαμε πάντα, διαφορετικά ας μας πει κάποιος που πήγαν τα πλεονάσματα που είχαμε τόσα χρόνια πριν αρχίσει η κρίση.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι έτσι είναι. Τότε πριν προβούμε σε οποιαδήποτε αποκρατικοποίηση, πώληση, εκχώρηση, μείωση μισθών, συντάξεων ή οτιδήποτε άλλο, θα έπρεπε πρώτα να βρούμε την πηγή και το μέγεθος της προηγούμενης κακοδιαχείρισης η οποία αποτυπώνεται στο δημόσιο χρέος. Εδώ υπάρχει το παράδοξο. Από την μία μεριά οι θιασώτες των μνημονίων μας πιέζουν γιατί χρωστάμε αλλά παράλληλα δεν δέχονται να γίνει λογιστικός έλεγχος του χρέους για να δούμε τι, που και γιατί το χρωστάμε.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ και απόδοση ευθυνών
Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, αν θα γινόταν με διαφάνεια, θα ήταν ένα από τα βήματα που θα μας έβαζαν στην σωστή τροχιά. Μία τροχιά εμπιστοσύνης.
 Ο λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να δείξει:
1.) ποιες συμβάσεις έχουν καταχρηστικούς όρους και υπέρογκα επιτόκια,
2.) σε ποια δάνεια έχει πληρωθεί το κεφάλαιο και πόσοι τόκοι έχουν αποδοθεί.
3.) Που πήγαν τα λεφτά, βάση της πορείας του χρήματος ώστε να αποδοθούν ευθύνες. Υπερτιμολογήσεις, μίζες, παράνομες χρηματοδοτήσεις, μαύρα ταμεία.
Απόδοση ευθυνών θα πει δικαστήριο και ποινές για τους επίορκους και επιστροφή των κλεμμένων.
Μάλιστα θα ήταν ωραίο, όπου είναι δυνατόν, να γίνει απευθείας πληρωμή κάποιων χρεών από τα κατασχεθέντα. Το παραμυθάκι με τις πολιτικές ευθύνες που δεν πρέπει να είναι ποινικές δεν πείθει κανέναν.
Και το τελευταίο και σημαντικότερο αφού γίνουν όλα αυτά θα είναι η μέριμνα ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη.
Αντί για αυτές τις ενέργειες οι εταίροι και οι δικοί μας (προδότες) πολιτικοί συνεταίροι τους, κατηγορούν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία για συνυπευθυνότητα και έκαναν τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις με την τρόικα και το λεγόμενο κούρεμα (PSI ).
Εν τέλη το λεγόμενο κούρεμα επιβάρυνε τους μικρό-ομολογιούχους και τα δημόσια ταμεία, έσωσε τις τράπεζες, θόλωσε το τοπίο και μας έκανε απόλυτα εξαρτώμενους από τα λεφτά της τρόικα.
Μάλιστα στο θόλωμα της εικόνας του δημόσιου δανεισμού βοηθάει και η λεγόμενη δευτερογενής αγορά των ομολόγων και δίνεται η εντύπωση ότι, τα ελληνικά ομόλογα έχουν αλλάξει τόσα πολλά χέρια που έχουν χαθεί τα ίχνη τους. Ούτε μαύρη αγορά διαμαντιών να ήταν. Το ενδεχόμενο παύσης πληρωμών δικαιολογεί την ύπαρξη του τόκου.
Αλλά το κυριότερο και αυτό που αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι είναι να γίνει παύση πληρωμών σε μέρος ή σε ολόκληρο το δημόσιο χρέος.
Αυτό το κομμάτι είναι το σημαντικότερο γιατί αποκαλύπτει κάτι το οποίο επιμελώς αποκρύπτεται από την κοινή γνώμη. Τον λόγο ύπαρξης του τόκου.
Ο τόκος που επιβάλλεται σε ένα δάνειο έχει την λογική της αποζημίωσης του ρίσκου που παίρνει ο δανειστής όταν δίνει τα λεφτά του. Ανάλογα με το υπολογίσιμο μέγεθος της επισφάλειας προκύπτει και το μέγεθος του τόκου.
Αν ένα κράτος εμποδίζεται συστηματικά από το κηρύξει (παύση, στάση πληρωμών) χρεοκοπία τότε γιατί χρεώνεται με τόκους;
Για παράδειγμα θα μπορούσε να υπάρχει μία σταθερή μικρή προμήθεια για κάθε δάνειο αντί για τόκους που ανεβάζουν συνεχώς το κόστος του δανεισμού.
  Τα ασημικά της Ελλάδας και η προφανής αντίφαση.
Ένα από τα σενάρια που έχει ακουστεί πολύ είναι ότι όλη αυτή η πίεση στην Ελλάδα γίνεται για να αναγκαστούμε να δώσουμε τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο μας. Πράγματα ανύπαρκτα, όπως ισχυρίζονταν οι περισσότεροι πολιτικοί μέχρι μόλις πριν από ένα δύο χρόνια. Πέρα από το γεγονός ότι η κρίση και η ύφεση δεν είναι αποκλειστικά ελληνική υπόθεση, τα αρπακτικά πάντα θα καιροφυλακτούν για να αποκτήσουν όχι μόνο τα πιθανά κοιτάσματα αλλά και την όποια κερδοφόρα ελληνική επιχείρηση υπάρχει. Μία καλλιεργούμενη κατάσταση πανικού και εκτάκτου ανάγκης, θολώνει το τοπίο ώστε οι ακραίες λύσεις ξεπουλήματος εξπρές να φαίνονται επιτακτικές. Κάπως έτσι αποκρύπτεται η προφανής αντίφαση: Από την μία μεριά οι δημόσιες επιχειρήσεις εμφανίζονται σε εμάς τους πολίτες ως προβληματικές και από την άλλη μεριά εμφανίζονται ως επενδυτικές ευκαιρίες. Τρομερή αντίφαση!
Και υπάρχει και το άλλο. Αν μία δημόσια επιχείρηση είναι κερδοφόρα ή στρατηγικής σημασίας γιατί να μην μείνει στο κράτος ώστε αυτό να έχει έσοδα; Όλα καταλήγουν στο: Που θα βρούμε τα λεφτά; Αυτό είναι και τελευταίο, ίσως και το μόνο επιχείρημα των προδοτών.
Όταν όλα τα επιχειρήματα τους καταρρίπτονται και όταν ξεβρακώνεται η υποτέλεια και η ραγιάδικη συμπεριφορά τους, παρουσιάζουν τις πολιτικές των μνημονίων και των αποκρατικοποιήσεων ως μονόδρομο με μία φράση. Που θα βρούμε τα λεφτά; 
Ε λοιπόν και αυτό καταρρίπτεται γιατί, μονόδρομοι ή ακόμα και δίπολα δεν υπάρχουν. Χιλιάδες διαφορετικά πράγματα μπορούσαν να γίνουν και μπορούν να γίνουν.
Από την απαίτηση για πιο χαλαρούς όρους μνημονίων, όπως έγινε σε άλλες χώρες, έως την εκμετάλλευση των δήθεν κακών υπολογισμών του ΔΝΤ. Και από την παύση πληρωμών και στην σεισάχθεια, έως την επανίδρυση της ελεύθερης ελληνικής πολιτείας, βασισμένης σε ένα ορθολογικό τρόπο χρηματοδότησης με στρατηγικές εμπορικές ή και ανταλλακτικές συμφωνίες με άλλα κράτη. Άρα το να κόβουμε μισθούς, παροχές και να εκχωρούμε τα (ασημικά) της χώρας γιατί δεν ξέρουμε από που θα βρούμε τα λεφτά για να πληρώσουμε τα κλεμμένα και φουσκωμένα χρέη, αποτελεί προδοσία και αυτό που γράφω δεν είναι υπερβολή. Υπό αυτές τις συνθήκες το κλίμα παραμένει όπως είναι, δηλαδή άθλιο άρα και ακατάλληλο για την οποιαδήποτε ανάπτυξη, η οποία μπορεί να υπάρξει μόνο σε κλίμα σταθερότητας και εμπιστοσύνης.
τέλος άρθρου
-
Καθυστέρηση, έκτακτη ανάγκη και η μέθοδος του μαλάκα
δημοσιευμένο Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2013
Έχω βαρεθεί να αναλύω και να ξεσκεπάζω τις ψεύτικες δικαιολογίες, δηλαδή τις παπαρολογίες που μας λένε οι διάφοροι αρμόδιοι της χώρας για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι είναι τρεις.
Η μέθοδος της καθυστέρησης, η μέθοδος της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και η μέθοδος του "Κάνω τον μαλάκα και δεν καταλαβαίνω"
@Καθυστέρηση ..
Ας πούμε στην περίπτωση της φούσκας του Χρηματιστηρίου, πέρασαν δεκατρία ολόκληρα χρόνια για να εκδικαστεί η υπόθεση. Όχι ένα, όχι δύο, αλλά δεκατρία χρόνια μετά. Σήμερα είδα να αναρτώνται σε διάφορα ειδησεογραφικά σάιτ οι λίστες με τους αθώους. Δηλαδή; Τσάμπα ο ντόρος; Δεν καταλαβαίνω αλλά και δεν μπορώ να ξέρω τι έχει παιχτεί, το σίγουρο είναι ότι αισθάνομαι κάπως περίεργα.
Εξ αιτίας της υπόθεσης της ΕΡΤ μάθαμε ότι ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ένα συστημικό εργαλείο το οποίο αντί να ξεκαθαρίζει τις διάφορες υποθέσεις τις θολώνει ακόμα περισσότερο αφήνοντας ορθάνοιχτα παραθυράκια στην διαπλεγμένη εξουσία να επιβάλει αυτά που θέλει. Η επιβολή είναι φασισμός σε μία κοινωνία η οποία θέλει να λέγεται δημοκρατική. Για πολλούς μήνες μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ το καλοκαίρι του 2013, περιμέναμε την απόφαση του ΣΤΕ για την ΕΡΤ ενώ στο μεταξύ η κυβέρνηση, διέλυε την ΕΡΤ, απέλυε παράτυπα τους εργαζομένους, έστηνε τον ενδιάμεσο φορέα ραδιοτηλεόρασης, προσλάμβανε κόσμο με μαϊμού διαδικασίες και όλα αυτά βασίζονταν στην καθυστέρηση της δικαιοσύνης!
@Κατάστασης εκτάκτου ανάγκης..
Οι έκτακτοι φόροι, η αιθαλομίχλη και το πετρέλαιο θέρμανσης.
Για λόγους έκτακτης ανάγκης και πολύ ξαφνικά και απροσδόκητα εξαιτίας των παχυλών εξαγγελιών του τύπου, λεφτά υπάρχουν, μας επέβαλαν έκτακτους φόρους, φόρο αλληλεγγύης, χαράτσι στα ακίνητα, μειώσεις μισθών και συντάξεων και άλλα πολλά. Πέσαμε έξω μας είπαν άρα, πρέπει να μπουν επιπλέον φόροι. Αυτόν τον φόρο για το πετρέλαιο θέρμανσης γιατί δεν τον παίρνουν πίσω τώρα που έχει γίνει κατανοητό ότι το μέτρο λειτούργησε τελείως αρνητικά; Και η υστερία για την αιθαλομίχλη; Αυτό σαν έκτακτο γεγονός και φαινόμενο δεν λαμβάνεται υπόψη; Όχι φυσικά γιατί οι εξουσιαστές μας παρουσιάζουν τα πάντα όλα, μόνο μέσα από το πρίσμα της υποκρισίας και το κάνουν συστηματικά και εκ θεμελίων.
Πρέπει να θυμίσω ότι σύμφωνα με τα ελληνικά δικαστήρια, το χαράτσι στα ακίνητα είναι νόμιμο μόνο σαν έκτακτος φόρος για δύο χρόνια. Και τι έκαναν οι κουτοπόνηροι; Το μείωσαν 15% και του άλλαξαν ονομασία.
@Κάνω τον μαλάκα και δεν καταλαμβάνω.
Αυτό το μέτρο να γίνονται δηλώσεις πόθεν έσχες των πολιτικών, ακούγεται πολύ σωστό. Δηλαδή να ελέγχονται οι πολιτικοί για το πόσα λεφτά και περιουσία έχουν.
Δυστυχώς είναι προσχηματικό. Η μεθοδολογία που ακολουθείται, δεν αποκαλύπτει τίποτα απολύτως. Στην πραγματικότητα γίνεται μόνο μία δημοσιοποίηση των δηλώσεων των πολιτικών χωρίς διασταύρωση και έλεγχο. Είναι ένα ξέπλυμα του πολιτικού προσωπικού με επικοινωνιακούς όρους. Σαν να λένε (οι πολιτικοί), να δείτε τι έχουμε, δεν κρυβόμαστε. Κάνουν τους μαλάκες, αφού κανένας έλεγχος η διασταύρωση δεν γίνεται για την προέλευση των εισοδημάτων. Και από την άλλη προχθές άκουσα από το χαζοκούτι ότι θα γίνονται έλεγχοι της εφορίας στα σπίτια. Είναι κωμικοτραγικό. Τι δεν καταλαβαίνεις;
τέλος άρθρου
-
Κεφάλαιο 07. Υπέρ-φορολόγηση (23 Μάη 2017)
Είναι άραγε αναγκαίο να φορολογούνται τα πάντα; Η απάντηση σε ένα τέτοια ερώτημα, αν και γενική είναι σίγουρα όχι. Ίσως κάποτε η φορολογία να ήταν αναγκαία συνθήκη για την παροχή πόρων στα κράτη. Σήμερα έως έναν βαθμό η φορολογία εξακολουθεί να είναι μία αναγκαία πραγματικότητα η οποία όμως δεν συμβαδίζει ως προς τους τρόπους εφαρμογής της με την σημερινή εποχή. Είναι λογικό να χαρακτηρίζονται ως χαράτσια οι φόροι περιουσίας και εισοδήματος. Στην περίπτωση των εισοδημάτων ακολουθείται η λογική, αν υπάρχει εισόδημα αυτό θα πρέπει να φορολογηθεί, όπως και με τις περιουσίες. Δεν απαντιέται το γιατί.  Οι ανάγκες των κρατών δεν αυξάνονται συνέχεια άρα και η ντε φάκτο φορολόγηση του κάθε νέου εισοδήματος που προκύπτει από μία νέα επιχείρηση ή της κάθε νεοαποκτηθείσας περιουσίας είναι παράλογη.
Παράλογη είναι και η διαρκής φορολόγηση της περιουσίας, δηλαδή κάθε χρόνο.
Μία κατοικία που αγοράζεται ή κτίζεται αν έχει νόημα να φορολογηθεί, πρέπει να φορολογηθεί μία φορά όχι κάθε χρόνο την στιγμή μάλιστα που χρησιμοποιείται για κατοικία και δεν παράγει εισοδήματα. Σε κάθε περίπτωση τα εισοδήματα φορολογούνται όπως και να ονομάζεται κάποιος φόρος. Σήμερα στην Ελλάδα φορολογούνται και τα κτίρια ως κτίρια και τα εισοδήματα τους. Και να ήταν μόνο αυτό το παράλογο καλά θα ήταν, έως και τα επιδόματα και οι συντάξεις με κάποια κριτήρια, θεωρούνται εισοδήματα και φορολογούνται.
Αν και όλα αυτά σήμερα, στην εποχή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος και της επιτροπείας των μνημονίων μοιάζουν κάπως γραφικά. Σήμερα 23 Μάη 2017 αν υποθέσουμε ότι δεν είχαμε τον βραχνά του χρέους η ελληνική κυβέρνηση τα βγάζει  πέρα ίσα ίσα με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα ή μήπως δεν είναι έτσι. Αν δεν γίνει μία σωστή απογραφή, δεν θα μάθουμε ποτέ και το σύννεφο μίας υποψίας θα βαραίνει την Ελλάδα και όλες τις άλλες χώρες που υποφέρουν από τα ίδια συμπτώματα. Η υποψία δηλαδή ότι το βιοτικό επίπεδο των πολιτών δεν θυσιάζεται στον βωμό μίας δημοσιονομικής εξυγίανσης. Δηλαδή για να νοικοκυρευτεί το σπάταλο κράτος και να σταματήσουν οι κλεψιές από τα κρατικά ταμεία, κάτι το οποίο έτσι και αλλιώς πρέπει να γίνει. Η υποψία είναι ότι με δικαιολογία της  δημοσιονομικής εξυγίανσης, οι πολίτες γίνονται θύματα μία τακτικής αφαίρεσης ρευστότητας από την αγορά, ώστε να διατηρεί την αξία του το κεφάλαιο. Ποιο εξειδικευμένα, όχι γενικά όλο το κεφάλαιο αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου κεφαλαίου το οποίο μοιάζει να είναι αφοσιωμένο σε αυτήν την ταχτική και εκφράζεται σε έναν βαθμό από τα λεγόμενα των κεντρικών τραπεζιτών και πολλών άλλων οικονομικών αναλυτών και παιχτών.  
(Μωσαϊκός) φορολογικός νόμος.
Στην χώρα μου την Ελλάδα έχουμε πληθώρα διαφορετικών συντελεστών, κλιμάκων, ειδικών φόρων, τελών και χαρτοσήμων. Ένας ολόκληρος κλάδος επαγγελματιών, των φοροτεχνικών, δραστηριοποιείται για αυτό το λόγο και φτιάχνει τα φορολογικά όχι μόνο για επιχειρήσεις, όπως θα ήταν το φυσιολογικό, αλλά και για φυσικά πρόσωπα. Πέρα από την στοχευόμενη ανακατωσούρα των φορολογικών νόμων για να απορροφούνται όλα τα χρήματα από το διάτρητο κράτος, είναι και η οπτική της απασχόλησης για την απασχόληση. Η δημιουργία θέσεων εργασίας και αντικειμένων για να απασχολείται το κατά τα άλλα και με τις παρούσες συνθήκες, περισσευούμενο υπαλληλικό προσωπικό.
Πολλαπλή φορολόγηση – Στρέβλωση τιμών – Λαθρεμπόριο.
Σήμερα στην Ελλάδα οι φόροι για έναν πολίτη αγγίζουν το 60% των εισοδημάτων του. Αυτό το ποσοστό προκύπτει αν κάποιος προσθέσει ότι πληρώνει έναν ολόκληρο χρόνο σε έμμεσους φόρους, δηλαδή τον φόρο προστιθέμενης αξίας που φαίνεται σε κάθε απόδειξη λιανικής και κάθε τιμολόγιο χονδρικής, και τους διάφορους ειδικούς φόρους για παράδειγμα στα καύσιμα, όπου δεν φαίνεται στην απόδειξη ενώ υπάρχει και Φ.Π.Α. Έμμεσοι φόροι υπάρχουν σε όλα τα νόμιμα προϊόντα και υπηρεσίες, παντού. Έως και στην τηλεφωνία.
Στην εποχή των φορολογικών δηλώσεων ο πολίτης – φορολογούμενος καλείται να δηλώσει τα εισοδήματα του και πολλά άλλα στοιχεία της περιουσίας του κινητής και ακίνητης. Σε περίπτωση που είναι μισθωτός του έχουν γίνει κρατήσεις κάθε μήνα από τον μισθό του και μετά τους υπολογισμούς της εφορίας του ζητείται η διαφορά που απομένει ή του δύνεται κάποια επιστροφή.  Επιπρόσθετα και πάνω σε όλα αυτά είναι,  ο φόρος αλληλεγγύης και ο φόρος ακίνητης περιουσίας.  Όλα αυτά και οι πολλαπλές χρεώσεις φόρων σε όλες τις βαθμίδες των εμπορικών δραστηριοτήτων, δηλαδή για παράδειγμα η χρέωση φόρων στον παραγωγό, στον μεταποιητή, σε όσους εμπόρους και μεταφορείς μεσολαβούν έως και τον τελικό έμπορο που πουλάει λιανική, στρεβλώνει όλες τις τιμές σε εντελώς δυσανάλογο βαθμό. Ενδεικτικά η τιμή της βενζίνης στο πρατήριο καυσίμων κυμαίνεται μεταξύ 1,40 έως και 1,75 ευρώ το λίτρο, ενώ η τιμή του ακατέργαστου πετρελαίου κάνει (+ -)50 δολάρια το βαρέλι. Αντίστοιχα δυσανάλογες είναι οι περισσότερες τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών εξαιτίας κυρίως της φορολογία σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι εξαιτίας της αισχροκέρδειας. Βέβαια, παρατηρείται και σε μεγάλο βαθμό να γίνεται λαθρεμπόριο, πολλές φορές με τις πλάτες και την ανοχή μερίδας των αρχών. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι τιμές παραμένουν υψηλές, όπως θα ήταν δηλαδή με όλους τους φόρους επάνω στην τιμή, αλλά όλα τα χρήματα δεν πηγαίνουν στο κράτος αλλά στις τσέπες των εμπόρων και των συνεργατών τους.  
Οι φόροι στις Επιχειρήσεις.
Το τελευταίο και βαρύτερο χτύπημα που έχουν δεχτεί κάποιες επιχειρήσεις σήμερα είναι η προκαταβολή του 100% του φόρου του τρέχοντος έτους σύμφωνα με την περσινή παραγωγή! Αυτό από μόνο του είναι εξωφρενικό αλλά μάλλον οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται ακόμα στην Ελλάδα και δεν έχουν φύγει για άλλες χώρες έχουν πάθει ανοσία στα εξωφρενικά αφού στον βαθμό που γνωρίζω διάφοροι από αυτούς έχουν κληθεί να πληρώνουν φόρους από τον τζίρο τους δηλαδή τις ακαθάριστες εισπράξεις. Επιπλέον, σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις είναι οι εισπράχτορες για το ΦΠΑ και δεν ανέφερα καθόλου τις ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες κάποια στιγμή στο παρελθόν διαχωρίστηκαν από την γενική φορολογία.
Ετεροχρονισμένη φορολόγηση.
Μία άλλη παγίδα που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Ελλάδα είναι η ετεροχρονισμένη φορολόγηση προηγούμενων ετών. Για παράδειγμα εγώ προσωπικά έχω δει να μου βάζουν φόρο ακίνητης περιουσίας 2 ετών μαζεμένους.
Δηλαδή στο έτος 2010, ξαφνικά εμφανίζομαι να χρωστώ τον ΦΑΠ του 2009 και του 2008 που δεν είχαν έρθει στην ώρα τους. Επιπλέον η δήλωση των εισοδημάτων στην Ελλάδα γίνεται μετά το φορολογικό έτος την άνοιξη του επόμενου χρόνου και έως τότε τα δεδομένα υπολογισμού των φόρων, συντελεστές και άλλα, είναι σχεδόν άγνωστα ή γνωστά μόνο ως ελεγχόμενες διαρροές στα μέσα μαζική ενημέρωσης. Με άλλα λόγια στην Ελλάδα δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνει κανένας κάποιον οικονομικό προγραμματισμό άρα ούτε οικογενειακό προγραμματισμό γιατί τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς και ο φορολογούμενος απλά περιμένει τον λογαριασμό και κάνει την προσευχή του να μην είναι πολύ μεγάλος.  
Φορολογικές απάτες και πλαστά τιμολόγια.
Μία άλλη μεγάλη πληγή για τα οικονομικά του κράτους είναι τα παραμάγαζα της διαφθοράς με συνένοχους κάποιους εφοριακούς και κάποιους δημόσιους λειτουργούς σε υψηλές θέσεις. Η ποικιλία των μεθόδων φοροδιαφυγής είναι μεγάλη και σχεδόν πάντα στηρίζεται σε μία γενική ταχτική. Την ταχτική, τους αφήνουμε να πουλάνε χωρίς τιμολόγιο ή απόδειξη και αν ζορίσουν τα πράγματα τους κάνουμε έλεγχο.
Ο έλεγχος γίνεται είτα συνεννοημένα, είτε  στην καλύτερη περίπτωση μπαίνει κάποιο πρόστιμο το οποίο πολλές φορές δεν καταβάλλεται με νομικίστικα κόλπα.
Όπως είναι κατανοητό αυτού του είδους η πρακτική δημιουργεί τρομερές στρεβλώσεις, ανισότητες και ένα κακό παράδειγμα το οποίο με το πέρασμα των χρόνων έχει γίνει επιδημία. Μάλιστα το ότι κάποιοι επαγγελματίες γλυτώνουν τους φόρους, τους καθιστά κυρίαρχους στην αγορά έναντι άλλων που δεν έχουν τις ίδιες διασυνδέσεις και αυτό παραπέμπει σε μία κοινωνία με προνομιούχους και μη. Δηλαδή καμία σχέση με μία ευνομούμενη κοινωνία των ίσων ευκαιριών.
Από την άλλη μεριά και εξαιτίας του ότι το φορολογικό καθεστώς αλλάζει διαρκώς, εκεί που μία δραστηριότητα πέρσι ήταν επικερδής, φέτος μπορεί να είναι ζημιογόνα,  πέρα των ασφαλιστικών εισφορών και πέρα των υπόλοιπων εξόδων και της φυσικής ανταγωνιστικότητας της αγοράς.
Άρα, εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα το κράτος κλείνει το μάτι στις επιχειρήσεις, ειδικά σε αυτές που δεν έχουν μεγάλο περιθώριο κέρδους σαν να τους λέει. Κατεβάστε τα μεροκάματα, γλιτώστε χρήματα όπως μπορείτε, αγοράστε και πουλήστε χωρίς τιμολόγια,  κλέψτε την εφορία αρκεί να μην σας καρφώσουν.
Ε και άμα σας κάνουμε έλεγχο λύσεις υπάρχουν, θα τα βρούμε.
-
Το προηγούμενο και το επόμενο κείμενο μου δεν αποτελούν προτάσεις κάποιου φορολογικού μοντέλου αλλά μόνο περιγράφουν γενικά μία κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί στην χώρα από το 1974 έως σήμερα και δεν έχει αλλάξει από την επιτροπεία και τα μνημόνια.
 Το τι είδους, με ποιο τρόπο φορολογία πρέπει να έχουμε είναι μία πολύ μεγάλη εργασία την οποία μπορώ να κάνω μόνο επιδερμικά στις επόμενες ενότητες. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το σύστημα θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο απλό και όσο το δυνατόν πιο διαφανές ώστε να αρχίσει να φαίνεται που αδικεί και που ευνοεί. Πραγματικότητα από την οποία είμαστε πολύ μακριά ακόμα.
-
Κείμενο για την ενδεχόμενη μείωση του αφορολόγητου
δημοσιευμένο (facebook) 21 Φεβρουαρίου 2017
Καλημέρα, καλησπέρα και καληνύχτα. Η επίκαιρη συζήτηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την ενδεχόμενη μείωση του αφορολόγητου στερείται ενός βασικού στοιχείου. Δεν μπορεί να υπάρχει αφορολόγητο και ποτέ δεν υπήρχε, εφόσον υπάρχουν έμμεσοι φόροι (φ.π.α. / φόροι στα καύσιμα κ.λ.). Όποιος καταναλώνει στην Ελλάδα το οτιδήποτε δεν μπορεί να γλιτώσει κανέναν από αυτούς τους φόρους. Οι κυβερνήσεις θέλουν να δώσουν κίνητρα στους πολίτες για να ζητάνε αποδείξεις για να πάρουν κάποια έκπτωση από τους άμεσους φόρους (φόρος εισοδήματος κ.λ.)
Δηλαδή την επιπλέον φορολογία, που καλούμαστε όλοι να πληρώνουμε κάθε χρόνο.
Δεν μπορεί να μας χρεώνουν δύο και τρεις φορές φόρους, πάνω από 50% στο σύνολο των εισοδημάτων. Και όμως το κάνουν εδώ και δεκαετίες! Αρκετά.
Άρα ας σοβαρευτούμε λίγο και να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους! Ίσως, λέω εγώ τώρα. Να υπάρχει μία κλίμακα για όλους και όλα και όχι συνεχώς αλά καρτ φορολογία. Επιπλέον, οι ανάγκες του κράτους είναι δεδομένες. Με ποιο δικαίωμα ζητούνται όλο και περισσότερα σε φόρους, αν κάποιος βγάλει περισσότερα; Αυξάνονται και οι ανάγκες του κράτους γιατί κάποιοι βγάζουν περισσότερα; Και από την άλλη μεριά με πια λογική, ΔΕΗ, ενοίκια και όλες οι πάγιες δαπάνες των εκατομμυρίων μεσαίων και φτωχών δεν πιάνονται στα έξοδά τους ώστε να εκπίπτουν από την φορολογία;
τέλος κειμένου
-
Κεφάλαιο 08. Εθνικισμός εναντίων ανθρωπότητας
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως η παράδοση χρησιμοποιείται για την ενδυνάμωση του εθνικισμού, ο οποίος χρησιμοποιείται σαν τέχνασμα για την διατήρηση του διαίρει και βασίλευε.
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για ένα χριστιανό ή ένα μουσουλμάνο να υπερνικήσει τις προκαταλήψεις του και να δει ο ένας τον άλλο σαν αδελφό; Αυτές οι πλασματικές προκαταλήψεις είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μίας κοινωνίας όλων των ανθρώπων που θα θέλει να ζήσει ενωμένη χωρίς να φοβάται.
Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού μας.
Όντως μία κοινωνία φοβισμένη και απελπισμένη, είναι σίγουρο ότι θα αγκαλιάσει τις προκαταλήψεις της. Όμως μία κοινωνία που θα εκπαιδεύσει τον εαυτό της να μην φοβάται, αλλά να φροντίζει να μαθαίνει για ότι δεν γνωρίζει ,θα καταφέρει να ζήσει ελεύθερη. Για αυτό και εσείς, φροντίστε να γνωρίσετε τους αλλοδαπούς γείτονες σας, γείτονες είστε στο κάτω κάτω. Μην αγνοείτε έναν ξένο, ακόμα και αν δεν τον καταλάβετε, προσπαθήστε να τον βοηθήσετε αν περνάει από το χέρι σας. Αν βρείτε κάποιον ξένο που σας κεντρίζει το ενδιαφέρον κάντε τον φίλο. Μάθετε για την κουλτούρα του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ναυτικοί που έχουν έρθει σε επαφή με πάρα πολλές και διαφορετικές κουλτούρες, συχνά χαρακτηρίζονται από ένα είδος σοφίας, και κυρίως οι καπετάνιοι διατηρούν ακόμα ένα κύρος αξιοζήλευτο από πολλά επαγγέλματα. Αυτή η αλληλεπίδραση με τις διαφορετικές κουλτούρες είναι που τους έκανε πιο έμπειρους και όξινε την κρίση τους.
Οι πληθυσμοί της Γης παραπλανιούνται συστηματικά και σύρονται μέχρι και σε πολεμικές διενέξεις χωρίς κανένα πρακτικό όφελος για τους ίδιους παρά μόνο μιας μικρής μειοψηφίας. Μια συνηθισμένη δικαιολογία είναι η προστασία της πατρίδας, όμως η πατρίδα μας είναι ο πλανήτης Γη. Οι πόλεμοι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να δικαιολογηθούν και αυτό είναι μία νίκη της πληροφόρησης.
Άρα η ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας είναι ο καθοριστικός παράγοντας μαζί με τη ενεργή συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, για μία παγκόσμια αδελφότητα που θα δρα ενωμένη για την διαφύλαξη των δικαιωμάτων της. Οι καλές επικοινωνίες είναι βασικός παράγοντας.
-
Μετανάστες και λα.ο.σ.
δημοσιευμένο την Τρίτη, 16 Ιουνίου 2009
Η δυσφορία , η ενόχληση και η ανασφάλεια που νιώθει πολίτης από τις στρατιές μεταναστών είναι φυσιολογική . Οποιαδήποτε πληθυσμιακή μετακίνηση δημιουργεί αναστάτωση και προβλήματα. Όμως είναι τραγικό να διαπιστώνει κανείς ότι ο μέσος Έλληνας δεν καταλαβαίνει ότι όλα αυτά τα συμπτώματα είναι αποτέλεσμα μίας πολιτικής που και θέλει και χρειάζεται πεινασμένους και εξαθλιωμένους μετανάστες για να σηκώσουν το βάρος μίας συνεχώς αναπτυσσόμενης οικονομίας. Τα φτηνά εργατικά χέρια και καινούργιοι καταναλωτές στην χώρα μας είναι οι μετανάστες και τα παιδιά τους! Αυτοί χτίζουν την χώρα εδώ και δεκαετίες και αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες ίσως να μην υπήρχε η χώρα μας ,τουλάχιστον όπως την ξέρουμε σήμερα.
Ο κάθε Έλληνας γνωρίζει ότι μπορεί να βρει έναν φτηνό δούλο στις γνωστές πιάτσες όπου εξαθλιωμένοι μετανάστες περιμένουν μπας και τους μαζέψουν για καμιά δουλειά.
Κατά τα άλλα είμαστε ένα έθνος γερασμένο που συρρικνώνεται.
Με το υπάρχον παγκόσμιο νομισματικό σύστημα , μία εθνική οικονομία δεν μπορεί να μην μεγαλώνει συνεχώς γιατί αν μείνει στάσιμη, όπως θα ήταν το φυσιολογικό από ένα σημείο και μετά, θα βυθιστεί σε αστρονομικά χρέη και ελλείμματα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την ήδη υπάρχουσα ζοφερή κατάσταση, με χρέος της κυβέρνησης να είναι πάνω από 270 δισεκατομμύρια ευρώ.
Όταν το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά είναι πάντα λιγότερο από το συνολικό χρέος, είναι λογικό η απάντηση στο πρόβλημα να είναι η συνεχής και όποια ανάπτυξη, η υπερκατανάλωση προϊόντων ώστε τα δάνεια του κράτους να ανατροφοδοτούνται με την εξόφληση των τόκων .Ούτε λόγος για ξεχρέωμα.
Το χρέος μεγαλώνει και οι οικονομικοί εκτελεστές δρουν ανενόχλητοι.
Στις δυτικές χώρες και ειδικότερα στην χώρα μας οι καταναλωτές μειώνονται συνεχώς και συμπληρώνονται συνεχώς από μετανάστες! Αυτή είναι η πραγματικότητα που αποκρύπτουν οι πάντες με πρωτεργάτες τον Καρατζαφέρη και την παρέα του. Οι Έλληνες γίνονται λιγότεροι και αν σε μερικά χρόνια θα έχουμε Αλβανό πρωθυπουργό δεν θα φταίει η μετανάστευση, όπως λέει το ΛΑΟΣ , αλλά θα φταίει το γεγονός ότι δεν γεννάμε και το κράτος δεν βοηθάει την ελληνική οικογένεια.
Τελικά είτε έρθει ένας είτε έρθουν δύο εκατομμύρια μετανάστες στην χώρα μας το πρόβλημα είναι δικό μας και είναι η υπογεννητικότητα. Οι πολιτικές για τα εργασιακά, στα λόγια είναι καλές, στην πράξη όμως και εκ του αποτελέσματος η μαύρη εργασία επιτρέπεται αφού δεν γίνονται έλεγχοι. Στην ουσία όλοι αυτοί οι ξένοι, ξέρουν ότι είναι στο περιθώριο του νόμου, όμως παράλληλα ξέρουν ότι σε αυτό το περιθώριο μπορούν να κινηθούν και για αυτό έρχονται.
Για παράδειγμα η κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά με τους ανάπηρους στα φανάρια έχει διαδεχτεί μία παλιότερη κατάσταση που ήταν τα παιδιά των φαναριών . Η υποψία μου είναι ότι υπάρχει ολόκληρο καρτέλ το οποίο τροφοδοτεί διάφορες πιάτσες  (μαγαζιά) με ανάπηρους όπως γινόταν παλιότερα με τα ανήλικα! Δεν έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί κανένας (από τους πατριώτες !! ) δεν μιλάει για τα μαγαζιά των φαναριών; Γιατί και η αστυνομία και η εφορεία επιτρέπουν το παρεμπόριο και την μαύρη εργασία; Είναι ακριβώς το ίδιο με διάφορες περιοχές του κέντρου που γίνονται τα ντιλ των ναρκωτικών μπροστά στα μάτια όλων και της αστυνομίας!
Είναι το ίδιο με τους Αφρικανούς που πουλάνε τσάντες μαϊμού στα πεζοδρόμια ,που τα βρίσκουν τα εμπορεύματα ; Από πού περνάνε τόσα λαθραία;
Ενώ  για το κέντρο και τα Εξάρχεια , υπάρχει στοχευμένη υποβάθμιση και ο λόγος που γίνετε αυτό είναι για να μην υπάρχει κέντρο! Στο κέντρο κάθε πόλης είναι που ανταλλάσσονται απόψεις και γεννιούνται τα κινήματα . Το πρότυπο είναι οι πόλεις των Η.Π.Α. που στο κέντρο τους έχουν για κατοικίες επικίνδυνα γκέτο ενώ οι περισσότεροι (καταναλωτές) ζουν αποκλειστικά στα προάστια.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Δεν είμαι ο φωτεινός παντογνώστης για να πω εγώ τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνει με τους μετανάστες . Όμως όσο υπάρχει παραπλάνηση, παραπληροφόρηση και κοροϊδία στο ζήτημα μετανάστες, είναι λογικό να υπάρχει και εκμετάλλευση του ζητήματος.
Τα διάφορα λιγούρια για εξουσία εκβιάζουν καταστάσεις και συμπαρασύρουν μία ολόκληρη κοινωνία σε λάθος συμπεράσματα ,με την κυβέρνηση να ακολουθεί με σκούπες, με στρατόπεδα και το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί με μηδενική ανοχή.
Το πρόβλημα είναι τεχνητό και πολυσύνθετο. Στην ουσία οι πληθυσμοί από Ασία και Αφρική σπρώχνονται προς τον δυτικό κόσμο τεχνητά, με πολέμους και πείνα, ενώ με την σειρά τους οι και καλά εθνικιστές, χτίζουν τα μελλοντικά απολυταρχικά καθεστώτα.
Η εικόνα σε μία κλίμακα μερικών δεκαετιών μοιάζει με ακορντεόν, ανάπτυξη - χρεοκοπία, μετανάστες - εθνική εκκαθάριση, φτώχεια - πλούτος, ειρήνη - πόλεμος.
Ένας συνεχές μύλος που αλέθει ψυχές!
Ας φροντίσουμε να ενημερωνόμαστε και θα βρούμε την λύση μόνοι μας ,εμείς οι απλοί πολίτες . Οι πολιτικοί δεν θα εφαρμόσουν ποτέ πολιτικές εναντίον του παγκόσμιου συστήματος που τους ανέδειξε και τους τρέφει.
-
Κεφάλαιο 09. Ο τεχνητός διχασμός της κομματικής πολιτικοποίησης*
Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο κείμενο, οι τεχνητοί διχασμοί ήταν και σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό είναι ακόμα εξουσιαστικές μέθοδοι. Το γνωστό σε όλους μας διαίρει και βασίλευε στην πιο μεγάλη του κλίμακα. Δεν είναι άστοχο να πούμε ότι ένα ολόκληρο κράτος, δηλαδή μία διοικητική κρατική δομή, στηρίζεται εξαιτίας των εχθρών της, διαφορετικά, κατά κάποιο τρόπο, παύει να έχει λόγο ύπαρξης. Όμως τα κράτη σήμερα μπορούν να γίνουν οι θεματοφύλακες της παράδοσης των λαών τους και ίσως αυτό τα σώσει από την ολοκληρωτική απαξίωση. Κλείνοντας την παρένθεση που αφορά τις μεγάλες κλίμακες των τεχνιτών διχασμών, υπάρχουν και μικρότερες κλίμακες. Στα πλαίσια της κεντρικής πολιτικής σκηνής είναι εξαιρετικά έντονο το φαινόμενο των τεχνητών διχασμών με ψεύτικη δικαιολογία την διαφορετικότητα των ιδεολογιών ή στην καλλίτερη περίπτωση των προτεινόμενων πολιτικών. Ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικό ένα ρεπορτάζ του Νικόλα Βαφειάδη στο οποίο ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων την συμπεριφορά των βουλευτών στο καφενείο της Βουλής όπου συναγελάζονταν σαν καλοί φίλοι, ενώ στα έδρανα της Βουλής μιλούσαν σαν ορκισμένοι εχθροί. Εγώ θα είμαι ο τελευταίος που θα κατηγορήσω κάποιον για μία φυσιολογική ανθρώπινη συμπεριφορά στο καφενείο. Αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει η ανθρώπινη συμπεριφορά να μένει μόνο στο καφενείο και στη Βουλή να βγαίνουν τα φραστικά μαχαίρια. Είναι υποκρισία. Μία καλή επικοινωνία και μία καλή διάθεση για σύνθεση, αμοιβαίες υποχωρήσεις με σκοπό την πρόοδο της κοινωνίας είναι η συμπεριφορά που θα ήθελα από του βουλευτές. Με λόγο τεκμηριωμένο, με επιχειρήματα και όχι με στείρες αντιπαραθέσεις και μόνο για τις εντυπώσεις.
Τα κόμματα της ας πούμε παλιάς εποχής επενδύουν στην πόλωση, στην διαίρεση και στην λεγόμενη συσπείρωση των δικών τους ψηφοφόρους οι οποίοι χωρίς να το καταλαβαίνουν, προγραμματίζονται από την πολιτική συζήτηση των πολιτικών και μεταφέρουν αναπαράγοντας τα ίδια επιχειρήματα στις συζητήσεις τους. Στο παρακάτω κείμενο, έκανα μία προσπάθεια αποδήμησης του ψεύτικου διχασμού μεταξύ των λεγόμενων μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Δηλαδή αυτών που δήθεν πίστεψαν ότι οι εφαρμοσμένες πολιτικές που μας επιβλήθηκαν από την εποχή του Γιώργου Α. Παπανδρέου είναι ωφέλιμες και του υπόλοιπους που δεν τις πίστεψαν.
-
άρθρο: Μνημονιακοί και αντί μνημονιακοί. O ψεύτικος διχασμός
δημοσιευμένο Κυριακή, 09 Δεκέμβριος 2012
Υπάρχει μία λανθασμένη ρητορική περί διχασμού της Ελληνικής κοινωνίας σε ανθρώπους που υποστηρίζουν τις πολιτικές των Μνημονίων και ανθρώπους που είναι ενάντια. Είναι μία ρητορική η οποία επιχειρεί να διασώσει τα κενού περιεχομένου κόμματα, για τα οποία σε ένα βαθμό είναι απαραίτητος ο διχασμός των Ελλήνων ώστε να δικαιολογηθεί η ίδια τους η ύπαρξη. Τα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα δεν συνεπάγεται ότι έχουν και μνημονιακούς ψηφοφόρους, αλλά ούτε και το αντίθετο.
Η ρητορική μνημονιακοί και αντί-μνημονιακοί άνθρωποι, δηλαδή απλοί ψηφοφόροι, είναι λανθασμένη για πολλούς λόγους. Πρώτα από όλα είναι ξεπερασμένη εκ του αποτελέσματος.
Όταν εφαρμόστηκαν τα πρώτα μέτρα και οι πρώτες περικοπές, κάποιο κομμάτι της κοινωνίας, ήταν υπέρ αυτών των πολιτικών, περιμένοντας χειροπιαστά αποτελέσματα μετά από δύο-τρία χρόνια. Και λέω χειροπιαστά αποτελέσματα εννοώντας μία βελτίωση της αληθινής οικονομίας και όχι βελτίωση του δείκτη ελλείμματος ή οποιουδήποτε δείκτη.
Τώρα που έχουν περάσει αυτά τα δύο γεμάτα χρόνια εφαρμογής των μνημονίων και έχει επιβεβαιωθεί αυτό που έχουν πει στο παρελθόν και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς, ότι οι περικοπές και τα σκληρά μέτρα ενισχύουν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, δεν υπάρχει πλέον καμία υποστήριξη από κανέναν.
http://youtu.be/uGUiSM5oVek
Αν είχαμε ένα σύστημα δημοκρατίας στο οποίο οι πολίτες θα μπορούσαν να άρουν την εμπιστοσύνη τους ή να αλλάξουν την ψήφο τους, αυτό θα φαινόταν άμεσα και εκλογικά. Αντί για αυτό, σήμερα ισχύει μία δημοσκοπική ψευτό-δημοκρατία με έρευνες των χιλίων ατόμων που κάποιοι έχουν το θράσος να κάνουν ολόκληρες εκπομπές βασισμένες σε αυτές!
Αλλού είναι η διαφοροποίηση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι διχασμός, αλλά μία διαφορετική προσέγγιση των ζητημάτων, χρέος, έλλειμμα, μέτρα, μνημόνια.
Από την μία μεριά υπάρχουν οι λιγότεροι προς το παρόν, που πιστεύουν ότι κάποιου είδους ανταρσία χρειάζεται να γίνει εναντίον των εκτός και εντός Ελλάδας οικονομικών δεσμών μας. Δηλαδή ανταρσία κατά των τραπεζών, που μας επιβάλουν πολιτικές (μονόδρομους) στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, καταργώντας στην πράξη την όποια δημοκρατία έχουμε.
Και από την άλλη μεριά, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας το οποίο νιώθει ότι πρέπει να ενδώσει σε έναν εκβιασμό, ο οποίος λέει ότι ήρθε η ώρα οι Έλληνες να ρίξουν το βιοτικό τους επίπεδο γιατί τους το επιβάλουν οι κυρίαρχοι ξένοι, οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί, ο διάολος ο ίδιος και  δεν γίνεται διαφορετικά.
Αυτοί που το πιστεύουν αυτό, προέρχονται από όλο το κομματικό φάσμα. Γιατί από την μία μεριά, τα μνημονιακά κόμματα καλούν τον λαό σε συμμόρφωση. Και από την άλλη μεριά, τα λεγόμενα αντί-μνημονιακά κόμματα, αδυνατούν ή ακόμα και δεν θέλουν να πείσουν ότι υπάρχει διέξοδος, γιατί ίσως και αυτά να παίζουν βρώμικο παιχνίδι.
Άρα εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους.
Είμαστε όλοι αντιμνημονιακοί. Απλά, οι περισσότεροι από εμάς ακόμα πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.
Αυτό το δεν γίνεται διαφορετικά είναι η διαφοροποίηση ή ο δήθεν διχασμός από τους άλλους που λένε ότι γίνεται διαφορετικά! Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Άρα το κατά πόσο μπορούμε ή όχι να αποδράσουμε από έναν επιβληθέν πολιτικό μονόδρομο είναι η διαφοροποίηση, η οποία εκ του πονηρού μερικές φορές εμφανίζεται ως ο διχασμός που θα μας οδηγήσει δήθεν ακόμα και σε εμφύλιο πόλεμο!
τέλος άρθρου
-
Κεφάλαιο 10. Υπέρ και παραπληροφόρηση, ψυχολογικός πόλεμος μέσα από τα μίντια.
Έχοντας φοιτήσει σε σχολή δημοσιογραφίας και έχοντας για δασκάλους κάποιους πολύ αξιόλογους επαγγελματίες του χώρου έμαθα βασικές έννοιες που με εξόπλισαν.
Η διασταύρωση, το τι ποιος που πως πότε γιατί, τα βασικά στοιχεία μίας είδησης συμπυκνωμένα, η ιεράρχηση των στοιχείων μίας είδησης και γενικά η δεοντολογία. Αν και έκανα πολλά σκασιαρχεία, το μάθημα για τον διαχωρισμό του σχόλιου και της  είδησης το πήρα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό όταν γράφονται ή εκφωνούνται ειδήσεις να είναι αχρωμάτιστες από συναισθηματικούς χαρακτηρισμούς. Το συναίσθημα είναι διαδικασία του αναγνώστη ή ακροατή και δεν μπορεί να λαμβάνεται προκατασκευασμένο. Αυτό το μπέρδεμα είδησης με συναίσθημα με έκανε έξαλλο και το παρατηρούσα στα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα. Ακόμα υπάρχει σε μικρότερο βαθμό, αλλά υπάρχει. Επιπλέον, τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, επενδύονταν με μουσική η οποία τα έκανε, δράματα. Ίσως είναι λίγο υπερβολικό να μην έχει καθόλου συναίσθημα η είδηση, αλλά αυτό πρέπει να προκύπτει από τα στοιχεία της είδησης και δεν θα πρέπει να ενισχύεται με τεχνάσματα, χαρακτηρισμούς και θεατρικές εκφωνήσεις. Το πόσο συναίσθημα χωράει στην δημοσιογραφία γενικά είναι ένα άλλο ζήτημα. Όλο το συναίσθημα του κόσμου χωράει στην δημοσιογραφία, όχι όμως στις ειδήσεις. Για παράδειγμα ένας σχολιαστής μπορεί να έχει την δική του στήλη στην εφημερίδα και να γράφει όπως ορίζει ο ίδιος ή ακόμα μπορεί να έχει μία προσωπική εκπομπή στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και να σχολιάζει ότι είδηση θέλει και όπως θέλει. Είναι στην δικαιοδοσία των διευθυντών του κάθε μέσου, σε ποιον θα εμπιστευτούν κάποιο βήμα (μικρόφωνο ή πένα). Και φυσικά, υπάρχει και αποδοχή ή όχι των δεκτών, αναγνωστών ή ακροατών, που σε τελική ανάλυση, για αυτούς γίνονται οι εκδώσεις και απευθύνονται όλα τα μίντια.
12 χρόνια μετά τις σπουδές μου και έχοντας ξεκινήσει την δημοσιογραφία του πολίτη μπόρεσα να περιγράψω διάφορες στοχευμένες ψυχολογικές επιθέσεις που γίνονται μέσα από τα μίντια. Επιπλέον, αντιλήφθηκα ότι δεν ήμουν ο μόνος αλλά μεγάλο μέρος της μπλοκόσφαιρας είχε ασχοληθεί με αυτά τα ζητήματα, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι στρατευμένοι σε κάποια ιδεολογία και πολιτική φράξια και άλλοι ανεξάρτητοι. Εγώ πάντοτε είχα στο μυαλό μου τα μαθήματα που είχα πάρει και προσπαθούσα να είμαι αμερόληπτος και αντικειμενικός. Βέβαια πάντοτε κουβαλούσα ιδεολογίες για τις οποίες όμως σήμερα έφτασα στο σημείο να κατανοήσω ότι ποτέ οι ιδεολογίες, όσο αναθεωρημένες και να είναι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να γίνεις αντικειμενικός. Ένα πρόσωπο ή ένα άτομο, όπως προτιμάτε, έχει πάντα υποκειμενική άποψη και αυτό είναι απόλυτος φυσιολογικό γιατί είναι ατομικότητα. Βάση ποιου κανόνα μία άποψη, από μόνη της μπορεί να είναι αντικειμενική; Άρα όταν μιλάμε για ένα άτομο, πάντα μιλάμε για τάση προς αντικειμενικότητα με βάση την εσωτερική δικαιοσύνη που εν δυνάμει έχει κάποιος ή κάποια. Αντικειμενικό και αξιόπιστο μπορεί να είναι ένα ίδρυμα, ένας δημοσιογραφικός οργανισμός, ένα πανεπιστήμιο, ένα σχολείο αν τα (υποκειμενικά) άτομα που τα στελεχώνουν, τιμούν αυτή την τάση προς αντικειμενικότητα.
Στο Σκουλήκι (skouliki.net) και πιο πρώτα στο Φλόραμποξ (florabox.gr), στα σάιτ μου, εξαρχής διαχώρισα τις δικές μου αναρτήσεις από τις αναδημοσιεύσεις γιατί είχα καταλάβει πόσο χαοτικό και άδικο είναι να δημοσιεύσεις κάτι, που δεν είναι δικό σου, σαν δικό σου μπερδεμένο και ανάμεσα. Επιπλέον με είχαν εκνευρίσει οι ανυπόγραφες αναρτήσεις και οι χωρίς πηγή αναδημοσιεύσεις σε πολλά μπλοκ που μάλιστα είχαν και πάρα πολλές επισκέψεις. Έτσι ξεκίνησα, από το 2008 με το Φλόρα τις αναδημοσιεύσεις με τίτλο «Funny Mail» δηλαδή κειμενάκια, φωτογραφίες, βίντεο που μου στέλνουν με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή βρίσκω εγώ ο ίδιος σε διάφορα σάιτ και μπλοκ. Μάλιστα τότε ήταν πολύ της μόδας να κυκλοφορούν διάφορα νόστιμα με μέιλ και τα περισσότερα τα έβρισκα από αυτά. Το 2011 έπεσε στα χέρια μου ο κατάλογος, ’10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ’. Αυτός ο κατάλογος με διάφορες παραλλαγές έχει δημοσιευτεί πάρα πολλές φορές από πάρα πολλούς μπλόκερς και μερικοί από αυτούς αναφέρουν σαν συγγραφέα του τον Νάομ Τσόμσκι. Εγώ αναφέρω την πηγή, δηλαδή το σάιτ από το οποίο το αντέγραψα, τηρώντας το (πρωτόκολλο), τον τρόπο με τον οποίο αποδίδω όσο πιο δίκαια μπορώ την πληροφορία που έχω βρει.
-
Δέκα στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ*
αναδημοσιεύτηκε Σάββατο, 22 Ιανουαρίου 2011
ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ, ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ, ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ..
10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία….. μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.
πηγή: http://www.syti.net/Manipulations.html
τέλος αναδημοσίευσης


@ σημειώσεις
Καλλιεργούμενες εξαρτήσεις – Καλλιεργούμενες ανασφάλειες –
φοβίες και ενοχές οι ενοχές
ο έως τώρα στρεβλός ρόλος των μίντια
Η διαπλοκή τους με τις εξουσίες και τις μυστικές υπηρεσίες …
@

(20170421)
Πέρα από τις αναδημοσιεύσεις κειμένων που περιγράφουν τον ψυχολογικό πόλεμο μέσα από τα μίντια και στα δικά μου κείμενα μπόρεσα έως έναν βαθμό να αναλύσω και να περιγράψω τις τακτικές αυτές. Τις τακτικές εκφοβισμού και χειραγώγησης. Και σαν δέκτης, δηλαδή από την σκοπιά του αναγνώστη, ακροατή και τηλεθεατή. Και συγχρόνως από την σκοπιά του δημοσιογράφου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να είναι στο μυαλό μας όταν λαμβάνουμε πληροφορίες από τα μίντια είναι το εξής. Η ας πούμε εγωιστική οπτική μας. Το ότι κατά κάποιο τρόπο αυτό που διαβάζουμε, ακούμε ή βλέπουμε απευθύνεται πρωταρχικά στο άτομο και κατ’ επέκταση στο σύνολο. Ο τρόπος που περιγράφεται κάποιο γεγονός, ο τόνος της φωνής του εκφωνητή οι λέξεις που χρησιμοποιούνται. Όλα απευθύνονται πρωταρχικά στο άτομο και τον ψυχισμό του και κατ’ επέκταση στο κοινωνικό σύνολο. Το πώς με κάνει να αισθάνομαι μία είδηση, το πόσο πλούσιος σε γνώση και ενδυναμωμένος ή αποδυναμωμένος αισθάνομαι. Το πόσο ισχυρός ή ανίσχυρος αισθάνομαι. Γιατί κανονικά η γνώση είναι δύναμη. Και το αν και τι είδους συμπέρασμα βγάζω. Ο συντάχτης που θέλει να προσφέρει γνώση το κάνει χωρίς εμπόδια και φράγματα. Το κάνει σε κάθε λέξη και σε κάθε πρόταση και φαίνεται καθαρά. Ο συντάχτης που είναι στο άλλο άκρο, παράγει κούραση και εξάντληση σαν τελικό αποτέλεσμα. Στην προσπάθεια μου να περιγράψω τον ψυχολογικό πόλεμο μέσα από τα μίντια είχα χρησιμοποιήσει την φράση μιντιακή καταιγίδα, θέλοντας να περιγράψω την επιχειρούμενη σύγχυση και το αίσθημα αδυναμίας που προκαλεί μία στοχευμένη υπέρ πληροφόρηση με τακτικές εκφοβισμού και χειραγώγησης η οποία για να είναι τέτοια πρέπει να παραβιάζει τους περισσότερους κανόνες δεοντολογίας του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Αυτά τα μέσα και αυτοί οι άνθρωποι που λειτουργούν εφαρμόζοντας αυτές τις τακτικές, συνήθως χρησιμοποιούνται ως βραχίονας κάποιων πολύ ευρύτερων δικτύων, των μυστικών υπηρεσιών με την πολύ ευρεία έννοια και όχι μόνο των κρατικών. Αυτά τα δίκτυα χειρίζονται τις κοινωνίες είτε διαστρέφοντας αληθινά γεγονότα στην περιγραφή τους, είτε παράγοντας τεχνητά  γεγονότα και εντάσεις από εκεί που κανονικά δεν θα υπήρχαν σε μία κοινωνία, είτε αναπαράγοντας ειδήσεις από γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν, είτε λέγοντας μόνο ψέματα. Πάντως, έχω εντοπίσει ότι ακόμα και στις τακτικές χειραγώγησης, χρειάζεται μία έστω μικρή δόση αληθινών στοιχείων.
-
άρθρα:
Media και άλλες αηδίες
δημοσιευμένο Τρίτη, 23 Σεπτεμβρίου 2008
Η ετεροχρονισμένη αναμετάδοση όπως την εννοώ εγώ τουλάχιστον, περιλαμβάνεται σε όλων των ειδών τις εκπομπές , από ειδήσεις μέχρι εκπομπές μαγειρικής.
Γιατί αν το καλοσκεφτεί κανείς η είδηση προέρχεται από το ρεπορτάζ και την έρευνα, οπότε αληθινή δημοσιογραφία ασκεί αυτός που κάνει ρεπορτάζ και έρευνα.
Είναι πάρα πολύ σπάνιο όταν μεταδίδεται ταυτόχρονα με την γέννηση της μία είδηση. Άρα μετά την πρώτη μετάδοση του ρεπορτάζ αρχίζει η αναμετάδοση και η
προσαρμογή καινούριων στοιχείων αλλά και απόψεων που φυσικά δεν αποτελούν μέρος της είδησης. Στην αναμετάδοση λοιπόν παίζεται όλο το βρώμικο παιχνίδι
της μάθησης και εξηγούμαι. Για να καταλάβετε τι εννοώ θα πρέπει να έχετε στο νου σας ότι :
01. Η επανάληψη είναι η μάνα της μάθησης
02. Και πιο είπαμε είναι το μάθημα; Θα σας πω…
Νομίζω ότι έχω καταλάβει σε 2 περιπτώσεις ποιο είναι το μάθημα που προσπαθεί να μας μάθει, όχι η είδηση, όχι τα media, όχι το γεγονός, όχι τα ψευδή στοιχεία μίας
είδησης, αλλά το σύνολο αυτών σε συνδυασμό με την επανάληψη της μετάδοσης και την επανάληψη των ίδιων γεγονότων.
Π.χ.1. Όποτε γίνεται πορεία ,τα μεγάλα κανάλια και ραδιόφωνα δίνουν έμφαση στους τραυματισμούς, τα επεισόδια και τις ζημιές που απαραίτητος γίνονται , στις
συλλήψεις που κατά μέσο όρο είναι καμιά δεκαριά και στις διώξεις που συνήθως είναι μία, δύο.
Το τι γίνεται στις πορείες δεν ξέρω ίσως θα πρέπει να ρωτήσετε κάποιο διαδηλωτή για το πόση ώρα ήταν η συγκέντρωση – πορεία και πόση πραγματικά ώρα
κράτησαν τα επεισόδια και από ποιους προκλήθηκαν. Τελικά για πια αιτήματα έγινε η πορεία βρε παιδιά;
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ : ΜΗΝ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΦΑΣ ΞΥΛΟ ΘΑ ΣΕ ΣΥΛΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΤΡΕΧΟΥΝΕ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΥΤΕΣ ΠΟΥ
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑΚΗ .ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙΣ ΕΣΥ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ;
Π.χ.2. Όποτε σκάει ένα μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς,μπορώ να αναφέρω πολλά, Πακιστανοί, ντόπινγκ,  ομόλογα, εξαγορά ΟΤΕ, υποκλοπές, χρηματιστήριο
και πάει λέγοντας.
Όλα αυτά είναι γεγονότα, στα οποία είναι ευδιάκριτο και μέσα από τις  αναμεταδόσεις ότι πράγματι έγιναν και στο τέλος δεν αποδεικνύετε τίποτα.
Οι ευθύνες δεν αναλαμβάνονται ποτέ. Να πω σε αυτό το σημείο ότι η λογική να τα ρίχνουμε σε κάποιο μεγάλο στέλεχος για να απορροφά τις δυσαρέσκεια του κόσμου έχει εγκαταλειφθεί πια στη Ελλάδα γιατί όπως καταλαβαίνετε θα ξεμέναμε από
στελέχη. Μικρή χώρα, μικρή αγορά, λίγα στελέχη, πολλά σκάνδαλα και
υπερβολική φλυαρία όπου όλα μαθαίνονται στο χωριό που έχει πρωτεύουσα την Αθήνα.
Στην καλύτερη περίπτωση φεύγει κάποιος υπουργός για να πάει σπίτι του, για φυλακή ούτε λόγος, και να επιστρέψει στα πράγματα μετά από λίγα χρόνια. Βλέπε μέγα Σαμαρά.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ :ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – ΔΕΞΟΥ ΤΟ.
Αυτό είναι και το βαθύτερο και το πιο επίμονο μάθημα που μας γίνεται.
Και έχει πιάσει. Το δεχόμαστε. Σκεφτείτε για μία στιγμή πόσα παράλογα δεχόμαστε καθημερινά από τους εκλεγμένους άρχοντες μας. Δεν είναι τυχαίο. Ο τρόπος ζωής, μας διδάσκετε καθημερινά και επίμονα. Η αντίληψη ότι ο πολίτης δεν μπορεί να αντιδράσει απέναντι στην ασυδοσία των αρχόντων του είναι λάθος
αντίληψη. Η πραγματικότητα είναι αντεστραμμένη. Η ασυδοσία είναι εφικτή εξαιτίας της έλλειψης αντίδρασης του πολίτη.
τέλος άρθρου
-
Μας γεμίζουν την RAM
δημοσιευμένο Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2012
Τα διάφορα θέματα και οι ειδήσεις που γεμίζουν τα δελτία των 8 αλλά και το ιντερνέτ, είναι τις περισσότερες φορές αποπροσανατολισμός και χάσιμο χρόνου. Η φυλάκιση του Άκη. Το επίδομα των εργαζομένων της Βουλής. Το μάτι του Σαμαρά. Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Οι εκλογές. Η Τρόικα και οι βόλτες στα υπουργεία. Κρίση, φάρμακα, ανεργία και αυτοκτονίες. Η Δημόσια περιουσία έχει πωλητήριο. Οι πολίτες τα παρακολουθούν και χωρίς να το καταλαβαίνουν ξεχειλίζουν το κεφάλι τους με (ακαθαρσίες) και άχρηστες πληροφορίες, όπως τα κομπιούτερ που όταν τους ανοίγεις πολλά προγράμματα σέρνονται γιατί γεμίζει η προσωρινή τους μνήμη (RAM) και ο επεξεργαστής τους αδυνατεί να αντεπεξέλθει.
Το αποτέλεσμα, για τους πολίτες αυτής της υπερφόρτωσης άχρηστης πληροφορίας, είναι να πέφτουν σε μία κατάσταση υπνωτισμού και αμνησίας αδυνατώντας να ιεραρχήσουν τα χρήσιμα από τα άχρηστα με τάση να ξεχνούν τα σημαντικότερα. Τα χρήσιμα είναι τα γεγονότα, τι πραγματικά έχει γίνει στην χώρα και γενικότερα στον κόσμο ενώ τα άχρηστα είναι τα δευτερεύοντα γεγονότα, τα σχόλια, τα κουτσομπολιά, οι τσιτάτες δηλώσεις και οι επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων. Κάπως έτσι φτάσαμε 6 Ιουλίου και ακόμα ψάχνουμε να βρούμε φως σε ένα τούνελ που συνεχώς επεκτείνεται.
Με τι υπέρ-φορτωνόμαστε:
@Η φυλάκιση του Άκη και της Σταμάτη είναι σίριαλ. Όπως είχε πει και ο ίδιος ο Άκης θα στηθεί ένα (Κολοσσαίο), και στήθηκε. Ο Άκης ξεπλένει με την παρουσία του στη φυλακή όλο το πολιτικό σύστημα. Θέλουν να πιστεύουν..
Η Βίκυ Σταμάτη προσελκύει όλα τα ανθρωποφάγα ένστικτα του μέσου Έλληνα/δας με αποκορύφωμα το γνωστό χαρακτηρισμό βλαχάρα. Δικαστής δεν είμαι, αλλά είμαι βέβαιος ότι αν είναι μέσα ο Άκης Τσοχατζόπουλος είναι για να είναι έξω όλα τα άλλα λαμόγια. Αυτό το (Κολοσσαίο) έχει ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο με διάφορες υποθέσεις και διάφορους πρωταγωνιστές, θυμίζω Γαβαλάδες, Εφραίμ και άλλους συμπαθής χαρακτήρες. Η δικαιοσύνη λειτουργεί, θέλουν να μας πουν αλλά πολύ φοβάμαι ότι το ημερολόγιο του Άκη θα έχει την ίδια τύχη που είχε το CD ROM του Χριστοφοράκου.
@Το επίδομα των εργαζομένων της Βουλής ήταν άλλο ένα θέμα που χρησιμοποιήθηκε για να ερεθίσει τους πολίτες. Γενικά αυτό το παιχνιδάκι και με τους βουλευτές και με τους υπαλλήλους της Βουλής είναι πολύ της μόδας. Ακούμε συχνά για την ανάγκη μείωσης του αριθμού των βουλευτών και των δαπανών της Βουλής. Φυσικά οι βουλευτές σε μία ντε φάκτο πολιτική και οικονομική χούντα είναι άχρηστοι αφού ο (Αγάς) πρωθυπουργός μπορεί να επιλέξει όποιον εξωκοινοβουλευτικό γουστάρει πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τις επιλογές προσώπων των πολιτών. Όσο λιγότεροι βουλευτές, τόσο το καλύτερο για το σύστημα, για να ελέγχονται και ευκολότερα.
Η ιστορία των βουλευτών και των επιδομάτων των υπαλλήλων της Βουλής αποκρύπτουν μεραρχίες κομματικών στρατών που έχουν γεμίσει τον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όχι δεν λέω να απολυθούν, για να μην μπερδευόμαστε. Αυτοί τους βάλανε, αυτοί ας τους βρούνε αντικείμενο εργασίας! Παρ ‘όλη την φασαρία και τον σαματά, ο νόμος έχει αναδρομική ισχύ για εργαζομένους και συνταξιούχους που τους έκοψαν λεφτά αλλά όχι για τους βουλευτάδες οι οποίοι παίρνουν διπλές συντάξεις για μερικά χρόνια θητείας στο κοινοβούλιο.
@Το μάτι του Σαμαρά. Ποιος του το έβγαλε; Θα μας πουν; Μαζί με το μάτι που βγήκε ξέχασε και την διαπραγμάτευση;
@Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και τα άλλα συναφή θεάματα. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αγαπούν τον αθλητισμό αλλά δυστυχώς αγαπούν όπως αγαπά ένας ηδονοβλεψίας την συνουσία. Όποιος πραγματικά αγαπάει τον αθλητισμό, αθλείται, δεν παίρνει μόνο μάτι.
@Αλήθεια ποια πρακτική αξία έχουν οι προκλητικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας των Κάμερον, Μέρκελ, Λαγκάρτ και άλλων; Σε τι ωφελούν αυτές οι δηλώσεις πέρα από το να πληγώσουν την υπερηφάνεια των Ελλήνων και να προκαλέσουν την αντίδραση τους; Μήπως δεν ξέρουμε ότι και αυτοί οι ηγέτες είναι τσιράκια των τραπεζιτών όπως και οι δικοί μας εδώ; Άρα γιατί να μην υποθέσουμε ότι όλες αυτές οι δηλώσεις είναι στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδιασμού παραπληροφόρησης και αντιπερισπασμού; Φυσικά τα εγχώρια παπαγαλάκια δεν χάνουν την ευκαιρία να απαντούν σε όλους αυτούς από τα τηλεπαράθυρα παριστάνοντας τους υπερασπιστές της ελληνικής λεβεντιάς. Να είστε σίγουροι ότι οι απαντήσεις αυτές αφορούν μόνο τον τηλεθεατή και την πληγωμένη υπερηφάνεια του. Καρφί δεν καίγεται στην Μέρκελ αν την βρίζει πατόκορφα ο Τράγκας και την λέει πατημένο στρούντελ. Άλλωστε και οι δύο ηθοποιοί είναι που παίζουν τους ρόλους τους, υπάρχει κατανόηση μεταξύ τους για την εκπεμπόμενη υστερία. Να θυμίσω ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει ενώ η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ δεν θα είναι ανεξαρτητοποίηση αλλά άλλη μία ευκαιρία κλοπής των πολιτών, όπως ήταν και η είσοδος στο Ευρώ.
@Οι εκλογές ήταν άλλη μία στημένη υπόθεση για να διατηρηθεί μία παρατεταμένη αβεβαιότητα και αγωνία. Να θυμίσω ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ είχαν την δυνατότητα να κυβερνήσουν και τον Μάιο. Ο Κουβέλης τότε έβαζε τον όρο να μπει στο σχήμα ο ΣΥΡΙΖΑ! Τώρα τι άλλαξε; Θα πληρώσει ο κύριος Κουβέλης τα έξοδα των εκλογών και τα έξοδα της παρατεταμένης αβεβαιότητας; Δεν νομίζω. Τώρα το σίριαλ είναι η άγρια διαπραγμάτευση μεταξύ των συνιστωσών της Κυβέρνησης. Παπάρια. Εγώ νιώθω ότι έχουμε ακόμα κυβέρνηση Παπαδήμου. Όλα είναι συμφωνημένα, όλα είναι κανονισμένα και ο στόχος τους είναι μείωση του βιοτικού επιπέδου.
@Η Τρόικα κάνει βόλτες στα υπουργεία και μαζεύει στοιχεία. Αλήθεια γιατί δεν μας λένε καθαρά και ξάστερα ότι δεν υπάρχει κράτος και ότι δεν υπάρχει δημοκρατία. Πόσα χρόνια θα πάρει αυτό το μαστίγωμα και αυτό το τσαλαπάτημα κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας; Στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο καταστράφηκαν οι Αυτοκρατορίες και στον δεύτερο τα εθνικά κράτη, οκ το καταλάβαμε.
@Κρίση, φάρμακα, ανεργία και αυτοκτονίες. Οι συστημικοί μάγοι φρόντισαν να κάνουν, ιδιαίτερα τους μεγαλύτερους ανθρώπους να νιώσουν την κρίση στο πετσί τους δημιουργώντας πρόβλημα στη διανομή φαρμάκων. Είχε γίνει πάρτι λένε. Και ο άρρωστος τι φταίει; Φταίει γιατί ήταν χαλαρός και εξασφαλισμένος. Κάπως έτσι πήρε 30% η Νέα Δημοκρατία και καταποντίστηκαν τα μικρά εκτός Βουλής κόμματα. Πραγματική κρίση έχουν οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι απόκληροι αλλά αυτοί είναι ήδη εκτός συστήματος, ενώ το σύστημα ποντάρει στην τρομοκράτηση αυτών που εξαρτώνται ακόμα από αυτό. Οι αυτοκτονίες διαφημίζονται εκτενώς, ενώ κάποτε λέγαμε ότι οι βόρειες χώρες έχουν πολύ υψηλά επίπεδα αυτοκτονιών λόγο του κλίματος. Τι έγινε ρε παιδιά; Ήρθε ο κόσμος ανάποδα;
@Η Δημόσια περιουσία έχει πωλητήριο. Ναι το ξέρουμε αυτό. Όσοι έχουν εμπορικό μυαλό γνωρίζουν ότι τα πάντα είναι προς πώληση αρκεί να μπορείς να πετύχεις καλή τιμή προς όφελος σου. Σήμερα που έχουμε ύφεση μόνο εξευτελιστικές τιμές μπουν να επιτευχθούν. Αλλά όπως έγραψα και πιο πριν έχει έρθει ο κόσμος ανάποδα. Κακή τιμή για αυτόν που πουλάει, είναι καλή τιμή για αυτόν που αγοράζει! Κάτω τα χέρια!
Blogger Motivator*
http://www.skouliki.net

(*Αν και ποτέ δεν κρύφτηκα πίσω από απομακρυσμένους σέρβερς και δεν χρησιμοποίησα κόλπα για να κρύβω την ταυτότητα μου, χρησιμοποιούσα ψευδώνυμα. Μάλιστα μερικές φορές προσποιούμουν ότι φοβόμουν. Όμως η ουσία ήταν, είναι και θα είναι. Στην ελεύθερη έκφραση δεν χωράει φόβος. Αν φοβάσαι να εκφράζεσαι, να περιμένεις ότι θα βιώνεις την ζωή πηγαίνοντας συνεχώς προς τα πίσω. Και όταν κολλήσεις στον τοίχο, ίσως τότε και μόνο τότε να κάνεις μία σπασμωδική αντίθετη κίνηση. Όμως θα είναι σπασμωδική και ανεπαρκής.
Όσο και αν νευριάζω με τους αδρανής συμπολίτες μου, ως γενική εικόνα, δεν πουλάω μαγκιά. Απλώς χρησιμοποιώ τα εφόδια που έχω και μετράω πολύ καλά τις κινήσεις μου, προσπαθώ να είμαι δίκαιος, δεν έχω εμμονές με συγκεκριμένα πρόσωπα και πάντα προσπαθώ να προσεγγίζω όλα τα θέματα λογικά και ανθρώπινα. Αυτά είναι τα όπλα μου. Σήμερα λέγομαι Motivator Damian και έτσι υπογράφω.)
-
Μ.μ.ε. – Παραπληροφόρηση και η μέθοδος των τριών.
δημοσιευμένο Παρασκευή, 08 Απριλίου 2011 (επικαιροποιημένο)
Αληθινά πλάνα ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΛΑΘΟΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ..
Η μεγάλη απάτη της ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗΣ των ειδήσεων συνεχίζεται όπως είχαμε περιγράψει και από εδώ πολύ παλιότερα. Στην περίπτωση της μεγαλειώδους πορείας στο Λονδίνο την 26/3/2011 με συμμετοχή 400.000 ανθρώπων κατά τους διοργανωτές, φάνηκε για άλλη μία φορά το παιχνίδι της ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ μέσω της αναμετάδοσης. Στην ειδησεογραφική κάλυψη από τα μεγάλα μ.μ.ε. και μοιραίως σε όλες τις αναμεταδόσεις, η εντύπωση που δόθηκε ήταν ότι κάηκε το Λονδίνο παρόλο που τις φασαρίες και τα έκτροπα τα δημιούργησαν το πολύ 500 άτομα. Με μία απλή μέθοδο των τριών (με τα νούμερα σε Bold) προκύπτει ότι τα έκτροπα δημιουργήθηκαν από το 0,125% των διαδηλωτών.
400000 άτομα είναι το σύνολο των διαδηλωτών, το 100%
4000 άτομα είναι το 1% των διαδηλωτών
1000 άτομα είναι το 0,25% των διαδηλωτών
500 ταραξίες διαδηλωτές είναι το 0,125% του συνόλου
Άρα και η βαρύτητα στο ζήτημα των σπασιμάτων θα έπρεπε να είναι η αντίστοιχη ή περιορισμένη σε βαθμό που θα βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι 400.000 διαδήλωσαν ειρηνικά αλλά αντί αυτού εισπράξαμε το αντίθετο.
Επανορθώνουμε λοιπόν , γιατί ουδείς αναμάρτητος και ουδείς αλάνθαστος. Δείτε ένα video που δείχνει την αντικειμενική όψη των γεγονότων.
http://eagainst.com/articles/london-protest-on-march-26th/
τέλος άρθρου
-
Nomophovia και άλλες αηδίες
δημοσιευμένο άρθρο Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2012
Έχω προσέξει ότι (σύστημα), αφού προωθήσει τις νέες τεχνολογίες οι οποίες συνοδεύονται από νέες συνήθειες, μετά προσπαθεί να δημιουργήσει ενοχές για αυτές τις συνήθειες! Και οι ενοχές σκοτώνουν όπως λέει ένας φίλος.
Συγκεκριμένα, τις τελευταίες ημέρες, είδαμε στα μ.μ.ε. άλλη μία είδηση που δεν ήταν είδηση. Μάλιστα την αναπαρήγαγαν αμάσητη πάρα πολλά ειδησιογραφικά site. Πρόκειται για την περιβόητη Nomophovia! (no-mobile-phone phobia)
Η (είδηση) συνοδευόταν από μία έρευνα που έχει γίνει για το θέμα, που στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν αναφερόταν ούτε ποιος την έχει κάνει, αλλά και ούτε κάποια πηγή της είδησης.
Ναι όντως όλοι έχουμε κινητά. Και μαζί με αυτά έχουμε και smart phone, i pad και δεν συμμαζεύεται. Η εξάρτηση που έχει δημιουργηθεί από αυτές τις συσκευές αποτελεί πραγματικότητα και είναι το φυσικό επακόλουθο του σύγχρονου τρόπου ζωής, με αντιστάθμισμα κάποιες επιπλέον δυνατότητες και ανέσεις επικοινωνίας που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες.
Έχουν μείνει ελάχιστοι (οι κοροϊδευτικά αποκαλούμενοι οπισθοδρομικοί), που αντιστέκονται. Ίσως βέβαια να είναι θύματα των διαφόρων φημών που κυκλοφορούν, ότι τα κινητά προκαλούν καρκίνο.
Με την ιδέα και μόνο, ότι μπορεί να πάθουν κάτι, αποφεύγουν τα κινητά όπως ο διάολος το λιβάνι. Αγνοούν ίσως ότι οι ίδιες οι ιδέες που προκαλούν άγχος είναι πολύ πιο καρκινογόνες από οτιδήποτε άλλο.
Είναι και άλλοι που απλώς δεν γουστάρουν να δίνουν στίγμα και αναφορά που βρίσκονται ή δεν θέλουν να είναι διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή για ενοχλητικές εισερχόμενες κλίσεις και μηνύματα. Μαγκιά τους.
Nomophovia, έχουν όσοι δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς το κινητό τους τηλέφωνο, όσοι τρέμουν μήπως χάσουν το σήμα ή αποφορτιστεί η μπαταρία και άλλα παρόμοια. Δηλαδή, όλοι μας έχουμε Nomophovia;
Σε κανένα δημοσίευμα από αυτά που διάβασα δεν ανέφεραν τον φόβο να μην τελειώσουν οι μονάδες μου ή τον φόβο πως θα πληρώσω τον λογαριασμό του κινητού ή τον φόβο πως θα κλείσω ραντεβού με τον γιατρό του ΕΟΠΥΥ αφού δεν έχω μονάδες! Πάντως για τους Έλληνες ισχύει και το «νομοφοβία». Αφού οι νόμοι αλλάζουν με ρυθμούς πολυβόλου, υπάρχει διαρκής κίνδυνος να βρεθείς παράνομος, καθότι άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται.
Σε μερικές περιπτώσεις, η Nomophovia (no-mobile-phone phobia), παίχτηκε σαν κάτι το καινούριο ενώ είναι παλιά ιστορία. Όπως θα δείτε και στο βίντεο που υπάρχει παρακάτω, τουλάχιστον από το 2008 έχει αναφερθεί μία τέτοια φοβία.
Δυστυχώς, εξαιτίας του βομβαρδισμού πληροφοριών που δεχόμαστε, το μυαλό μας γράφει και σβήνει διαρκώς σαν σκληρός δίσκος που έχει εξαντλήσει τον αποθηκευτικό του χώρο. Πιθανός, η αμνησία που μας δέρνει, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ψεκάσματος. Η υπέρ-πληροφόρηση που δεχόμαστε είναι αρκετή για να δημιουργείται αυτή η παρενέργεια!
Έτσι οι συστημικοί μιντιό-βρικόλακες παίζουν επαναλήψεις, τις παρουσιάζουν σαν ειδήσεις και δεν τρέχει τίποτα.
Ενώ οι ενοχές και οι φοβίες από αυτές τις (ειδήσεις) τρώνε τα σωθικά των ανυποψίαστων.
Από πρόχειρη αναζήτηση που έκανα, δείτε μία ενδεικτική λίστα με ειδησεογραφικά site, που αναπαρήγαγαν την είδηση. (Στο τέλος του άρθρου, δείτε ένα βίντεο, αναρτημένο από το 2008 που αποδεικνύει ότι η είδηση δεν ήταν είδηση αλλά επανάληψη. )

Λίστα ΑΛΛΑ-ΚΑΡΤ-ΦΟΒΙΑ (είναι της μόδας οι λίστες)
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=175490&catid=14 Α
http://e-pcmag.gr/news/auxanontai-ta-pososta-tis-nomofobias
http://www.zougla.gr/technology/article/nomophobia-i-kenourgia-fovia-tou-na-min-exis-kinito
http://www.newsbomb.gr/technologia/story/216101/poses-fores-koitame-to-kinito-mas-kathe-mera
http://www.enikos.gr/society/98374,Nomophobia:H_nea_fovia_twn_newn.html
http://news247.gr/eidiseis/koinonia/ygeia/nomophobia_o_texnologikos_fovos_na_mhn_exeis_kinhto.2018259.html
http://www.inews.gr/269/Nomophobia-mipos-paschete-kai-eseis.htm
ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΣΗ ΧΙΟΥΜΟΡ - Μεταφορτώθηκε από το χρήστη MoRocca180 την 7 Απρ 2008
τέλος άρθρου

-
Κεφάλαιο 11. Κοινωνικός αυτοματισμός και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Σικέ αντιπαραθέσεις*
Κάπου στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Μάρτη του 2017, είδαμε στις ειδήσεις ότι κάποιος μέσα σε κάποιο νόμο που είχε ψηφιστεί, δήμαρχοι και βουλευτές, έπαιρναν απαλλαγές και ελαφρύνσεις από τον φόρο αλληλεγγύης. Η οργή που δημιουργήθηκε ήταν μεγάλη, δικαιολογημένη και αναμενόμενη. Όμως το συμπέρασμα «Αχ τους άλυτες που μας χρεώνουν εμάς τους πολίτες και οι ίδιοι δεν πληρώνουν. Να πληρώσουν και αυτοί». Είναι λάθος. Αφενός είναι το καθεστώς των προνομίων, βάση του οποίου κάποιοι εκλεκτοί απολαμβάνουν προνόμια και δεν έχει θέση ένα τέτοιο καθεστώς στο σύγχρονο κόσμο της ισονομίας και της δημοκρατίας. Και αφετέρου είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι το οποίο θέλει να κατευθύνει και να υποτάξει τους πολίτες στρέφοντας την οργή τους σε μία υποομάδα και κατευθύνοντας τους στα λάθος συμπεράσματα. Όταν ο πολίτης, πλούσιος ή φτωχός  υποστεί μία άδικη φορολόγηση, τα πυρά του πρέπει να τα στέψει ενάντια σε αυτή και όχι στην υποομάδα η οποία απαλλάσσεται.
Το συμπέρασμα πρέπει να είναι «στοπ στην άδικη φορολόγηση για όλους» γιατί το αντανακλαστικό να καεί η Βουλή και να κρεμάσουμε τους πολιτικούς είναι πολύ επικίνδυνο. Πρώτα από όλα η διαφθορά δεν ξεκινάει από τους πολιτικούς αλλά αυτοί χρησιμοποιούνται ως μέσο από τα μεγάλα διεθνή οικονομικά κεφάλια. Αν θέλουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας πρέπει να ανακαταλάβουμε το μέσο, πολιτική και κεντρική πολιτική και αυτό δεν γίνεται μόνο ψηφίζοντας. Δηλαδή δεν γίνεται ως ανάθεση. Φυσικά πρέπει και να ψηφίζουμε, όμως παράλληλα πρέπει να ενημερώνουμε και να ενημερωνόμαστε, να οργανώνουμε τοπικές πολιτικές ομάδες, συνεταιρισμούς, να συνδικαλιζόμαστε, να συμμετέχουμε στα κοινά και να ελέγχουμε τους όποιους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας. Όσο δεν κάνουμε αυτά, πάντα θα υπάρχει χώρος σε πρόθυμους πολιτικούς μισθοφόρους που θα καταστρατηγούν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας των πολιτών προς όφελος της οργανωμένης μειοψηφίας των κεφαλαίων που με τον παρά της αγοράζει συνειδήσεις και πολιτικές θέσεις.
Στην πορεία μου σαν ελεύθερος πολίτης δημοσιογράφος, είχα την ευκαιρία να διακρίνω κι άλλες σικέ αντιπαραθέσεις και μέσα από αυτήν την διαδικασία, απομυθοποίησα πρόσωπα και καταστάσεις. Συγκεκριμένα είμαι ένας από αυτούς που αντέδρασα έντονα στην θεσμοθέτηση του χαρατσιού στα ακίνητα και όταν έμαθα ότι γίνεται κατάληψη στο κτήριο που εκδίδει τους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. μέσα στους οποίους χρεώνεται και αυτός ο φόρος, πήγα με την κάμερα μου να πάρω μυρωδιά από κοντά. Πήγα για ρεπορτάζ. Είχα την καλή τύχη να βρω τον μπροστάρη συνδικαλιστή και να του θέσω δύο ερωτήσεις.
video ρεπορτάζ
Κατάληψη στο Μηχανογραφικό Τμήμα της ΔΕΗ (Μεσογείων 190-194) VIDEO
δημοσιευμένο Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011

broken link main/index.php?option=com_content&view=article&id=1147:katalipsi-deh-fotopoulos&catid=69:report&Itemid=624
Με αυτόν τον τρόπο ανέδειξα το πρόβλημα και τις προσπάθειες επίλυσης τους από τους οργανωμένους συνδικαλιστές και πρόβαλα το βίντεο με τον Νίκο Φωτόπουλο.
Ως εκεί καλά. Στην συνέχεια είχαμε εμπλοκή και από την δικαιοσύνη η οποία είχε αποφανθεί ότι δεν γίνεται η ΔΕΗ να κόβει το ρεύμα για κάποιο ανείσπρακτο φόρο*. Παρόλα αυτά κάποιος τεχνικός ήρθε στο σπίτι μου, έκοψε το ρεύμα και χρειάστηκε να του δείξω τον λογαριασμό που είχα πληρώσει το ρεύμα και όχι τον φόρο για να τον κάνω να το ξανά συνδέσει. Η ας πούμε απομυθοποίηση του Νίκου Φωτόπουλου ήρθε έναν χρόνο αργότερα με την είτε εσκεμμένη διολίσθηση της πολιτικής του θέσης είτε με το λάθος που έκανε.

άρθρο
ΦΩΤΟΠΟΥΛΕ (ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ) ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ
δημοσιευμένο Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2012
broken link main/index.php?option=com_content&view=article&id=2823:fotopoule-ths-deh-parto-allios&catid=67:point-of-view&Itemid=626
Την Δευτέρα (08/10/2012) μάθαμε για άλλη μία επεισοδιακή κατάληψη του κέντρου πληροφοριακών συστημάτων της ΔΕΗ στην Μεσογείων, από τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, για το ζήτημα των χαρατσιών. Και αυτή η κατάληψη τελείωσε με επέμβαση των ΜΑΤ και προσαγωγή των συνδικαλιστών.
Αυτό είχε ξαναγίνει τον περασμένο Νοέμβριο. Αυτό που με ενόχλησε δεν είναι η εκνευριστική επανάληψη της ιστορίας δίχως αποτέλεσμα, αλλά η διολίσθηση της πολιτικής θέσης Φωτόπουλου και της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ για το ζήτημα ΧΑΡΑΤΣΙ!
Από την θέση, "Το χαράτσι είναι άδικο και πρέπει να καταργηθεί", πήγε στο "Κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες και μέσα ενημέρωσης απολαμβάνουν κάποιου είδους ασυλία, απαλλαγή ή ελάφρυνση σε σχέση με το χαράτσι και αυτό είναι κακό. Πρέπει να πληρώσουν και αυτοί!" Δηλαδή; Όλα καλά και όλα ωραία με αυτόν τον έξτρα φόρο αρκεί να πληρώνουν όλοι; Μάλιστα ξεκίνησε ένας επικοινωνιακός πόλεμος με το συγκρότημα Αλαφούζου, οι δημοσιογράφοι του οποίου δήθεν δέχθηκαν απειλές από τους συνδικαλιστές. Ήταν την στιγμή που ο Φωτόπουλος ερωτήθηκε από τον Νίκο Υποφάντη του ΣΚΑΪ αν θα ζητήσει συγνώμη αν αποδειχθεί ότι το κανάλι του Φαλήρου είναι σύννομο. Αλλά στην συνέχεια αντί να ακούσει την απάντηση, διέκοπτε, επαναλαμβάνοντας το ερώτημα. Δηλαδή (τραμπούκιζε) λεκτικά τον συνδικαλιστή. Φυσικά προκλήθηκε κάποια δικαιολογημένη αγανάκτηση όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο!
Και μετά είχαμε τους διάφορους (γκεμπελίσκους) του συγκροτήματος να λένε και να επαναλαμβάνουν ότι απειλήθηκαν και λοιπά.
http://www.skai.gr/player/tv/?mmid=233130 (Από το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ)
ΦΩΤΟΠΟΥΛΕ ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ
1) Το τελευταίο που με ενοχλεί με τον ΣΚΑΪ είναι αν πληρώνει ή όχι χαράτσι.
2) Αν θέλει ο Φωτόπουλος να μην καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων μαζί με κάτι άλλους τελειωμένους πατερούληδες – συνδικαλιστές και ΣΙΑ, θα πρέπει να πράξει τα δέοντα για να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Και να πάρουν και τα λεφτά τους πίσω όσοι πλήρωσαν τον διπλό έξτρα νόμο επί της ακίνητης περιουσίας.
τέλος άρθρου
-
*Δεν κινδυνεύουν με διακοπή ηλεκτροδότησης όσοι δεν πλήρωσαν
broken link - main/index.php?option=com_content&view=article&id=2472:den-kindineuoun-me-diakopi-osoi-den-plirosan-xaratsi&catid=74:news-report&Itemid=571
Αναδημοσίευση Ρεπορτάζ  Κυριακή, 04 Μαρτίου 2012
ΣτΕ: Ναι στο χαράτσι, όχι στη διακοπή ρεύματος. Μπλόκο στη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους καταναλωτές δεν πληρώνουν το χαράτσι στη ΔΕΗ βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο ωστόσο δέχεται ότι είναι συνταγματική η επιβολή του τέλους ακινήτων. Η ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου αργά χθες το βράδυ ολοκλήρωσε την κεκλεισμένων των θυρών διάσκεψή της που αφορούσε την συνταγματικότητα ή μη του ειδικού τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Οι σύμβουλοι της Επικρατείας -σύμφωνα με πληροφορίες- έκριναν ότι το επίμαχο τέλος είναι συνταγματικό καθώς πρόκειται για έκτακτο και όχι για μόνιμο φόρο που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες.
Ωστόσο, οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί έκριναν με εντελώς διαφορετικό τρόπο το κρίσιμο ζήτημα που αφορά στη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν πληρώνουν το χαράτσι.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, οι δικαστές προτάσσοντας την προστασία των καταναλωτών, σχεδόν ομόφωνα, έκριναν ότι είναι αντισυνταγματική και παράνομη η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση που το ειδικό τέλος δεν πληρωθεί μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ όπως προβλέπει ο νόμος.
Νομολογιακός πιλότος.
Η υπόθεση έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας μετά από βροχή προσφυγών που είχαν καταθέσει ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας, το σωματείο Έλληνες Φορολογούμενοι, μεμονωμένοι ιδιοκτήτες ακινήτων, διάφοροι δήμοι και άλλα σωματεία.
Η υπόθεση λόγω μείζονος σπουδαιότητας εισήχθη με διαδικασίες εξπρές στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με βάση το θεσμό της πρότυπης δίκης.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η απόφαση των ανώτατων δικαστών αποτελεί νομολογιακό πιλότο για όλα τα δικαστήρια της χώρας στα οποία εκκρεμούν συναφείς υποθέσεις.
Έτσι, κατ’ εφαρμογήν της ετυμηγορίας του ΣτΕ κανένας καταναλωτής δεν κινδυνεύει με διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση που δεν έχει πληρώσει καμία από τις δόσεις του ειδικού τέλους ακινήτων.
Μέχρι σήμερα και κατώτερα δικαστήρια είχαν εκδώσει προσωρινές διαταγές με τις οποίες απαγόρευαν τη διακοπή της ηλεκτροδότησης θεωρώντας ότι αποτελεί αναγκαίο αγαθό για τη διαβίωση των πολιτών.
Ανακοίνωση του ΚΚΕ
Η συγκυβέρνηση είναι πολλαπλά εκτεθειμένη. Το ΚΚΕ νιώθει δικαιωμένο που βρήκε μαζική ανταπόκριση το κάλεσμά του στο λαό για άρνηση πληρωμής του εξοντωτικού χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ. Τα εργατικά λαϊκά στρώματα πρέπει να εμπιστευτούν ακόμα περισσότερο το ΚΚΕ και κυρίως την τεράστια δύναμη που έχουν.
Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ
«Η απόφαση του ΣτΕ που κρίνει αντισυνταγματική τη διακοπή του ρεύματος για το χαράτσι της ΔΕΗ αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση της τρόικας και προσωπικά για τον "συνταγματολόγο" αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών», τονίζει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ:
«Παρά την προσπάθεια κυβερνητικών κύκλων να ερμηνεύσουν την απόφαση κατά το δοκούν, η αλήθεια είναι ότι αμφισβητείται επί της ουσίας και η συνταγματικότητα του ίδιου του τέλους. Αποτελεί την πρώτη μεγάλη νίκη του πρωτοφανούς λαϊκού κινήματος που αναπτύχτηκε στις γειτονιές όλης της Ελλάδας. Η θετική αυτή η εξέλιξη δείχνει ότι η αντίσταση, η συλλογική ανυπακοή και η αυτοοργάνωση του κόσμου της εργασίας, αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την απομάκρυνση της κυβέρνησης και των πολιτικών της καταστροφής και της κοινωνικής χρεοκοπίας».
πηγή http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4699379
-
Κεφάλαιο 12. Η αποδόμηση της ψυχολογίας του ηττημένου *
Οι ανυποψίαστοι δέκτες του στοχευόμενου ψυχολογικού πολέμου των μέσων ενημέρωσης σε συνδυασμό με μία σκληρή καθημερινότητα των πολλών ωρών εργασίας και του άγχους, είναι ευάλωτοι. Ειδικότερα αν έχουν εντάξει στην καθημερινότητα τους την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις ταινίες, τις εφημερίδες και τα περιοδικά.
Μάλιστα είναι παρατηρημένο ότι πολλοί συνάνθρωποι μας δεν μπορούν να βρίσκονται σπίτι χωρίς να έχουν ανοιχτή την τηλεόραση ή ακόμα και δεν μπορούν να κοιμηθούν χωρίς να δουν μερικές ώρες τηλεόραση η οποία θα μείνει ανοιχτή μπροστά από το κρεβάτι τους.
Φυσικά, δεν ασκούν όλα τα μέσα ενημέρωσης ψυχολογικό πόλεμο. Όμως αναφέρομαι σε αυτά που το κάνουν συνειδητά και μάλιστα αμείβονται για αυτό και καθοδηγούνται πιθανότατα από μυστικές υπηρεσίες. Το αποτέλεσμα αυτού του ψυχολογικού πολέμου ή καλλίτερα αυτής της γενικευμένης καμπάνιας είναι το φοβισμένο άτομο. Ο υπήκοος αντί για τον πολίτη. Ο ηττημένος σχιζοφρενής, που δεν σηκώνει κεφάλι στην άδικη μεταχείριση από τον εργοδότη του, αλλά δέρνει την γυναίκα του. Η ηττημένη σχιζοφρενής που δεν σηκώνει κεφάλι παρ όλη την  κακομεταχείριση που έχει υποστεί από τον άντρα της αλλά αντιγράφει ατάκες από πρωταγωνίστριες τηλεοπτικών σειρών και μένει ευχαριστημένη όσο αγοράζει την καινούργια τσάντα που είδε σε μία διαφήμιση. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι αυτοί και οι προσωπικότητες τους συνθλίβονται σε τέτοιο βαθμό, που για ανεξήγητους στους ίδιους λόγους, του γοητεύουν τα σενάρια ολοκληρωτικής καταστροφής του κόσμου.
-
άρθρο
Τέλος οι δικαιολογίες - 21/12/2012 HAPPY DOOMSDAY
δημοσιευμένο Παρασκευή, 21 Δεκέμβριος 2012
Σήμερα τελειώνει ή μάλλον τερματίζει το ημερολόγιο των Μάγιας. Όταν τερματίζει ένα ημερολόγιο το μόνο που μπορεί να συμβεί, είναι να αρχίσει πάλι από την αρχή. Πάνω στην παραφιλολογία που έχει κυκλοφορήσει «έρχεται η συντέλεια του κόσμου», στήθηκε μία ολόκληρη βιομηχανία συνομοσιολογίας (συνωμοσία), μέσα από το ιντερνέτ, από κανάλια με τηλεοπτικές πωλήσεις βιβλίων, με ντοκιμαντέρ θεωριών και πολλά άλλα.
Ευθυγράμμιση του ηλικιακού συστήματος με τον γαλαξία, η μετακίνηση των πόλων της Γης, καραμπόλα αστρικών σωμάτων, ηλιακές καταιγίδες και πολλά άλλα.
Τα σενάρια καταστροφής ήταν πάντα γοητευτικά αν και αστήριχτα.
Οι Μάγιας ποτέ δεν είπαν κάτι για καταστροφή του κόσμου.
Το ημερολόγιο από μόνο του, μόνο μετράει.
Το γιατί αυτά τα μελανά σενάρια ήταν πάντα γοητευτικά, και ακόμα περισσότερο στις μέρες μας, πρέπει να αναζητηθεί στον ψυχισμό των ανθρώπων.
Αν αυτή η τάση προς την ολοκληρωτική καταστροφή της Γης είναι μία μορφή παράνοιας;
Μπορεί ο μέσος καθημερινός πολίτης να είναι παγιδευμένος σε μία ρουτίνα τόσο κυρίαρχη, τόσο καθοριστική και τόσο ψυχοφθόρα που οποιαδήποτε διέξοδος να φαντάζει λυτρωτική. Ιδιαίτερα αυτή η διέξοδος που θα έρθει καθολικά και πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις.
Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι είμαστε σε περίοδο οικονομικής ύφεσης και περιστολής δικαιωμάτων, που θα πει ότι ακόμα και αυτή η ρουτίνα έχει πάψει πια να αποτελεί κάποιου είδους ασφάλεια.
Όσο για τους απόκληρους συμπολίτες μας που είναι άνεργοι, άστεγοι ή άρρωστοι, δεν έχουν ανάγκη για περισσότερα βάσανα για αυτούς η συντέλεια έχει έρθει.
Είναι σαν να περιμένουν όλοι αυτοί οι γοητευμένοι από την καταστροφή, το τέλος των βασάνων τους και για αυτό να δικαιολογούν τον εαυτό τους που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της κατάστασης του.
Ίσως, αυτή η καταστροφή, αφού θα είναι καθολική, να καταλαγιάζει την υπαρξιακή μοναξιά.
Υπάρχει και μία άλλη υποομάδα συνανθρώπων μας, η οποία πιστεύει ότι δεν θα υπάρξει ολοκληρωτική καταστροφή, αλλά κάποιου είδους μερική καταστροφή των υποδομών. Δηλαδή ότι θα γίνει κάποιο γεγονός το οποίο θα μας γυρίσει πίσω σε πιο πρωτόγονες καταστάσεις, χωρίς πετρέλαιο, βενζίνη, ρεύμα, τροφή, κράτος, κυβέρνηση. Αυτή η υποομάδα έχει μπει στο (τριπ) της προετοιμασίας. Αγοράζει και αποθηκεύει αποξηραμένες τροφές, φτιάχνει καταφύγια, μαθαίνει πολεμικές τέχνες και ελπίζει να είναι εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα, για την εποχή που περιγράφεται στις ταινίες (Μαντ Μαξ).
Επειδή η καταστροφή του κόσμου στην 21η Δεκεμβρίου του 2012 αναβάλετε επ αόριστον, είναι μία μοναδική ευκαιρία για όλους μας να ωριμάσουμε και επιτέλους να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας.
Το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, είναι πότε και πως θα έρθει το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε!
Ο τρόπος που κυβερνιέται ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Να πάψουν τα ψέματα, οι φοβέρες, οι πόλεμοι, οι αρρώστιες, η πείνα, η εξαθλίωση, το καλλιεργούμενο μίσος.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της πληροφορίας και της γρήγορης ενημέρωσης. Το όπλο είναι η γνώση. Πάντα ήταν.
Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αφυπνίζονται με την πληροφόρηση, γίνονται πολιτικοποιημένοι και εξαπατώνται δυσκολότερα.
Σήμερα το όπλο των εξουσιαστών σαν αντίδοτο στην πληροφόρηση είναι η υπέρ-πληροφόρηση και η σύγχυση. Αλλά ούτε αυτή λειτουργεί πια.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παύουν να πιστεύουν στις εθνικές, τις θρησκευτικές και τις άλλες διαφορές και ως αιτίες πολέμων και αντιπαραθέσεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Συρίας. Και τον τρόπο που παρουσιάζεται από στα μίντια. Στην αρχή μας είπαν ότι ήταν διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, μετά έγινε εμφύλιος, χθες άκουσα στο κρατικό ραδιόφωνο ότι η αντιπαράθεση τώρα είναι θρησκευτική. Και όλα αυτά για να δικαιολογήσουν την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της περιοχής και την τεχνητή ένταση. Η αποσταθεροποίηση στοιχίζει σε ζωές. Τεχνητή ένταση είχαμε και στην Γάζα. Και εκεί χαμένες ζωές. Για γη! Για χώρο. Για το νερό. Εδώ και 50 χρόνια!
Κάποιοι ονομάζουν αυτό που γίνεται πόλεμο. Όμως είναι ένα αδικαιολόγητο βασανιστήριο. Και το ξέρουμε όλοι.
Ο πόλεμος δεν λειτουργεί, δεν δικαιολογείται, δεν πείθει για την αναγκαιότητα του,  δεν πείθει για την ίδια του την ύπαρξη, είναι πάντα άδικος και καταστροφικός.
Οι εξουσιαστές και αυτό το σύστημα που έχουμε θα θέλει πάντα να γκρεμίζει και να πετσοκόβει στο μίξερ ολόκληρες κοινωνίες για να τις ανοικοδομήσει αργότερα.
Σε έναν συνολικά αργό βασανιστικό ρυθμό.
Καλά Ηλιούγεννα ή Χριστούγεννα ή όπως θέλετε πείτε τα.
Και ευτυχισμένο το δύο χιλιάδες δεκατρία. 2013! Χμ.13!
Blogger Motivator
http://www.skouliki.net

Υστερόγραφο: Το τελευταίο μεγάλο κόλπο εξαπάτησης της κοινής γνώμης για να γίνει πόλεμος και περιστολή δικαιωμάτων θα είναι η επίθεση εξωγήινων!
τέλος άρθρου
σχόλια επισκεπτών
+1 #2 Allos 2012-12-21 18:45
Υστερόγραφο: Το τελευταίο μεγάλο κόλπο εξαπάτησης της κοινής γνώμης για να γίνει πόλεμος και περιστολή δικαιωμάτων θα είναι η επίθεση εξωγήινων! xaxaxa KALO

+1 #1 Dimitra 2012-12-21 11:02
poly kalo!!! einai allos enas tropos katapieshs kai xeiragwghshs tou mesou polith... san afto gia to kapnisma, les kai tous phre o ponos gia thn ygeia mas...An h theoria gia to shmerino telos tou kosmou efstathouse, na eimaste vevaioi oti oi dynatoi tou kosmou ua eixan hdh metakomisei se allon planhth!!!!!
-
Κεφάλαιο 13. Απορύθμιση αγορών με την δικαιολογία της μεταρρυθμιστικής εξυγίανσης
Τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, συχνά πυκνά ακούμε την φράση, υπάρχει η ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην οικονομία. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα σε αυτήν την γενική φράση, συχνά κρύβονται άλλες προθέσεις. Για παράδειγμα οι λαϊκές αγορές στην Ελλάδα, που είναι θεσμός, βάλλονται συνεχώς. Έχει γίνει προφανές ότι υπάρχει μία μερίδα οικονομικών συμφερόντων γύρο από την διατροφή, που θέλουν να αποδυναμώσουν ή ακόμα και να καταστρέψουν αυτόν τον θεσμό. Οι λόγοι είναι κυρίως δύο, η συγκέντρωση όλης της παραγωγής στα μεγάλα καταστήματα (σούπερ μάρκετ) και η αποδυνάμωση της διατροφικής κυριαρχίας μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι ψάχνουν να δουν και να διαβάσουν, νομοσχέδια και προτάσεις που στην επικεφαλίδα τους έχουν την λέξει μεταρρύθμιση, διαπιστώνουν ότι εν τέλει, αν εφαρμοστούν έχουν αποτέλεσμα την απορύθμιση. Είναι εξαιρετικά απλό και κατανοητό ότι, όταν μία αγορά λειτουργεί, με προβλήματα, αλλά λειτουργεί και ο νομοθέτης εισάγει στοιχεία τα οποία αντί να ξεκαθαρίζει τα πράγματα τα κάνει πιο σύνθετα, το αποτέλεσμα είναι η αγορά αυτή να γίνεται πιο δυσκίνητη και λιγότερο λειτουργική. Από την άλλη μεριά σε σχέση με το παράδειγμα των αγορών τροφής , οι καταναλωτές μπορεί να βολεύονται αν πηγαίνοντας σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Βρίσκουν τα πάντα και με προσφορές ή σε χαμηλές τιμές. Όμως αργά η γρήγορα διαπιστώνουν ότι το κόστος το πληρώνουν σε είδος χαμηλότερης ποιότητας, ενώ η δυνατότητα διαφορετικών επιλογών και της ποικιλίας, που θα έπρεπε κανονικά να έχει μία υγιής αγορά, σιγά σιγά παύει να υφίσταται μέσα στα όρια του σούπερ μάρκετ. Για παράδειγμα στο σούπερ μάρκετ μπορεί κάποιος να διαλέξει ανάμεσα στο πολύ τρεις τέσσερεις διαφορετικές ντομάτες. Αν δεν του κάνουν θα πρέπει να πάει σε άλλο σούπερ μάρκετ. Μία άλλη μέθοδος διάλυσης αγορών είναι ο καλλιεργούμενος εσωτερικός διχασμός. Στις λαϊκές υπάρχει μία, ας πούμε, κόντρα μεταξύ των πωλητών που είναι και παραγωγοί και των καθαρά εμπόρων. Οι κακοπροαίρετοι μεταρρυθμιστές ρίχνουν λάδι σε αυτήν την φωτιά, δίνοντας ή αφαιρώντας οικονομικά κίνητρα στην μία ή την άλλη μεριά. Οι άνθρωποι που εργάζονται στις λαϊκές, σε όποια μεριά και αν βρίσκονται πρέπει να βλέπουν πολύ προσεχτικά αυτές τις μεθοδεύσεις και να διακρίνουν ποιον πραγματικά ωφελούν και αν η αγορά τους, ωφελείται ή βάλλεται στο σύνολο της.
Επιπλέον, η κάθε νέα κυβέρνηση και ο κάθε νέος υπουργός, ακόμα και αν δεν έχουν απαραίτητα κακές προθέσεις, προκειμένου να παρουσιάσουν κάποιο έργο, κάνουν αλλαγές και εισάγουν μεταρρυθμίσεις με την πρεμούρα να παρουσιάσουν κάποιο έργο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα να εισάγει κάποιος αλλαγές σε αγορές που ήδη λειτουργούν χωρίς να τις φρενάρει.
Σε μερικές περιπτώσεις αγορών που είναι εξαιρετικά στρεβλές η λύση του σπαθιού φαντάξει λυτρωτική. Δηλαδή η λύση του γόρδιου δεσμού. Για παράδειγμα στον τομέα της υγείας, όπου έχει δημιουργηθεί μία καρκινικής φύσεως οικονομική αλυσίδα, όπου για παράδειγμα ένα φάρμακο στοιχίζει 2 ευρώ και τελικά φτάνει να χρεώνεται 500, αισθάνομαι ότι μία ολοκληρωτική ισοπέδωση θα ήταν καλή λύση. Φυσικά δεν είναι. Χρειάζεται ψυχραιμία, μελέτη, σχεδιασμό και στέρεες βάσεις παιδείας. Από την μεριά του επιχειρηματικού κόσμου, η λέξη προστατευτισμός είναι μία αμαρτωλή σχεδόν λέξη. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι καμία έννοια και καμία ιδέα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ισοπεδωτικά. Ναι, χρειάζεται και ο προστατευτισμός σε μερικούς τομείς της οικονομίας, όπως χρειάζεται και ο υγιής ανταγωνισμός σε κάποιους άλλους τομείς. Το ζήτημα είναι πάντα ποιοι, με ποια κριτήρια και για ποιους λόγους θα είναι οι προστάτες. Θα ήθελα να μην έχω προστάτες αλλά δεν βλέπω να είναι εφικτό αυτό στην έως τώρα διαμορφωμένη παγκόσμια αγορά. Ιδανικά θα ήθελα να ήμουν εγώ ο προστάτης του εαυτού μου. Περισσότερο ιδανικά θα ήθελα να ζω σε μία κοινωνία που προστατεύει τον εαυτό της συλλογικά. Και ακόμα περισσότερο ιδανικά θα ήθελα η κοινωνία να μην χρειάζεται προστάτες, αλλά είμαστε ακόμα κάπως μακριά από αυτήν την τελευταία εκδοχή.
-
Ενότητα 3. Τριάντα ΚΑΙ λόγοι για τους οποίους οι εξουσιαστικές δομές δεν νομιμοποιούνται - (ανασφάλεια και εξάρτηση)

Κεφάλαιο 14. Πως από-νομιμοποιούμε τις εκάστοτε εξουσίες. Η μη νομιμοποίηση των εξουσιών. Πως νομιμοποιούμε και ανανεώνουμε την εμπιστοσύνη μας στις εξουσίες – κράτη.

Σήμερα οι νομότυπες εξουσιαστικές δυνάμεις εκφράζονται με τα κρατικά καθεστώτα. Είναι οι δυνάμεις εκείνες που ορίζουν και εφαρμόζουν τον δικό τους νόμο σε μία ορισμένη γεωγραφική περιοχή. Αυτές οι δυνάμεις σήμερα είναι ξεπερασμένες και θα πρέπει να μεταλλαχθούν προκειμένου να εξελιχτεί η ανθρώπινη ιστορία. Λογικά τα κράτη μπορεί να εξαφανιστούν εντελώς όπως τα ξέρουμε σήμερα για τον ίδιο λόγο, την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Το ζήτημα είναι τι θα πάρει την θέση των εξουσιαστικών δομών και τι ρόλο θα παίξει η πλειοψηφία των πολιτών σε αυτήν την αλλαγή. Σήμερα τα κράτη είναι ακέφαλα. Σήμερα ζούμε στην εποχή του “όλα είναι επιτρεπτά γιατί ο θεός δεν υπάρχει”. Είναι μία εποχή, σταυροδρόμι γιατί για πρώτη φορά ο άνθρωπος καλείται από τα όλα που είναι επιτρεπτά, να επιλέξει τι θα πραγματοποιήσει.
Ο σκοπός της δημιουργίας του παρακάτω κατάλογου δεν είναι να γίνει η δικαιολογία για μία στείρα αμφισβήτηση και μηδενισμό της οποιαδήποτε προσπάθειας οργάνωσης της κοινωνίας. Το αντίθετο μάλιστα. Οι κοινωνίες οργανώνονται παραδοσιακά από τους ισχυρούς, αυτούς που έχουν στον έλεγχο τους, τα μέσα παραγωγής,
 τα εμπορικά δίκτυα και ενεργούν με βάση κάποιες αρχές, δηλαδή κάποια όρια που επιλέγουν οι ίδιοι στις πράξεις τους. Τίποτα άλλο δεν είναι δεδομένο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων επάνω στη Γη κατέχει αλλά δεν ελέγχει τα μέσα παραγωγής.
Ίσως αν ενεργούσε με τις αξίες που προκύπτουν ως αρχές, από αυτόν τον κατάλογο, να μπορέσει να τις ελέγξει. Το κλειδί είναι η επιλογή.
Αυτός ο κατάλογος μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους.
Πρώτον, παίρνοντας όλα αυτά που οι εξουσίες (αρχές) υπόσχονται ότι διαφυλάσσουν και εξασφαλίζουν για τους πολίτες τους, συγκρίνοντας τα με το τι πραγματικά συμβαίνει προκύπτουν παραπάνω από 30 λόγοι που αποδεικνύουν ότι έχουν αποτύχει. Άρα οι ίδιες οι εξουσιαστικές δομές απονομιμοποιούνται γιατί πολύ απλά δεν εκτελούν την αποστολή τους.
Πέρα από την δημοσιευμένη εργασία μου και κάποιες σημειώσεις εδώ και εκεί, η εργασία αποκαθήλωσης των παραδοσιακών εξουσιών σαν έννοιες τουλάχιστον έχει προχωρήσει αρκετά. Για την ακρίβεια υπάρχουν οι τεκμηριωμένοι λόγοι που τα κράτη και πολλές άλλες εξουσιαστικές δομές όπως, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, πολυεθνικές και πολλές άλλες εξουσιαστικές οντότητες έχουν χάσει την νομιμοποίηση τους.
Είχα δημοσιεύσει σε μορφή σημειώσεων 30 από αυτούς τους λόγους για τους οποίους οι εξουσιαστικές μορφές έχουν χάσει την νομιμοποίηση τους, όταν είχα φτάσει σε ένα καλό επίπεδο επεξεργασίας.
Από εδώ και στο εξής όταν θα λέω τα κράτη θα εννοώ τις ποικίλες εξουσιαστικές δομές. Τα κράτη λοιπόν δεν νομιμοποιούνται να μας χρεώνουν το οτιδήποτε και ούτε εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε τις δήθεν υπηρεσίες τους..
Δημοσίευσα τους 30 λόγους πρόχειρα και βιαστικά, και η ιδέα σαν σκοπός εγκαταλείφτηκε και έγινε κάτι άλλο. Δεν με ενδιαφέρει να φέρω την επανάσταση σερβίροντας τον κόσμο σε ένα γκρίζο μέλλον. Δεν γνωρίζω την έκβαση ενός κόσμου χωρίς τα κράτη και όλα τα υπόλοιπα άσχημα και ωφέλημα που μπορούν και στον βαθμό που μπορούν και προσφέρουν. Άρα η εργασία έγινε κάτι άλλο. Μπήκε στην ανάλυση του τι σημαίνουν όλα αυτά και με ποιες έννοιες συνδέονται όλα. Τι άλλο μπορεί να γίνει για να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο και να μην υπάρχει εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Βρήκα δύο λέξεις που ταιριάζουν με τους περισσότερους λόγους. Οι λέξεις εξάρτηση και ανασφάλεια.
Παλιότερα στο σάιτ μου, είχα γράψει για δύο βασικές αρχές που ίσως θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους βασικούς αξιακούς πυλώνες της κοινωνίας των ανθρώπων. Την διατήρηση της ζωής – Ζωή. Και την ελεύθερη ανταλλαγή και διάχυση των πληροφοριών – Πληροφορία. Αλλά έμοιαζε πολύ γενικό. Έλειπε η ανάλυση.
https://protasi-amesi-dimokratia.blogspot.gr/?zx=2f7874437d34a97a
-
Κεφάλαιο 15. Τριάντα ΚΑΙ λόγοι για τους οποίους οι εξουσιαστικές δομές δεν νομιμοποιούνται. Κατάλογος.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΛΟΓΟΙ
1. Η καταστροφή του περιβάλλοντος. (ζωή).
Στο βωμό της αγοράς και του παγκόσμιου εμπορίου το οποίο εξυπηρετεί σε έναν βαθμό τις ανθρώπινες ανάγκες αλλά παραμορφώνεται από τον παράγοντα υπεραξία. Η καταστροφή του περιβάλλοντος συνεχίζεται παράλληλα με τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Παρά τις διακηρύξεις για καθαρό περιβάλλον από τον ΟΗΕ και άλλους παγκόσμιους οργανισμούς, παρά τους νόμους των κρατών, παρά τις φωνές που ακούγονται σε συνέδρια και μέσα ενημέρωσης, καμία διασφάλιση δεν υπάρχει για το τι είδους ποιότητα ζωής θα έχουν οι επόμενες γενιές. Επιπλέον και για τις δικές μας γενιές οι αλλαγές ειδικότερα στον ενεργειακό τομέα, είναι επιβεβλημένες. Δύο μεγάλες καταστροφές το έδειξαν αυτό, το ατύχημα με τις εγκαταστάσεις της ΜΠΙ ΠΙ στο Κόλπο του Μεξικού και το Πυρηνικό Ατύχημα μετά τον Σεισμό στη Φουκοσίμα της Ιαπωνίας.
Η φιλοσοφία όλων των δράσεων μας θα πρέπει να εμπεριέχει το στοιχείο της προστασίας, ώστε η κάθε γενιά να εξασφαλίζει το μέλλον της επόμενης ή με άλλα λόγια να αφήνει το περιβάλλον τουλάχιστον όπως το βρήκε αν όχι σε καλύτερη κατάσταση.
@ σημειώσεις
ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ - ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ - ΕΜΠΟΡΙΟ για το ΕΜΠΟΡΙΟ και όχι για πραγματικές ανάγκες
ΟΡΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Αειφόρος ανάπτυξη @
Ως πρώτη αξία η προστασία του περιβάλλοντος
-
2.Κακές υπηρεσίες υγείας. (ζωή). Το δικαίωμα στην υγεία που έχει γίνει υπηρεσία προς πώληση (εξάρτηση) (ανασφάλεια).
Οι κρατικές οντότητες αν θέλουν να υπάρχουν θα πρέπει να υπηρετούν την ανθρώπινη ζωή, να την προστατεύουν και να την συντηρούν χωρίς να την επιβαρύνουν. Θα πρέπει να υπάρχει 100% δωρεάν υγεία για όλους χωρίς προϋποθέσεις όπως υπάρχει σε κάποια κράτη. Δεν είναι ανέφικτο, ούτε περίεργο.
Δύο παραδείγματα χωρών που έχουν δωρεάν υγεία, αν και έχουν τελείως διαφορετικό πολιτικό σύστημα είναι η Κούβα και ο Καναδάς.
Ως δεύτερη αξία η προστασία της ανθρώπινης ζωής
-
3.Οι Βρώμικες πηγές ενέργειας. Η εξάρτησης της κοινωνίας από το Πετρέλαιο, τον άνθρακα και τα πυρηνικά (ζωή) (εξάρτηση).
Σήμερα οι εξουσιαστικές δομές επενδύουν στην εξάρτηση των κοινωνιών από πηγές ενέργειας οι οποίες είναι ξεπερασμένες. Η λύση για αυτό το πρόβλημα είναι η ανάπτυξη μικρών μονάδων παραγωγής σε επίπεδο μικρών οικισμών με δίκτυα που υποστηρίζονται ατομικά. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, ο ήλιος, ο αέρας, το τρεχούμενο νερό και το κύμα της θάλασσας θα μπορούσαν να καταστίσουν την Ελλάδα ανεξάρτητη από το πετρέλαιο, κάρβουνο και οτιδήποτε άλλο. Μία επένδυση της τάξεως των 5 δισεκατομμυρίων σε ανανεώσιμες πηγές θα έκανε την Ελλάδα ανεξάρτητη από άλλες πηγές για τα επόμενα 100 χρόνια και αποτέλεσμα την εξασφάλιση ανυπολόγιστων ποσοτήτων χρημάτων για άλλες ανάγκες (περίπου 200 δις ευρώ σημερινά λεφτά)
Αν μία μονάδα παραγωγής με φωτοβολταϊκά για ένα σπίτι στοιχίζει 1000 ευρώ.
Αυτό είναι το κόστος της απεξάρτησης μας από το ας πούμε βιομηχανικό ρεύμα, πέντε δισεκατομμύρια. Οι υπολογισμοί είναι πρόχειροι αλλά δεν είναι αναμενόμενο το κόστος να είναι μεγαλύτερο από αυτό, αν υπάρχει η πολιτική βούληση να γίνει τίμια η επένδυση.
Ως Τρίτη αξία η καθαρή ενέργεια για όλους
-
4. Ο πόλεμος. Η πολεμική ανασφάλειας και οι διαιρέσεις που δημιουργούν τα οικονομικά συμφέροντα για την συνέχιση της κυριαρχίας των λίγων. (ζωή) (ανασφάλεια).
Η καλή ενημέρωση και η συνειδητοποίηση ότι κανένας άνθρωπος επάνω στη Γη δεν θέλει πόλεμο, μπορεί να ανακόψει τις ορέξεις των πολεμοκάπηλων για κερδοφόρα ολοκαυτώματα. Στην Ελλάδα όλοι διδαχτήκαμε συστηματικά την εχθρική σχέση μας με τους γείτονες μας Τούρκους ενώ η αδερφική σχέση των λαών και οι κοινές ρίζες πολλών κοινοτήτων παραμένουν υποδόριες και σχεδόν ενοχικές. Ούτε χθες, ούτε σήμερα, ούτε και στο μέλλον η επιλογή της σύγκρουσης μας ωφέλησε. Το ανεξάρτητο νέο ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε γιατί βόλευε κάποιες μεγάλες δυνάμεις και με την λαχτάρα και τον αγώνα μερικών αγωνιστών και ιδεαλιστών. Όπως και να έχει το πράγμα εμείς οφείλουμε να προστατεύσουμε τις ανθρώπινες αξίες πάνω από οικονομικά συμφέροντα, σημαίες και άλλα σύμβολα. Μόνο με την Ειρήνη και την αδελφοποίηση των λαών μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Τα καθεστώτα ακόμα και σήμερα στην εποχή της πληροφορίας ασκούν βία και διεκδικούν το μονοπώλιο στην βία προκειμένου να την πατάξουν. Και αφού το οξύμωρο δεν ισχύει και δεν ίσχυσε ποτέ ποιος ο λόγος να πιστεύουμε πια ότι τα κράτη είναι που θα μας προστατεύσουν από τους εχθρούς; Αφού η ύπαρξη των κρατών στηρίζεται στην ύπαρξη κάποιων εχθρών..
σημειώσεις
Στερεότυπα – πάντα υπήρχε πόλεμος κλπ


Πολλές φορές έχω ακούσει ότι η μήτρα της ιστορίας είναι η βία και το αίμα και θεωρώ ότι αυτή η άποψη είναι κάπως ελλιπής και παραπλανητική. Σίγουρα έχουμε περάσει πολύ πιο βάρβαρες και πιο δύσκολες εποχές από αυτές που ζούμε σήμερα, όμως δεν ήταν μόνο η βία που βοηθούσε στην ιστορική ανακατάταξη και τον μετασχηματισμό των κοινωνιών. Για παράδειγμα θα μπορούσα να πω ότι περισσότερες ιστορικές αλλαγές έγιναν με τις διάφορες εμπορικές σχέσεις των κοινοτήτων, τις ανταλλαγές πολιτιστικών στοιχειών, παρά με τις πολεμικές διενέξεις.

Δυστυχώς και αυτή φράση, η βία είναι η μήτρα της ιστορίας  εντάσσεται σε αυτό που ονομάζω τον τοίχο από κλισέ. Δηλαδή φράσεις και λέξεις που χρησιμοποιούμε με ελαφρά την καρδία, χωρίς να αναλύουμε τις έννοιες αυτών που λέμε και χωρίς να γνωρίζουμε καν τις προέλευση τους. 

Πόλεμος πατήρ πάντων.
O πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και ο βασιλιάς των πάντων και μερικούς τους έκανε θεούς, άλλους ανθρώπους μερικούς τους έκανε δούλους, άλλους ελεύθερους.
Του Ηρακλείτου. Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος (αρχ. Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος) ήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο π.Χ. αιώνα στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας. Ήταν απόγονος του ιδρυτή της πόλης, Ανδρόκλου. Λίγα μας είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια και τη μόρφωσή του αλλά θεωρείται μάλλον αυτοδίδακτος και εμπνευσμένος, παρά εργατικός μελετητής του φυσικού κόσμου. Λόγω της έλλειψης γνώσης για το σύνολο του έργου του, καθώς λίγα έχουν διασωθεί, αλλά και για την αινιγματική φύση της φιλοσοφίας του, καλείται «Σκοτεινός».

Ο Ηράκλειτος είναι γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν. Δική του είναι η φράση «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Πίστευε στο ότι ο κόσμος δημιουργείται από τη «φωτιά», την αντίθεση και τον πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων, στο οποίο συμπληρώνει: «τα εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά - από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία».

Η φράση «Πόλεμος πατήρ πάντων» δεν αφορά τον πόλεμο με την στενή έννοια αλλά τον πόλεμο, ως κοσμική και κοινωνική δύναμη, καθώς και για το νόμο και τη δικαιοσύνη, που συνδέονται με την πολιτική πραγματικότητα της εποχής του. Δηλαδή ο πόλεμος ως η δύναμη των αντιθέσεων και διαφορετικών δυνάμενων που δημιουργούν (κόσμους) από το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης τους.

Ο Ηράκλειτος υποδεικνύει ότι δεν αποκαλύπτει τη σκέψη του με άμεσο τρόπο, ούτε όμως επιχειρεί να παραπλανήσει τους ακροατές του. Παρέχει τα σημάδια, τα οποία εκείνοι καλούνται να εννοήσουν με τον ορθό τρόπο. Η φιλοσοφία του, πάλι με τα λόγια του ίδιου, δεν είναι μια αυθαίρετη και υποκειμενική κατασκευή αλλά μια έκφραση του λόγου που διέπει τα πάντα, όσο και αν μένει απρόσιτος στους πολλούς. Η δυσκολία κατανόησης του λόγου του δεν οφείλεται επομένως σε δική του ιδιορρυθμία, αλλά στην αδυναμία των πολλών να εννοήσουν όχι τα λόγια του αλλά τον ίδιο τον «λόγο».

Στις ρήσεις του αναφέρεται ο «Λόγος», πχ «τα πάντα διέπονται από τον Λόγο» κάτι που έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερμηνειών καθώς ο η φιλοσοφική σκέψη και η ορολογία της ήταν τότε ακόμα στα πρώτα στάδια. Ακόμη και σήμερα η λέξη «λόγος» αντανακλά τόσα πολλά νοήματα στη χρήση της στην ελληνική που δεν μπορεί να αποδοθεί απλώς λεξικογραφικά, χωρίς συνοδό ερμηνεία από παραδείγματα, ιδίως σε άλλες γλώσσες. Στον Ηράκλειτο η έννοια λόγος έχει επίσης πολλές σημασίες και εννοιακές αποχρώσεις. Σημαίνει ομιλία (προφορικός λόγος), αλλά και ρυθμιστική αρχή που διέπει το σύνολο της πραγματικότητας και συνδέει με σχέσεις αναλογίας τα πάντα. Επομένως, εδώ ο λόγος είναι η αιώνια καθολική σχέση που ρυθμίζει την πραγματικότητα, όπως αυτή εκφράζεται γλωσσικά.

Μέλημα του φιλόσοφου είναι η αφύπνιση των ανθρώπων και η καθοδήγησή τους προς την ομολογία, προς τη λογική σκέψη που καθορίζει και συνδέει τη βαθύτερη φύση των πραγμάτων. Με αυτόν τον τρόπο διακρίνει την «πολυμάθεια» από την ουσιαστική και βαθιά γνώση των πραγμάτων.
Κοσμολογία

Ο κόσμος για τον Ηράκλειτο δεν είναι αποτέλεσμα δημιουργίας ή γένεσης, αλλά προϋπάρχει προαιώνια και περιγράφεται ως ζωντανή φωτιά, η οποία εναλλάξ δυναμώνει και εξασθενεί, χωρίς ποτέ να σβήνει εντελώς.

Το αείζωον πυρ διανύει μια κυκλική τροχιά κατά την οποία μεταλλάσσεται σε θάλασσα, κατόπιν σε γη, για να ακολουθήσει η αντίστροφη διαδικασία μεταλλαγής της γης σε θάλασσα και της θάλασσας σε φωτιά. Το πυρ του Ηρακλείτου είναι μια κοσμολογική σταθερά που κινείται και μεταμορφώνεται αέναα. Η διαρκής κίνηση και μεταβολή αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πραγματικότητας, το οποίο εξέφρασε ο φιλόσοφος με την εικόνα ενός ποταμού που παραμένει ίδιος, ενώ το νερό που κυλάει μέσα του αλλάζει διαρκώς. Αντίθετα με τους οπαδούς του, τους αποκαλούμενους Ηρακλείτειους, ο φιλόσοφος μάλλον δεν πίστευε σε μια καθολική ροή και μεταβολή, αλλά επέμενε στη σύνδεση αυτής της μεταβολής με σταθερές παραμέτρους. Η παροιμιώδης φράση που χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου:
 

Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν

Σε ό,τι αφορά τη θέση του ως προς τις αντίθετες έννοιες, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το απόφθεγμά του «τα ψυχρά θερμαίνονται, τα θερμά ψύχονται, τα υγρά ξηραίνονται, τα ξηρά υγραίνουν», το οποίο υποδεικνύει ότι οι φαινομενικά αντίθετες καταστάσεις, τάσεις και δυνάμεις, συνδέονται με μια συνεκτική σχέση αρμονίας. Η σχέση των αντιθέτων του δεν εκφράζεται μόνον μέσω του κοινού λόγου, αλλά και ως «πόλεμος» - μια άλλη όψη της αρμονίας, μια κοσμική σταθερά που διέπει τα αντίθετα και παράγει διαρκώς μέσω συγκρούσεων νέες ισορροπίες. Η χρήση του όρου πόλεμος («πόλεμος πατήρ πάντων» είναι ένα επίσης από τα γνωστά ρητά του) συνδέεται στην ουσία με το «τα πάντα ρει» καθώς τα πάντα στον κόσμο είναι σε συνεχή κίνηση και διεργασία (δηλαδή, σε πόλεμο).

Βασικά στοιχεία για τον Ηράκλειτο από το: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%82


Ως Τέταρτη αξία η παγκόσμια Ειρήνη
-
5. Τα απροστάτευτα ανθρώπινα δικαιώματα (ζωή).
Αν δεχόμαστε την λογική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τότε το πως αυτά προστατεύονται από τα κράτη, είναι μία βασική ένδειξη για το αν θέλουμε ή όχι να τα νομιμοποιούμε και να τα υποστηρίζουμε. Ο κατάλογος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μακρύς και καμία χώρα δεν σέβεται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ ακόμα και (Δημοκρατικές) χώρες τα περιορίζουν κυρίως με την δικαιολογία της τρομοκρατίας. Κατ’ επέκταση τα εργασιακά δικαιώματα θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στα προστατευόμενα, αφού οι εξουσιαστικές δομές απαιτούν από εμάς να τις στηρίζουμε με φόρους.
Ως Πέμπτη αξία τα ανθρώπινα δικαιώματα

@Για το τι σημαίνουν για την διεθνή κοινότητα και τα κράτη τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενδεικτικά, διαβάστε την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών της 10ης Δεκεμβρίου του 1948, μετά την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

    ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
ΑΡΘΡΟ 1
'Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

ΑΡΘΡΟ 2
Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

ΑΡΘΡΟ 3
Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

ΑΡΘΡΟ 4
Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

ΑΡΘΡΟ 5
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

ΑΡΘΡΟ 6
Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

ΑΡΘΡΟ 7
'Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Όλοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

ΑΡΘΡΟ 8
Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

ΑΡΘΡΟ 9
Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

ΑΡΘΡΟ 10
Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

ΑΡΘΡΟ 11
 Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
    Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

ΑΡΘΡΟ 13
Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14
Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15
Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16
Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
 Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17
Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
 Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18
Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

ΑΡΘΡΟ 19
Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

ΑΡΘΡΟ 20
 Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
    Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21
    Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
    Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
    Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22
Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

ΑΡΘΡΟ 23
    Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργία.
    'Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
    Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
    Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.
ΑΡΘΡΟ 25

    Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Έχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
    Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

    Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
    Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
    Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

    Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
    Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.
ΑΡΘΡΟ 29

    Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
    Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
    Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.
    Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ@
πηγή:http://www.unric.org/el/index.php?option=com_content&view=article&id=18&Itemid=33

-
6. Ο ηλεκτρονικός φασισμός (πληροφορία και ιδιωτική σφαίρα – χώρος)
στον οποίο ο πολίτης είναι διαφανής, εκτεθειμένος και απροστάτευτος και κυριαρχούν οι αόρατοι διαχειριστές και κλέφτες πληροφοριών, με αποτέλεσμα να φοβόμαστε να εκφράσουμε ελεύθερα τις απόψεις μας σπρώχνοντας μας σε μία απολιτίκ στάση. (ανασφάλεια)
Ως έκτη αξία η προστασία της ιδιωτικής ανθρώπινης σφαίρας
-
7.Η διαχείριση της πληροφορίας σαν ιδιωτική περιουσία για οικονομικό όφελος και μόνο. (πληροφορία) (εξάρτηση)
Ως έβδομη αξία η ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία (δημοσιευμένη πληροφορία)
-
8.Η άποψη των ισχυρών για την Δημοκρατία. Την περιφρονούν. (πληροφορία)  (εξάρτηση)
Όσο λύνει και δένει το 1%, τόσο οι πολίτες θα μπορούν να αποστασιοποιούνται και να αποδεσμεύονται από τις όποιες αποφάσεις.
Ως όγδοη αξία η Δημοκρατία
-
09. Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δημιουργήσει λύσεις προβλημάτων. (πληροφορία) (εξάρτηση)
Δεν δεχόμαστε ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε διάφορα κοινωνικά προβλήματα από αυτές που μας παρουσιάζονται. Εναλλακτικές λύσεις και επιλογές, πάντα υπάρχουν. Είναι φασιστικό τέχνασμα το <<δεν υπάρχει άλλη επιλογή>>.
σημείωση : Κοινωνικός υπνωτισμός
Το πολιτικό προσωπικό, μας οδηγεί σε προαποφασισμένες επιλογές. Προ επιλεγμένους από το κόμμα υποψηφίους, προεπιλεγμένες από τα κόμματα επιλογές σε δημοψηφίσματα, ή ακόμα και μονόδρομους. (ανασφάλεια)

30 + λόγοι γιατί οι εξουσιαστικές δομές έχουν χάσει την νομιμοποίηση τους

10. Η Οικονομική κρίση (πληροφορία) (εξάρτηση). Δεν φταίμε εμείς, το 99% του πληθυσμού, για την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Και όμως την πληρώνουμε γιατί έχει γίνει η δικαιολογία, για να καταστρατηγούνται τα δικαιώματα μας.
-
11. Οι συμφωνίες διεθνούς εμπορίου (ζωή).
Δεν σεβόμαστε και υπακούμε, τους κανόνες, σε μορφή εμπορικών συμφωνιών, του ισχυρού 1% που θέλει να επιβάλει σε όλους.
-

12. Οι κανόνες που θεσπίζονται στα κρυφά και με χειριστικές μεθόδους δεν μας δεσμεύουν. (πληροφορία)
-
13. Τα μεγάλα συστήματα* και παγκόσμιες δομές που είναι πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν. Δεν επιθυμούμε να στηρίζουμε με φόρους και άλλους τρόπους Τα συστήματα και παγκόσμιες δομές, που είναι δήθεν πολύ μεγάλες για να αφεθούν στην αποτυχία τους και στηρίζονται από τους φορολογούμενους.
*Μεγάλες τράπεζες, πολυεθνικές εταιρίες.
-

14. Οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται κάτω από πιέσεις και εκβιασμούς των αγορών και των εξωθεσμικών κέντρων αποφάσεων
-
15. Ολόκληρες χώρες που έχουν γίνει θέατρα πειραμάτων. (ζωή)
Δεν δεχόμαστε η χώρα μας ή οποιαδήποτε χώρα να γίνεται πειραματόζωο, με πολιτικές που απορυθμίζουν ήδη αποδυναμωμένες φυσικές αγορές. Με δήθεν μεταρρυθμίσεις οι οποίες συνήθως ευνοούν κάποιους και δυσαρεστούν τους περισσότερους.
-
16. Η ντε φάκτο κατάργηση του Συντάγματος άρα και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Αν οι δημόσιοι λειτουργοί δεν τηρούν το Σύνταγμα, χάνουν την νομιμοποίηση τους για οποιαδήποτε απόφασή πάρουν. Αυτοί ορκίζονται στο Σύνταγμα.

Ο κατάλογος αυτός είναι χωρισμένος σε τρία κομμάτια. Α. παγκόσμιοι λόγοι. Β. ευρωπαϊκοί και ελληνικοί λόγοι. Προσωπικοί λόγοι.

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

17. Το φαύλο μοντέλο παιδείας (ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ)
Το φαύλο μοντέλο παιδείας που λειτουργεί ως μηχανισμός τραυματισμού και όχι μόρφωσης των νέων, που τους κλέβει τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους.
Η βία στα σχολεία. Το μπουλιν σαν πρακτική και σαν φιλοσοφία. Η κακή εκδοχή του  ανταγωνισμού με την μορφή της βαθμολογίας. Όχι ότι δεν χρειάζεται καθόλου βαθμολογία ή επιβράβευση. Οι βαλτωμένοι και ασθενής εκπαιδευτικοί. Τα κακογραμμένα βιβλία. Τα πολυάριθμα τμήματα. Η μη κατανόηση προς όφελος της αποστήθισης.
-
18. Τα εσκεμμένα ατυχήματα (δολιοφθορές).
Δεν δεχόμαστε να μας κυβερνάνε με δολιοφθορές. Όπως για παράδειγμα έγινε το 2010 όταν υπονομεύτηκαν τα κρατικά ομόλογα στην δευτερογενή αγορά με αποτέλεσμα να ανέβει το κόστος δανεισμού της χώρας και να μας επιβάλλουν τα μνημόνια.

30 + λόγοι γιατί οι εξουσιαστικές δομές έχουν χάσει την νομιμοποίηση τους

19. Ο Συγκεντρωτισμός της Ε.Ε. Το φασιστικό αληθινό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ότι, δεν είναι αυτή η Ευρώπη που οραματιστήκαμε. Τα ιστορικά λάθη ή οι ιστορικές επιλογές για την δημιουργία μίας φασιστικής Ευρώπης η οποία ξεκίνησε από τις στάχτες του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου με την υπόσχεση της Ειρήνης και της αδελφοποίησης των λαών και όχι την γαλβανοποίηση τους.

(σημειώσεις: οι ιστορικοί οι λόγοι, οι αλλαγές στον ενεργειακό τομέα, η εισαγωγή νέων παιχτών και οι μεγάλες αλλαγές στο παγκόσμιο εμπόριο)
-
20. Οι προδιαγραφές ένταξης χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Ευρωπαϊκές προδιαγραφές για το ύψος του κρατικού χρέους και του ελλείμματος σαν δικαιολογία για επιβολής λιτότητας, αφού δεν τηρήθηκαν ποτέ από σχεδόν καμία χώρα.
-
21. Τα εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων που ονομάστηκαν θεσμοί.
Αυτό έγινε σαν επικοινωνιακό τέχνασμα στην Ελλάδα όταν για να δώσουν κύρος στην τρόικα άλλαξαν την ονομασία της σε θεσμούς. Επιπλέον πρόσθεσαν και έναν 4ο (θεσμό) ..
Μπορεί να ειπωθεί για οποιοδήποτε ίδρυμα, ιδιωτικό ή δημόσιο ότι είναι θεσμός αλλά αυτό για να γίνει θα πρέπει να έχει την αποδοχή των πολιτών. Στην περίπτωση της τρόικα και πάλι γίναμε μάρτυρες μίας προσπάθειας της υφαρπαγής της συναίνεσης των πολιτών. Και δεν είναι πολύ δύσκολο να πει ο καθημερινός πολίτης το απλό. Αυτοί είναι οι θεσμοί. Τι να κάνουμε τώρα; Αυτό είναι αρκετό. Και είναι ακριβώς αυτό που δημιουργεί το κενό εξουσίας. Ποιο πάνω, ανέφερα ‘Δεν μας δεσμεύουν οι κανόνες του ισχυρού 1% που θέλει να επιβάλει σε όλους’. Δεν είναι η δική τους δύναμη αλλά η δική μας σιωπηλή αποδοχή που οπλίζει το 1%.
-
22. Η ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.
Ποιος ονομάζεται ανεξάρτητος και με πιο δικαίωμα διαχειρίζεται τα κοινά χρήματα;
-
23. Η άδικη υπερφορολόγηση.
Η εδώ και δεκαετίες, άδικη υπερφορολόγηση πάνω από το 50% ενός μεσαίου εισοδήματος και γενικά τα κριτήρια φορολογίας. Ούτε δεχόμαστε την φορολογία σε ακίνητη και κινητή περιουσία η οποία έχει αποκτηθεί από ήδη φορολογημένα έσοδα.
Είμαι μύθος ότι το κράτος πραγματικά χρειάζεται να κόψει μισθούς και συντάξεις ή να υπερφορολογίσει. Ένας από τους βασικούς λόγους αυτού του συστήματος είναι ο έλεγχος και η ουδετεροποίηση της κρίσιμης μάζας των πολιτών.
(ζωή) (πληροφορία)
-
24. Τα δημόσια έργα που υπέρ τιμολογούνται. Τα δημόσια έργα που υπέρ τιμολογούνται και τα πληρώνουμε διαρκώς ακόμα και όταν έχουν τελειώσει (ζωή) (πληροφορία)
-
25. Το άδικο πολιτικό και εκλογικό σύστημα, της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. (ζωή) (πληροφορία)
σημειώσεις: Οι κανόνες του παιχνιδιού, οι κυρίαρχες ομάδες και τα δίκτυα τους. Οι δημοσκοπήσεις και ο βρώμικος ρόλος που εν δυνάμει έχουν ανάλογα με τις δυνατότητες που τους δίνει η νομοθεσία. Είμαι της άποψης ότι δεν θα έπρεπε να είναι επιτρεπτό να γίνονται (μετρήσεις και έρευνες) ούτε πολύ πριν, ούτε καθόλου μετά την ανακήρυξη κάποιας εκλογικής διαδικασίας, γιατί είναι σαν αυτή να διεξάγεται προκαταβολικά ενώ τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων επηρεάζουν έως και καθοριστικά την ίδια την διαδικασία. Έμαθα να αγνοώ τις δημοσκοπήσεις. 
-
26. Η υποβάθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η υποβάθμιση των πιο μικρών κυττάρων δημοκρατίας. (ζωή) (πληροφορία)
-
27. Οι κρατικές άδειες που χρησιμοποιούνται σαν φίλτρο για να γίνονται ρουσφέτια, για επαγγέλματα και επαγγελματικούς χώρους. (ζωή)
-
28. Η μετατροπή όλων των επαγγελμάτων σε φόρο εισπράκτορες (ΦΠΑ κλπ) (πληροφορία)
-
29. Η ασάφεια στα διάφορα δημόσια οικονομικά μεγέθη και μεγέθη απογραφής.
(ζωή) (πληροφορία)
-
30. Η ανακεφαλαιοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών από δημόσιο δανεικό χρήμα που πρέπει να πληρώσουν οι φορολογούμενοι. (Πληροφορία) (ζωή)
-
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ
31. Η πολιτική ως εξορισμού ανήθικη διαδικασία. Δεν δεχόμαστε την πολιτική ως ανήθικη διαδικασία. Ούτε σαν παιχνίδι πόκερ. (πληροφορία) (ζωή)
-
32. Η καταστολή και η αστυνομική βία. Δεν δεχόμαστε ως φυσικό επακόλουθο, την καταστολή με προβοκάτσιες και αστυνομική βία στις πολιτικές προσπάθειες των πολιτών (ζωή)
-
33. Η μεσολάβηση του κράτους σε όλες τις συναλλαγές. Δεν δεχόμαστε, όλες οι φιλικές ή οι οικογενειακές συναλλαγές να πρέπει να φορολογούνται. (ζωή)
-
34. Η κακός εννοούμενη κηδεμονία. Δεν δεχόμαστε να απευθύνονται σε εμάς τους πολίτες σαν να είμαστε μικρά παιδιά, πότε με το καλό και άλλοτε με τακτικές εκφοβισμού. (πληροφορία)
-
35. Ο κοινωνικός αυτοματισμός. Αντιδράμε και δεν δεχόμαστε τον κοινωνικό αυτοματισμό στον οποίο μας ρίχνουν καθημερινά τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν επιθυμούμε να επιτεθούμε σε καμία κοινωνική ομάδα ή σε κανένα επαγγελματικό κλάδο. (πληροφορία)
-
36. Το αίσθημα ενοχής για την προσωπική επιτυχία σε καιρό οικονομικής ύφεσης. Γιατί να δεχόμαστε να αισθανόμαστε ένοχοι για την ευτυχία μίας προσωπικής ή επαγγελματικής μας επιτυχίας, επειδή ο κόσμος είναι σε οικονομική κρίση;
σημειώσεις:
Όπου σκέτο (ζωή) υπάρχει αναμφίβολα σε επίπεδο πληροφοριών το αν χρειάζεται η όχι η προστασία της ανθρώπινης ελευθερίας και ακεραιότητας η οποία καταστέλλεται από νόμους και εμπορικές ή άλλες πρακτικές. Όπου (πληροφορία) η πληροφόρηση είναι το αντίδοτο.

Αυτοί που γνωρίζουν δεν μπορούν να σιωπούν.
-
Κεφάλαιο 16. Πως απονομιμοποιούμε τις εξουσίες; Απαξιώνονται και εγκαταλείπονται.

Αυτό μάλλον είναι το πιο δύσκολο κεφάλαιο, όχι γιατί δεν μπορώ να περιγράψω πως θα στερήσουμε από τις εξουσίες την νομιμοποίηση τους. Μία ματιά στις σημειώσεις, στο τέλος του κεφαλαίου θα σας δώσει αρκετές ιδέες. Το ζητούμενο σήμερα είναι διαφορετικό. Αν είναι τεκμηριωμένο, που είναι, ότι οι σημερινές εξουσίες δεν νομιμοποιούνται να μας κυβερνούν, πως αλλάζουμε το σύστημα.
Πρώτα από όλα πρέπει να αποκτήσουμε καθολικά γνώσεις και εμπειρίες και να ξεκινήσουμε από τις μικρότερες κλίμακες της οργάνωσης της κοινωνίας. Πρώτα από όλα, από την οικογένεια, την γειτονιά και το πολύ έως τον δήμο στον οποίο ανήκουμε. Θα πρέπει να γίνει δικό μας πεδίο δράσης ο δήμος. Να μην αναθέτουμε όλες τις οργανωτικές και άλλες εργασίες στις όποιες θεσμοθετημένες αρχές. Η εν δυνάμει αυτονομία των δήμων είναι το όπλο κατά του απρόσωπου υδροκέφαλου κράτους. Ακόμη καλλίτερα η δύναμη του δήμου, είναι που θα βοηθήσει να κοπούν κάποιες από τις μη αναγκαίες και βλαβερές συνδέσεις και εξαρτήσεις με το κεντρικό κράτος. Όχι όλες τις συνδέσεις. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε πόλεις κράτη και ακόμα και αν κάποτε γίνουμε αρκετά δυνατοί, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Μία αυτονομία για την αυτονομία ή μία καιροσκοπική αυτονομία γιατί ο δικός μας δήμος τυχαίνει να είναι πιο πλούσιος από άλλους. Η απονομιμοποίηση των υπερβατικών εξουσιών γίνεται με την ενεργή συμμετοχή μας στα κοινά, με την ενημέρωση και την επικοινωνία. Σήμερα οι δημοτικές αρχές έχουν μία σειρά από αρμοδιότητες και την καθαριότητα. Δηλαδή την μισή αρχοντιά μας. Και δεν βρίσκω καθόλου υποτιμητικό το ότι ο δήμος είναι ο σκουπιδιάρης μας. Όμως για να στηριχτούν αυτές οι δομές, χρειάζονται χρήματα, δηλαδή φόροι. Μία πίεση και μία συνεχή παρακολούθηση από τους δημότες είναι απαραίτητη για δύο λόγους. Πρώτον για να δούμε αν όντος τα χρήματα που δίνουμε στους δήμους έχουν ανταπόδοση σε υπηρεσίες και δεύτερον και κυριότερο για να θεσπίζουμε σιγά σιγά εμείς τις προδιαγραφές αυτών των υπηρεσιών. Με λίγα λόγια αν θέλουμε, καλές υπηρεσίες καθαριότητας, διατήρηση του χαρακτήρα της περιοχής μας, λελογισμένες επαγγελματικές άδειες καταστημάτων, πάρκα, πράσινο, πεζοδρόμια, πεζόδρομους, ποδηλατοδρόμους και  εκδηλώσεις πολιτισμού. Και θα τις απαιτήσουμε και θα τις πληρώσουμε και θα εργαστούμε για αυτές. 
σημειώσεις
 Πως έμπρακτα και όχι μόνο συμβολικά, άρουμε την εμπιστοσύνη μας στις αρχές (εξουσίες). Πως επιλέγουμε το κράτος μας; Την κυβέρνηση; Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε τους νόμους; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι για τίποτα απλός μας είπαν ότι είμαστε.
Μας υποχρεώνει λέει το Σύνταγμα.
Πότε υποχρεωθήκαμε;
Υπογράψαμε κάπου;
Ορκιστήκαμε σε αυτό; Όταν πήγαμε φαντάροι; Ίσως .. Ε και ; Είχαμε άλλη επιλογή ή με ξεγέλασαν λέγοντας μας ότι δεν είχαμε;
Και τα κορίτσια που δεν πήγαν φαντάροι;  .
Γιατί να υπακούμε στο Σύνταγμα; Από υποχρέωση; Όχι από επιλογή;
Μία επιλογή που δεν έγινε συνειδητά μπορεί σίγουρα να αναιρεθεί συνειδητά ή να επικαιροποιηθεί.
Κάθε δήλωση και κάθε συναλλαγή μας επικαιροποιεί κατά κάποιο τρόπο αυτήν την σχέση μας με το κράτος. Είναι περίπου σαν την επιλογή που κάνουμε σε μία συγκεκριμένη μάρκα προϊόντος. Την επιλέγουμε γιατί θυμόμαστε ότι και την προηγούμενη φορά που την επιλέξαμε είχαμε μείνει ευχαριστημένοι. Εφόσον την επιλέξαμε στο τέλος πληρώνουμε και τον λογαριασμό φυσικά. Είναι σαν να επιλέγουμε ένα κατάστημα, από την πληθώρα καταστημάτων που υπάρχουν.  Όμως εξουσία; Μπορούμε να επιλέξουμε εξουσία ή κράτος σε έναν τόπο; Και αν θα  μπορούσαμε θα λεγόταν εξουσία; Φυσικά δεν είναι το ίδιο, αλλά η επιλογή πάντα υπάρχει ακόμα και αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Από κάθε φορολογούμενο, ιδιώτη ή επαγγελματία το κράτος ζητάει κάθε χρόνο να δηλώσει τα εισοδήματα του και τις κινητές και ακίνητες περιουσίες του. Όμως αυτό δεν είναι απλά μία δήλωση, είναι η ανανέωση της εμπιστοσύνης μας σε αυτό. Η αναγνώριση και η ανανέωση της αναγνώρισης της εξουσίας. Είναι σαν συμβόλαιο που με βάση αυτό όλα τα εισοδήματα του πολίτη και όλες οι κινητές και ακίνητες αξίες του, κατά κάποιο τρόπο παύουν να του ανήκουν γιατί από ιδιοκτήτης, γίνεται νόμιμος κάτοχος ο οποίος κινδυνεύει να χάσει ότι έχει αν δεν πληρώσει τους φόρους που του έχουν τεχνηέντως επιβάλει.
Βάση αυτή της δήλωσης οι υπηρεσίες της εφορίας υπολογίζουν τους φόρους που πρέπει να πληρώσει ο πολίτης και τις βαφτίζουν βεβαιωμένες οφειλές ή βεβαιωμένους φόρους. Βεβαιωμένους γιατί; Γιατί και οι δύο μεριές, πολίτης και υπηρεσία (εφορία) έχουν συμφωνήσει.
Στην πραγματικότητα κάθε χρόνο με την φορολογική τους δήλωση οι πολίτες επικυρώνουν και ανανεώνουν τον γάμο τους με το κράτος.
Όποιον πολίτη και να ρωτήσετε σήμερα αν θέλει να πληρώνει όλους τους φόρους που του χρεώνουν θα πει όχι ή θα πει ναι γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Θα του βάλουν πρόστιμο και θα του κάνουν κατασχέσεις. Ειδικά όλοι όσοι έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα, προκειμένου να συνεχίσουν να την έχουν εκβιάζονται. Δηλαδή, σήμερα ο συνεπής φορολογούμενος δεν είναι από επιλογή.  
Και είναι σχεδόν ακατόρθωτο για ένα άτομο να απορρίψει συνολικά τις δοσοληψίες που σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τις εξουαστικές δομές. Όμως υπάρχουν μεγάλα περιθώρια στα οποία μπορείς το άτομο να περιορίσει τον συσχετισμό του.
Διαβάστε και το κεφάλαιο 02 σχετικά με την νομική υπόσταση του ατόμου.
-
Κεφάλαιο 17. Κατάλογος κοινωνικών αξιών
Θα μπορούσε αυτός γίνει κάτι σαν ιδανικός κατάλογος των προδιαγραφών (απαιτήσεων) της κοινωνίας από την όποια εξουσία και την όποια αρχή, προκειμένου αυτή να χαίρει της εμπιστοσύνης και της συνεργασίας των ατόμων που την αποτελούν.
Αν και επιχείρησα να βάλω τις αξίες σε κάποια σειρά με τις σημαντικότερες στην αρχή, νομίζω ότι δεν γίνεται. Για παράδειγμα, ναι, το περιβάλλον είναι σημαντικό γιατί είναι το σπίτι μας, αλλά χωρίς την προστασία της ανθρώπινης ζωής, ποιος θα το προστατεύσει; Και η καθαρή ενέργεια είναι πολύ σημαντική αλλά τι να την κάνεις αν είσαι σε πόλεμο; Άρα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ιεράρχηση.
Με όποια σειρά και να διαβαστεί αυτός ο κατάλογος η μία αξία συμπληρώνει την άλλη.

8 βασικές Ανθρώπινες αξίες

01. Η προστασία του περιβάλλοντος. Το περιβάλλον.
02. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η ζωή
03. Η καθαρή ενέργεια για όλους. Η καθαρή ενέργεια
04. Η παγκόσμια Ειρήνη. Η Ειρήνη
05. Τα ανθρώπινα δικαιώματα.
06. Η προστασία της ιδιωτικής ανθρώπινης σφαίρας - privacy
07. Η παιδεία (η ελεύθερη πρόσβαση στην δημοσιευμένη πληροφορία)
08. Η  Δημοκρατία (ισοτιμία στην κάθε διαφορετική άποψη, απλές διαδικασίες συμμετοχής στην αυτοκυβέρνηση άρα και δικαιοσύνη)
-
Ενότητα 4 Τα στοιχεία της νέας εποχής (Φιλοσοφία, τρόπος ζωής, θρησκεία ανάληψη ευθύνης, καταναλωτική συνείδηση)
Κεφάλαιο 18. Δικαιώματα και προνόμια

Στην πορεία που έχω διανύσει από το 2008 σαν ανεξάρτητος δημοσιογράφος, πολλές φορές έχω αισθανθεί ότι αναγκάζομαι να επαναλαμβάνω τα αυτονόητα. Αν και ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που έχω πάρει για το λειτούργημα του δημοσιογράφου είναι ότι στην δημοσιογραφία τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Το όραμα για μία δικαιότερη και πιο πολιτισμένη κοινωνία δεν περιλαμβάνει σχεδόν κανένα καινούργιο στοιχείο. Όλα έχουν ειπωθεί και πολλά πειράματα πολιτικών συστημάτων έχουν γίνει. Υπάρχει καταπληκτικό υλικό και κείμενα μεγάλων φιλοσόφων οι οποίοι έχουν πιάσει τον σφυγμό της εποχής τους και έχουν καταφέρει να καταγράψουν με μεγάλη ακρίβεια τις αξίες αυτής που θεωρούσαν αυτοί ως ιδανική κοινωνία. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν αναρχική ψυχή. Με την έννοια ότι θεωρούσαν βασική την συγκρότηση των κοινωνιών από αυτόνομους ανθρώπους. Δηλαδή η αφοσίωση του ατόμου στα κοινά θα πρέπει να είναι εθελοντική και όχι υποχρεωτική και πρέπει να προκύπτει εξαιτίας της συνείδησης του. Οι ατομικές ελευθερίες που μπορεί να παρέχει μία πολιτεία βοηθούν στην ανάπτυξη της. Έχει παρατηρηθεί ότι χώρες ακόμα και ολόκληρες αυτοκρατορίες άκμασαν με πολίτες που απολάμβαναν προστασία και δικαιώματα. Όταν όμως οι άρχοντες άρχιζαν να αφαιρούν δικαιώματα από τους πολίτες τους, αυτές οι ίδιες χώρες – αυτοκρατορίες, παράκμαζαν. Δεν είναι τυχαίο. Αυτό το πάρε δώσε είναι σαν ένας ιστορικός αυτισμός. Είναι μία σύγκρουση της λογικής των δικαιωμάτων που κατά βάση θα πρέπει να απολαμβάνουν ισότιμα όλοι οι πολίτες και της λογικής των προνομίων τα οποία δίνονται σε επιλεγμένους πολίτες και ως ποινή αφαιρούνται.
Επιπλέον στην εποχή που ζούμε σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, των ανακατεμένων διαφορετικών πολιτισμών χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ μία κοινή γλώσσα, έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας για να σπάσουμε το φαινόμενο της ασυνεννοησίας. Για να σπάσουμε το φαινόμενο της Βαβέλ το οποίο δεν ένα απρόσωπο φυσικό φαινόμενο αλλά ανθρώπινο κατασκεύασμα.
Χρειαζόμαστε κάτι σαν νέα γλώσσα και μία κοινή θρησκεία, όχι με την στενή έννοια της λατρείας του όποιου θεού αλλά με την έννοια ότι η θρησκεία μας είναι ο τρόπος ζωής μας. Είναι οι απαραίτητες μίνιμουμ αξίες και αρχές του τρόπου ζωής μας ώστε να υπάρχει αρμονική συμβίωση και πρόοδος. Εξ ανάγκης δηλαδή, άλλα το κλειδί είναι πως θα γίνει αυτό; Όχι με επιβολή αλλά με παιδεία. Όχι με εκπαίδευση αλλά με καλλιεργούμενη συνείδηση.
-
Κεφάλαιο 19. Ανταμοιβή / τιμωρία ή εθελοντισμός
Παρατηρώντας τα παιδιά των φίλων μου και παίζοντας μαζί τους μου γεννήθηκε μία πολύ βασική απορία. Πως οι νέοι μαθαίνουν να ζουν στην κοινωνία; Δεν είμαι παιδαγωγός και δεν ξέρω. Φαντάζομαι ότι τα παιδιά μαθαίνουν παίζοντας και ανάλογα με τα παιχνίδια που παίζουν και ανάλογα με το πόσο φιλοσοφία αυτά τα παιχνίδια κουβαλάνε, αντίστοιχη είναι και η επίδραση τους στα παιδιά. Με ενοχλεί εξαιρετικά το γεγονός ότι ενώ για να οδηγηθεί κάποιο όχημα χρειάζεται δίπλωμα, η τεκνοποιία είναι στην τύχη της. Ίσως να μοιάζει απολυταρχικό ή ακόμα και φασιστικό το να φτιαχτούν σχολεία για μελλοντικούς γονείς, αλλά πραγματικά η κατάσταση σήμερα είναι ασύδοτη. Το παιδί πρώτα αντιγράφει συμπεριφορές και μετά, αν έχει χρόνο και σωστούς παιδαγωγούς ή ψυχολόγους ή ακόμα και ψυχιάτρους μπορεί να τις κατανοήσει. Άρα η βάση είναι η σωστή οικογένεια και το παιχνίδι. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι. Ένα πολύ σοβαρό αλλά και διασκεδαστικό παιχνίδι. Κάποιος μπορεί να ζει για να κερδίζει μόνο και κάπως έτσι το παιχνίδι αρχίζει να μην είναι και τόσο διασκεδαστικό. Για εμένα το πιο δύσκολο μάθημα είναι αυτό που παίρνουμε από τα παιδιά και όχι αυτό που δίνουμε. Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης της οικογένειας. Τι λογής οικογένεια είναι αυτή που το παιδί της ενεργεί μόνο με κριτήριο την προσωπική του ανταμοιβή; Τι λογής οικογένεια είναι αυτή που το παιδί τις δέρνει τα άλλα παιδιά; Αυτό το μοτίβο της τιμωρίας και της ανταμοιβής ομοιάζει με το μοτίβο των προνομίων για λίγους αντί των δικαιωμάτων για όλους. Άραγε σήμερα τα παιδιά διδάσκονται ή καθοδηγούνται στο να γίνουν φουσκωμένοι εγωισμοί; Πόσο δύσκολο είναι για μία οικογένεια να αναθρέψει το παιδί της με σωστές βάσεις και όταν το επιτύχει τι τύχη θα έχει αυτό το παιδί στο περιβάλλον των ανταγωνιστικών προσωπικοτήτων; Στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και στην εργασία;

σημειώσεις: ΤΟ ΨΕΜΑ στην ΖΩΗ του παιδιού
-
Κεφάλαιο 20. Μίνιμουμ ατομική παραγωγή (τροφής – νερού).
Ο άνθρωπος θα αρχίσει να παράγει το φαγητό του, για να ξαναβρεί την χαμένη του αξιοπρέπεια.

Βασική διαπίστωση για τους ανθρώπους της εποχής μας αποτελεί το γεγονός ότι ζουν αποστειρωμένοι και αποσυνδεμένοι από την φύση σε έναν ονειρικό κόσμο. Ειδικά για τους πληθυσμούς που ζουν στις πόλεις αλλά και γενικότερα σε όλη την Γη, όπου έχει παρεισφρήσει ο δυτικός τεχνοκρατικός πολιτισμός, οι άνθρωποι όλο και περισσότερο απομακρύνονται από την φύση τους με αποτέλεσμα να νοσούν ψυχικά και σωματικά. Οι άνθρωποι σήμερα είναι ικανοί να ζουν σε μία σχεδόν εικονική πραγματικότητα στην οποία κάτι τόσο θηριώδης όπως οι εποχές του χρόνου τους αφήνουν ανεπηρέαστους. Αυτού του είδους η πρόοδος έρχεται με ένα τρομερό τίμημα για τα άτομα και την ανθρωπότητα στο σύνολο της που νοσεί από μία στρεβλή πολυτέλεια που για παράδειγμα τους επιτρέπει να έχουν καλοκαιρινά φρούτα τον χειμώνα και χειμωνιάτικα λιπαρά φαγητά από κρέας όλες τις εποχές, τεράστιες ποσότητες αλκοόλ και άλλων νόμιμων και παράνομων ναρκωτικών, καθημερινές ευκαιρίες για πάρτι, γιορτές και χορούς χωρίς καμία ουσιαστική αιτία, ταξίδια και διακοπές σε μέρη που στο παρελθόν θα ήταν αδιανόητο ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν με τέτοια ευκολία να βρεθούν. Όλα τα παραπάνω λειτουργούν σαν ανταμοιβές για μία καταπιεσμένη και μονότονη καθημερινότητα στην οποία οι άνθρωποι αισθάνονται συνθλιμμένοι, αδύναμοι και ανίσχυροι για να την αλλάξουν.
Ίσως μία καλή αρχή για μία στροφή προς μία πιο ισορροπημένη ύπαρξη θα ήταν όταν η ανθρωπότητα στο σύνολο της, κληθεί να πράξει το φαγητό της και να εξασφαλίσει το καθαρό νερό της. Με πρόχειρους υπολογισμούς καθημερινά ένας άνθρωπος καταναλώνει από 300 γραμμάρια έως μισό κιλό τροφή. Αν λοιπόν κάθε άνθρωπος που γεννιέται, εξοπλιστεί με γνώση και εμπειρία για το πώς θα παράγει τροφή, φτάνοντας στην εφηβεία θα μπορούσε να φτάσει στον στόχο της παραγωγής 200 κιλών τροφής, φυτικής ή ζωικής τον χρόνο. Μία τέτοια ποσότητα επαρκεί, αν υπολογιστούν και οι πιθανές απώλειες ή οι κακές παραγωγικά χρονιές. Φυσικά εδώ μιλάμε για μία από τις πιο απλές ιδέες που μπορεί κάποιος να σκεφτεί, η οποία όμως αλλάζει δραστικά όλα τα δεδομένα και εξασφαλίζει την επανασύνδεση του ανθρώπου με την μητέρα Γη.
Προσωπικά δοκίμασα να πράξω τροφή για τον εαυτό μου στην νησιωτική επαρχεία της Ελλάδας και τα κατάφερα. Έτσι μπορώ να μιλήσω και από μία εμπειρική σκοπιά. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν πανεύκολο για εμένα ως παιδί που μεγάλωσε στην πρωτεύουσα. Όμως τα πράγματα γίνονται αρκετά ευκολότερα αποκτώντας εμπειρία ενώ το γεγονός ότι ο στόχος είναι πολύ χαμηλός σε σχέση με μία επαγγελματική παραγωγή κάνει την προσπάθεια εφικτή.
Μία βασική διευκρίνιση. Η ιδέα δεν είναι να παρατήσουμε ότι άλλο θέλουμε να κάνουμε για να γίνουμε γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Φανταστείτε το περισσότερο σαν μία μίξη του σύγχρονου τρόπου ζωής με τον τρόπο ζωής των παππούδων μας που είχαν μποστάνια και ζώα κοντά στην κατοικία τους για δική τους κατανάλωση.
Πιο συγκεκριμένα μία μικρή καλλιέργεια ή μία μικρή κτηνοτροφική μονάδα δεν χρειάζεται ένα οχτάωρο καθημερινής ενασχόλησης. Κάθε άλλο. Μία επίσκεψη την ημέρα στο μποστάνι ή στα ζώα για 15 λεπτά έως μία ώρα αναλόγως την εποχή είναι υπέρ αρκετή. Αυτό είναι το κόστος σε χρόνο. Είναι μία προσθήκη στην καθημερινή μας ρουτίνα της τάξεως των 20 λεπτών την ημέρα κατά μέσο όρο.
Επιπλέον και με την βοήθεια των σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων θα μπορούσε να υπάρχει ένα σύστημα απογραφής και διανομής της τροφής όπου χρειάζεται. Το σύστημα θα είναι ανταλλακτικό. Οι επαρχιώτες μπορεί και να γελάσουν στο άκουσμα αυτής της ιδέας την στιγμή που αρκετοί από αυτούς ακόμα ζουν κάπως έτσι. Όμως αυτοί που ζουν στις πόλεις και οι ίδιες οι πόλεις για να εναρμονιστούν θα πρέπει να αλλάξουν και αυτό δεν μπορεί να γίνει άμεσα. Οι πόλεις θα αλλάξουν μορφή και χώροι για καλλιέργεια θα πρέπει να δημιουργηθούν εκεί που σήμερα δεν υπάρχουν. Οι πόλεις σιγά σιγά θα πρέπει να απλωθούν με στόχο η κάθε κατοικία να έχει και τον απαραίτητο χώρο για την παραγωγή της τροφής.
Φιλοσοφία, τρόπος ζωής, Θρησκεία ανάληψη ευθύνης, καταναλωτική συνείδηση
-
Κεφάλαιο 21. Οικουμενική απογραφή με ενεργή ατομική συμμετοχή
(Ειδικότερα. Διαφάνεια / αρχή από τα δημόσια οικονομικά μεγέθη / απογραφή
ζητήστε απόδειξη μας λένε. οκ ζητάμε αποδείξεις από την κυβέρνηση και ίσως αυτό να έπρεπε να κάνει μόνο μία κοινοβουλευτική διαδικασία..)

Για να λειτουργήσει η ιδέα της επανασύνδεσης της ανθρωπότητας με την φύση είναι απαραίτητη η αποδοχή της ιδέας από μία κρίσιμη μάζα του πληθυσμού με την ενεργή συμμετοχή της θα γίνει προσωρινά η ηγετική μάζα της ανθρωπότητας και της νέας εποχής. Φυσικά όταν λέω ηγετική δεν εννοώ αρχηγική μάζα, αλλά εννοώ αυτούς που θα είναι οι πρώτοι που θα επιλέξουν να εργαστούν για να φέρουν την νέα εποχή. Θα εργαστούν πρώτα και κύρια για τους εαυτούς τους και ως το παράδειγμα για όλους τους υπόλοιπους. Αυτή η πρώτη κρίσιμη μάζα χωρίς να αποκλείει κανέναν θα ξεκινήσει να παράγει το φαγητό και παράλληλα θα οργανώσει ένα απογραφικό σύστημα και ένα σύστημα διανομής των ανταλλακτικών προϊόντων. Τα προϊόντα αυτά δεν θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τα εμπορικά προϊόντα. Αυτό δεν θα πει ότι δεν θα έχουν καμία αξία αλλά η αξία τους δεν θα υπολογίζεται σε χρήματα αλλά σε μονάδες ανάγκης, δηλαδή κατά πόσο ένα προϊόν είναι πρώτης ανάγκης. Για παράδειγμα το καρότο είναι πιο σημαντικό από το ραπανάκι. Αν λοιπόν κάποιος από τις πολλές επιλογές που του δίνει το απογραφικό σύστημα, επιλέξει να πράξει ένα προϊόν πιο δεύτερης ανάγκης, την επόμενη χρονιά για αυτόν οι επιλογές που θα του δοθούν να περιέχουν περισσότερα προϊόντα πρώτης ανάγκης και λιγότερα δεύτερης.
Μία δεύτερη αλλά εξίσου σημαντική παράμετρος που θα καθορίζει την αξία, είναι ο βαθμός δυσκολίας της παραγωγής ενός συγκεκριμένου προϊόντος. Για παράδειγμα μία αγελάδα θέλει περισσότερη φροντίδα, φαγητό και νερό από ένα κοπάδι κότες.
Όλα αυτά χρειάζονται μελέτη και έρευνα από ειδικούς επιστήμονες στον τομέα της τροφής οι οποίοι θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην επίβλεψη της παραγωγής όπου χρειάζεται, στον έλεγχο και την πιστοποίηση αλλά και στο κομβικό κομμάτι του συστήματος της απογραφής και ανταλλακτικής διανομής. Οι συνεισφορά των ειδικών μετά από λίγα χρόνια θα πρέπει να επαλειφθεί παντελώς γιατί ο σκοπός είναι στον τομέα της παραγωγής φαγητού να είναι όλοι πλήρως καταρτισμένοι και η γνώση να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, όπως μεταδίδονται τα ήθη και τα έθιμα από τους γονείς στα παιδιά. Φυσικά η οργανωμένη πολιτεία θα έχει πάντα έναν επικουρικό ρόλο. Είδη οι άντρες καλούνται να αφιερώσουν ένα σημαντικό κομμάτι της νεότητας τους για να εκπαιδευτούν στα όπλα. Και όσο υπάρχουν οι τεχνίτες εντάσεις μεταξύ των λαών αυτό θα συνεχιστεί. Όμως σιγά σιγά αυτό το μοντέλο θα πρέπει να αλλάξει και αντί για στρατιωτική θητεία, όπως την ξέρουμε σήμερα, όλοι οι νέοι, άντρες και γυναίκες να λαμβάνουν την παιδεία για όλες τις πρώτες ανάγκες της πολιτείας. Δηλαδή όχι μόνο για την άμυνα αλλά και για την εξασφάλιση του νερού, της τροφής, βασικές γνώσεις για την διατήρηση της υγείας τους και εκπαίδευση στην παροχή πρώτων βοηθειών. Στο όραμα της νέας εποχής οι ένοπλες δυνάμεις θα γίνουν ένα στάδιο της υποχρεωτικής παιδείας και τα στρατόπεδα θα μοιάζουν περισσότερο με φάρμες.
Από ένα σημείο και μετά, οι ειδικοί, δηλαδή όσοι επιλέξουν να σπουδάσουν την τροφή, θα επικεντρωθούν στην έρευνα και την ανάπτυξη και την στελέχωση κάποιων οργανικών θέσεων στο σύστημα. Οι θέσεις αυτές δεν θα είναι μόνιμες. Η μονιμότητα και η εξαιρετικά στενή εξειδίκευση δεν έχουν θέση στη νέα εποχή.
-

Κεφάλαιο 22. Αναδιανομή Γης και εγκατάλειψη της (νέο) φεουδαρχίας
Φαντάζομαι ότι είναι κάπως δύσκολο για κάποιους ανθρώπους να αλλάξουν τρόπο ζωής και να παραιτηθούν από την πολυτελή ζωή. Εγώ είμαι ένα από τα παιδιά που βρήκα περιουσία από τους γονείς μου και εξαιτίας των επαναστατικών απόψεων μου κινδυνεύω να την χάσω. Όμως υπάρχει μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Στο όραμα της νέας εποχής χωράει και η επιχειρηματικότητα για όποιον το επιθυμεί. Ίσως κάποιοι φιλελεύθεροι να βγάζουν σπυριά όταν διαβάζουν για κεντρικά συστήματα απογραφής και διανομής τροφής και αναδιανομή της γαίας. Αλλά θα ήθελα να μάθω αν πραγματικά το έχουν σκεφτεί καλά. Είναι οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου προς εμπορική εκμετάλλευση; Τι είδους κοινωνία είναι αυτή η οποία δεν εξασφαλίζει τα βασικά για τους πολίτες της; Τι είδους κοινωνία είναι αυτή η οποία επιτρέπει σε παιδιά να στερούνται το γάλα και το ψωμί; Στην νέα εποχή το μικτό πολιτικό σύστημα που υπάρχει σε όλες τις χώρες του κόσμου θα τελειοποιηθεί. Σήμερα καμία χώρα δεν είναι αμιγώς καπιταλιστική ή αμιγώς σοσιαλιστική. Άρα η βασική ιδέα της εξασφάλισης του ευ ζην δεν κόβει τα φτερά σε όσους θέλουν να εξασφαλίσουν περισσότερες πολυτέλειες για τους ίδιους. Δεν βάζει ταβάνι στις ορέξεις κανενός αλλά αφαιρεί μόνο τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες από την επιχειρηματικότητα. Με άλλα λόγια, η νέα εποχή δεν βάζει ταβάνι αλλά βάζει πάτωμα, το μίνιμουμ αποδεκτό βιοτικό επίπεδο για όλους και παράλληλα μία φιλοσοφία της επαφής όλων μας με την φύση. Πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και ηλικιωμένοι, οι πάντες θα παράγουν την τροφή τους στην ισότιμα διανεμημένη καλλιεργούμενη γη. Η αναδιανομή της γης θα πρέπει να γίνει σταδιακά, αναίμακτα, με την συναίνεση των προηγούμενων ιδιοκτητών και πιθανός με κάποια ανταλλάγματα. Είμαι κατά τις όποιας επιβολής, έχω εμπιστοσύνη στην νοημοσύνη των ανθρώπων και αυτήν επικαλούμαι. Ίσως κάποιοι να μην θελήσουν να αλλάξουν ποτέ. Πραγματικά πιστεύω ότι ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση ο πλανήτης έχει χώρο και για αυτούς. Για αυτές τις περιπτώσεις θα χρειαστούν τα ανταλλάγματα όμως η βασική ιδέα για να λειτουργήσει θα πρέπει να έχει την αποδοχή της κρίσιμης μάζας. Σε διαφορετική περίπτωση με επιβολή και με το ζόρι η ιδέα είναι καταδικασμένη.
σημειώσεις.
 Η Γη δεν ανήκει σε κανέναν αλλά χρεώνεται ισότιμα για την παραγωγή τροφής
Οι κατοικίες παραμένουν ιδιοκτησίες την στιγμή που δεν καταλαμβάνουν πάνω από ένα μέγιστο εμβαδό (θα πρέπει να υπολογιστεί)
Ακόμα μπορεί να υπολογιστεί πόσοι άνθρωποι μπορούν να ζουν σε μία ορισμένη περιοχή ώστε η παραμονή τους εκεί να είναι βιώσιμη. Δηλαδή να υπάρχει χώρος για να στεγάζονται, να παράγουν την τροφή τους και να εργάζονται..
Ίσως να χρειάζεται η μετακίνηση πληθυσμών. Όχι με επιβολή αλλά ως συνειδητοποιημένη ανάγκη
-
Κεφάλαιο 23. Η άποψη μου για την υγεία και τις υποδομές της
δημοσιευμένο κείμενο Σάββατο, 22 Οκτωβρίου 2016
Η βάση για την οποιαδήποτε πορεία του ανθρώπου είναι η καλή υγεία. Είναι προϋπόθεση. Είναι βάση. Η υγεία μας καθορίζεται από την ψυχολογική μας κατάσταση, την κατάσταση του περιβάλλοντος, τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες μας και τις συνθήκες της καθημερινότητας μας γενικότερα. Πολύ βασική είναι η ποιότητα του νερού και της τροφής μας. Αν όλα αυτά ήταν ξεκαθαρισμένα, ελεγμένα άρα και πιστοποιημένα, η ζωής μας θα ήταν πολύ διαφορετική από ότι είναι σήμερα.
Δεν θα ήταν υπερβολικό να θεωρούμε την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής για δήθεν οικονομικούς λόγους, ως ευθεία επίθεση στην ψυχολογία άρα και υγεία μας.
Από την άλλη μεριά, σήμερα οι δομές υγείας είναι κάτι σαν την ζώνη ασφαλείας στα αυτοκίνητα. Άραγε η ζώνη μας αφαιρεί την ανασφάλεια που προξενεί η επικίνδυνη οδήγηση; Φυσικά όχι, Αλλά ψυχολογικά και εγωιστικά έτσι λειτουργεί η ζώνη για μερικούς. Και έτσι μας δείχνει (διδάσκει) και όλη η βιομηχανία του λάιφ στάιλ της οδήγησης και τα διάφορα σπορ της οδήγησης οχημάτων. Κάπως έτσι λειτουργεί ψυχολογικά και το σύστημα υγείας εκ του αποτελέσματος για μεγάλη μερίδα ανθρώπων, που έμαθαν να παίρνουν το ένα ή το άλλο χάπι για να είναι ασύδοτοι με το σώμα τους. Και όλο αυτό το σύμπλεγμα δημιουργεί μία τρομερή εξάρτηση των ανθρώπων από τις δομές υγείας. Γνωρίζοντας τα παραπάνω, το όραμα μου το σύστημα υγείας έχει πολύ διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που υπάρχει σήμερα. Αλλά αφού ζούμε στο σήμερα και όχι στο ιδεατό αύριο ας δούμε ακόμα και αυτό που ζούμε σήμερα πόσο καθυστερημένη κατάσταση είναι.
Με αφορμή αυτά που βιώνουμε (δείτε το ρεπορτάζ) στην Ικαρία και την αντίδραση των τοπικών κοινωνιών στο παράλογο.
Τι νόημα έχει να υπό στελεχώνονται δομές για να αναπληρώνονται θέσεις σε κάποιες άλλες δομές υγείας; Τι νόημα έχει η εξέταση από αγροτικό γιατρό σε ένα κέντρο υγείας που σύμφωνα με το οργανόγραμμα του θα έπρεπε να έχει ειδικευμένους γιατρούς; Τι νόημα έχει η αντικατάσταση των ειδικευμένων από ανειδίκευτους;
Δηλαδή ο αγροτικός ανειδίκευτος γιατρός, είναι κάτι σαν το πρώτο, που είναι το σημαντικότερο στάδιο παρακολούθησης, πρόληψης και αντιμετώπισης περιστατικών. Και αυτό το πρώτο στάδιο ιατρικής κάλυψης, σιγά σιγά θέλουν να το καταργήσουν.
Και για ψυχολογικούς λόγους, αλλά και για απόλυτα πρακτικούς λόγους, ένας γιατρός θα πρέπει να είναι διαθέσιμος σε κάθε απομακρυσμένο χωριό της επαρχίας.
Οι γιατροί είναι σαν τους πυροσβέστες, τους πληρώνουμε για να είναι εκεί και ας κάθονται. Τους έχουμε για όποτε παρουσιαστεί ανάγκη. Δεν τους προσλαμβάνουμε αφού αρρωστήσουμε. Επιπλέον υπάρχει και η ανάγκη των προληπτικών εξετάσεων αλλά και της ενημέρωσης των πολιτών σε κανόνες υγιεινής που εγώ θεωρώ το σημαντικότερο.
Επιπλέον είναι απαράδεκτο να θεωρούμε ότι η αυτοθυσία του όποιου εργαζόμενου είναι επιβεβλημένη. Ένας σταθμός πρώτων βοηθειών ή ένα κοινοτικό ιατρείο, ένα κέντρο Υγείας δεν μπορεί να λειτουργεί με έναν γιατρό. Κι όμως αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Ο ένας γιατρός θα θυσιάζει την προσωπική του ζωή κάπως εθελοντικά. Διαφορετικά, όπως είναι λογικό, οι δομές αυτές δεν θα λειτουργούν…
Πόσο σημαντικές είναι οι δομές υγείας για το κράτος δικαίου.
Δεν τίθεται θέμα απλά και μόνο για την ανταποδοτικότητα των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Με αυτές τις πολιτικές αμφισβητείται ο λόγος ύπαρξης του ίδιου του κράτους και η σχέσης του με τους πολίτες. Τι είδους κράτος δεν παρέχει περίθαλψη; Μία δουλοπαροικία με αναλώσιμους εργάτες.
Πόσο μακριά από το φυσιολογικό είμαστε σε σχέση με την εποχή μας.
Στην εποχή που ζούμε οι δομές υγείες θα πρέπει να έρχονται στον ασθενή και όχι το αντίθετο. Εκτός από το γεγονός ότι κάποιος ασθενής, ηλικιωμένος ή ακόμα και κάποιο επείγον περιστατικό, είναι πολύ πιο επικίνδυνο να ταξιδέψει με κάποιο αυτοκίνητο προς το Ιατρικό Κέντρο από το να έρθουν οι γιατροί εκεί που τους χρειάζεται ο ασθενής, με τον κατάλληλο εξοπλισμό φυσικά. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Όχι δεν είναι ψιλά γράμματα για έναν πολύ απλό λόγο. Εξαιτίας της γενικής απαξίωσης των δομών υγείας για την αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε αυτονόητο, να γίνεται μία οδύσσεια διακομιδών ασθενών από τα χωριά στο ιατρικό κέντρο ή στο νοσοκομείο που δεν είναι αρκετή και ακολουθεί μία διακομιδή στη Σάμο. Που και από εκεί πολλές φορές το ταξίδι συνεχίζεται για την Αθήνα και από εκεί ποιος ξέρει που. Στο εξωτερικό. Στο μεταξύ ο ασθενής ίσως και να έχει πεθάνει ή το λιγότερο έχει επιβαρυνθεί πολλαπλάσια. Κάθε νησί και κάθε απομονωμένη επαρχιακή περιοχή θα πρέπει να έχει υγειονομική αυτονομία και για αυτόν τον πολύ απλό λόγο. Δεν θα πρέπει να θεωρούμε αυτονόητη την ταλαιπωρία των αδύναμων και ασθενών. Ας θυμηθούμε ότι δισεκατομμύρια ξοδεύονται σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία, για την εξερεύνηση τους διαστήματος, πως συμβαδίζει αυτό με την ταλαιπωρία των αδυνάτων και ασθενών για οικονομικούς λόγους;
-
Κεφάλαιο 24. Αλλαγή αντικειμένου εργασίας κάθε 5 με 7 χρόνια - να σπάσει ο κοινωνικός υπνωτισμός – σπάσιμο της εξειδίκευσης
Είμαι ένας από τους τύπους ανθρώπου που βαριέται εύκολα τα ίδια και τα ίδια.
Πάντα είχα την απορία πως οι συνήθεις κάποιων ανθρώπων είναι τόσο επίμονα σταθερές.
Πάντα είχα την απορία πως πολλοί συνάνθρωποι μου εργάζονταν στο ίδιο αντικείμενο για πάρα πολλά χρόνια ή ακόμα και για ολόκληρη την ζωή τους.
Πολλές φορές έκανα υποχωρήσεις στην ζωή μου και εργάστηκα σε αντικείμενα τα οποία δεν με ενδιέφεραν προκειμένου να έχω έναν δικό μου μισθό και μία σχετική οικονομική ελευθερία την οποία όμως ποτέ δεν απέκτησα γιατί πολύ απλά κάτι τέτοιο ουσιαστικά δεν υπάρχει στις κοινωνίες των ανθρώπων. Εν τέλει με διάφορες προφάσεις υπέβαλα την παραίτηση μου και έφευγα ή με απέλυαν. Μάλλον είμαι τυχερός γιατί πάντα κάτι στο σύστημα μου ήταν αδύνατο να καταπιεστεί. Στην ηλικία που είμαι σήμερα έχω καταλάβει ότι η οικονομική αυτονομία των ανθρώπων είναι πλαστή, είναι φαντασίωση. Η αυτονομία είναι ένας αξιακός χώρος που πρέπει να διεκδικήσει κάποιος από τον κοινό χώρο της κοινωνίας των ανθρώπων, οι οποίοι είναι διασυνδεμένοι από την φύση τους ως κοινωνικά όντα. Μάλιστα αυτού του τύπου η αυτονομία παύει να είναι ένας ευγενής σκοπός την στιγμή που παραβιάζει την αυτονομία των άλλων. Είναι το παλιό ρητό που λέει ότι η ελευθερία σου σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία των άλλων. Στο κεφάλαιο 05 αναφέρθηκα στους ψυχοπαθείς, αυτούς που προσπαθούν να υποτάξουν τους άλλους. Πιθανότατα μερικοί από αυτούς γνωρίζουν μεθόδους για να υποτάξουν τους άλλους και με αυτούς τους τρόπους εκτρέφουν δούλους. Δύο από αυτές είναι α. η κακοποίηση των ανθρώπων σε παιδική ηλικία καθιστώντας τους μουδιασμένους ψυχολογικά για μία ολόκληρη ζωή, κάνοντας τους δούλους των συνηθειών τους και εν τέλει ψυχοπαθείς. Και β. είναι ο ιδρυματισμός*. Αυτό που παθαίνουν οι άνθρωποι αν ζουν κάνοντας τα ίδια και τα ίδια στους ίδιους χώρους για πάρα πολλά χρόνια.
Πολλοί έγκλειστοι για πολλά σε ιδρύματα και φυλακές χάνουν το μυαλό τους και αδυνατούν να ζήσουν έξω από αυτά. Αδυνατούν να αλλάξουν την ζωή τους. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί φυλακισμένοι λίγο μετά από την αποφυλάκιση τους κάνουν κάποια παρανομία μόνο και μόνο για να πιαστούν και να επιστρέψουν στην φυλακή. Δεν είναι απλά και μόνο βόλεμα, προκειμένου να εξασφαλίσουν την στέγαση και την τροφή τους. Είναι νόσος σε συνδυασμό με την δυσκολία ανεύρεσης εργασίας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να φανταστούν τους εαυτούς τους να κάνουν κάτι διαφορετικό. Θεωρώ ότι αυτό το φαινόμενο είναι εξαιρετικά ευρύτερο από τα στενά όρια των περιφραγμένων ψυχιατρικών ιδρυμάτων και φυλακών. Αυτό το φαινόμενο αγγίζει όλους τους ανθρώπους που λαμβάνουν από πολύ μικρή ηλικία επαγγελματική κατεύθυνση, πριν καλά καλά κατανοήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και χωρίς να το καταλάβουν παγιδεύονται σε ένα αντικείμενο εργασίας για μία ολόκληρη ζωή. Στην αρχή της καριέρας τους είναι γεμάτοι όρεξη και όνειρα. Μερικά χρόνια μετά, ο χρόνος διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, γίνονται κάτι σαν υπνωτισμένα αυτόματα ρομπότ που εργάζονται το πολύ πολύ λίγο παραπάνω από το μίνιμουμ των δυνατοτήτων τους.
Το φαινόμενο αυτό είναι εξαιρετικά έντονο στους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους αλλά και σε αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Από την άλλη πλευρά μέτρα του τύπου να προσλαμβάνονται άνθρωποι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς καμία μέριμνα για το τι θα κάνουν μετά δεν λύνει το πρόβλημα. Το επιδεινώνει, γιατί με βάση την ανασφάλεια που δημιουργεί μία σύμβαση ορισμένου χρόνου εργασίας, οι άνθρωποι αντί να διεκδικήσουν την ζωτική τους αυτονομία, χωρίς να το κατανοούν καταλήγουν να επιζητούν τον ιδρυματισμό τους απαιτώντας να μονιμοποιηθούν. Θεωρώ ότι στη νέα εποχή θα πρέπει να προωθηθεί η κυκλική εναλλαγή αντικειμένων εργασίας για όλους τους ανθρώπους ή ακόμα και η ενασχόληση με πάνω από ένα αντικείμενο. Παράλληλα θα πρέπει να καταργηθεί το οχτάωρο, όχι με την έννοια που έχει καταργηθεί σήμερα. Δηλαδή η εργασία να είναι εργασία και όχι απασχόληση και οι χρόνοι της εργασίας να μην συνθλίβουν την ενέργεια και τις προσωπικότητες των ανθρώπων οι οποίοι θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν την αυτονομία τους, στον ελεύθερο τους χρόνο. Άρα το υποχρεωτικό οχτάωρο, θα μπορούσε να γίνει εξάωρο ή ακόμα και τετράωρο εφόσον η εργασία ανταμείβεται δίκαια. Όμως η ακριβής περιγραφή του μοντέλου της εργασίας θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας με γνώμονα τις αντικειμενικές ανάγκες σε συνδυασμό με τον σεβασμό στην αξία της εν δυνάμει προσωπικής αυτονομίας και δεν μπορεί να περιγραφεί γενικά. Αν οι άνθρωποι κάνουν λάθος στην επιλογή του αντικειμένου εργασίας τους να μην νιώθουν εγκλωβισμένοι αλλά να τους δίνεται ευκαιρία να αλλάξουν. Χωρίς να είμαι σίγουρος, αλλά ακολουθώντας την φυσιολογία των κυττάρων του ανθρώπου που ανανεώνονται κάθε 7 χρόνια, κάθε 5 με 7 χρόνια το πολύ στους εργαζόμενους θα πρέπει να δίνεται η ευκαιρία να αλλάξουν το αντικείμενο εργασίας τους σε μία σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία της νέας εποχής.
(*Ο ιδρυματισμός - Ετυμολογία
ιδρυματισμός < ίδρυμα + -ισμός (μεταφραστικό
δάνειο από την αγγλική institutionalism)
(λόγιο) οι (συνήθως αρνητικές) επιπτώσεις που έχει,
στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά όσων διαβιούν σε
κάποιο ίδρυμα, η παραπεταμένη διαμονή τους σ’ αυτό
https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82)


@ σημειώσεις Εξάρτηση – διαφορετικές οι φυσικές και διαφορετικές οι τεχνητές καλλιεργούμενες εξαρτήσεις . Η καλλιεργούμενη ανασφάλεια είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητος. @
-
Ενότητα 5 Ρύθμιση των εμπορικών σχέσεων
Κεφάλαιο 25. Χρήμα χωρίς τόκο

Ανάπτυξη δημοσιευμένου κειμένου στο Φλόραμποξ την Πέμπτη, 19 Φεβρουαρίου 2009.
Είναι γεγονός ότι τα χρήματα σήμερα και ο τρόπος με τον οποίο γεννιούνται αποτελούν μέρος μίας εικονικής πραγματικότητας. Ουσιαστικά έχουμε μια πηγή ή ένα δίκτυο από πηγές που διοχετεύουν το χρήμα στο κοινό. Αυτές οι πηγές είναι οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες με το εκδοτικό προνόμιο, που ανοίγουν και κλείνουν την κάνουλα της ρευστότητας ανάλογος με τα κριτήρια που θεσπίζουν οι ίδιες.
Αυτές οι τράπεζες δανείζουν το χρήμα που εκδίδουν με τόκο στις κυβερνήσεις και ορίζουν τα επιτόκια. Με άλλα λόγια ,αντί να εκδίδουν μόνες τους οι χώρες ή οι ενώσεις χωρών το χρήμα και να το διαχειρίζονται, το δανείζονται από ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες βάση διεθνών συμφωνιών. Οι τράπεζες αυτές είναι σαν να λέμε πολυεθνικές και η μαμά τους είναι κυρίως η Bank of International Settlements www.bis.org. Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μέλος της όπως και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Αμερικανική FEB. Τελευταία νέα μέλη της οι τράπεζες του Αφγανιστάν και του Ιράκ.
Από αυτό το σύστημα θα πρέπει να απαλλαγούμε όλοι μαζί παγκόσμιος. Το επερχόμενο κράχ ίσως θα πρέπει να το προκαλέσουμε εμείς, οι απλοί άνθρωποι, σταματώντας το σύστημα και ξεκινώντας από την αρχή και με τις αρχές της Ζωής και της Πληροφορίας. Οι τράπεζες είναι ένας από τους μοχλούς της αληθινής σημερινής διακυβέρνησης, η οποία βρίσκετε παντού, στην ενημέρωση, στο κοινοβούλιο, από τον ιδιωτικό μέχρι και τον δημόσιο τομέα, με την βοήθεια των δημόσιων σχέσεων μέσα από λέσχες και οργανισμούς στους οποίους ο λαός δεν εκπροσωπείται.
Το χρήμα σαν αξία δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ούτε είναι συνδεδεμένο με την αξία του χρυσού όπως ήταν παλιά. Ούτε έχει αντίκρισμα με την αντίστοιχη ποσότητα σε χρυσό, επομένως δεν θα πρέπει και να χρεώνεται με τόκο. Το χρήμα είναι ένα εργαλείο με το οποίο μπορούμε να συναλλασσόμαστε αντί να ανταλλάσσουμε προϊόντα.
Αληθινή αξία είναι η εργασία , οι πρώτες ύλες ,τα προϊόντα ,οι υπηρεσίες ενώ το χρήμα είναι απλά ένα εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούμε με λανθασμένο τρόπο.
Πως θα έπρεπε να είναι το χρήμα;
Πρόταση : Θα μπορούσαμε να έχουμε μία κεντρική τράπεζα ή οποία να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει άτοκα. Από εκεί και ύστερα ο δανειολήπτης στον οποίο καταλήγει το χρέος όλου του κεφαλαίου αποπληρώνει το δάνειο και από το κεφάλαιο θα πληρώνονται οι εμπλεκόμενες εμπορικές τράπεζες και η κεντρική τράπεζα με προμήθειες για την μεσιτεία τους, από το κεφάλαιο. Το υπόλοιπο κεφάλαιο που θα επιστρέφει στην κεντρική τράπεζα θα καταστρέφεται. Η κεντρική τράπεζα θα πρέπει να είναι σε δημόσιο έλεγχο και θα δημιουργεί χρήμα βάση των αιτημάτων για δάνεια υπό προϋποθέσεις. Ότι κάνουν και τώρα οι κεντρικές τράπεζες ,φτιάχνουν χρήμα από τίποτα. Μόνο που το σύστημα με τόκους έχει σαν αποτέλεσμα την σημερινή κατάσταση που θα θέλαμε να αλλάξει.
Άρα η σε δημόσιο διαφανή έλεγχο τράπεζα θα μπορεί να παίξει τον ρόλο του δημόσιου δανειστή αφού θα παρέχει κεφάλαια στην πολιτεία και στους πολίτες όταν αυτά είναι αναγκαία με κριτήριο τις ανάγκες τους και την ομαλή ρευστότητα στην αγορά. Δεν θα δημιουργεί φούσκες, στρεβλώσεις και τεχνητές ελλείψεις. Αυτή η πρόταση όμως είναι ένα μεταβατικό στάδιο προς ένα νέα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο στο οποίο δανειστές θα πάψουν να είναι οι απρόσωπες τράπεζες αλλά θα είναι όσοι καταθέτες έχουν περίσσευμα και θέλουν να κάνουν μία επενδυτική τοποθέτηση. Όπως περίπου και τονίζω το περίπου γίνεται με τους πολύ πλούσιους σήμερα με την μόνη διαφορά ότι δεν θα ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη και θα φορτώνονται οι ζημιές στο δημόσιο μέσα από τον λαβύρινθο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Μία ακόμα πιο προωθημένη εκδοχή της πρότασης αυτής είναι οι τράπεζες ή η μία τράπεζα να μην έχει κανένα δικαίωμα να δανείζει αλλά αυτό το δικαίωμα να το έχουν μόνο οι καταθέτες. Έτσι η μορφή του δανεισμού θα πάρει μία πιο προσωποποιημένη μορφή από την απρόσωπη διαδικασία μέσα από την τράπεζα εταιρία, δηλαδή όπως γινόταν έως τώρα. Αλλά ακόμα και η έννοια δανεισμός είναι λάθος. Τι θα πει δανεισμός στον κόσμο των μπίζνες άλλο από επενδυτική τοποθέτηση κεφαλαίου. Γιατί το λέμε δανεισμό; Δεν είναι δανεισμός, είναι επένδυση και με το να λέμε έως τώρα την επένδυση δανεισμό είναι σαν να αφαιρούμε τις ευθύνες ακόμα και το ρίσκο από τον επενδυτή – δανειστή.
-
20170517
Την εποχή που έγραφα αυτά τα κείμενα, το προηγούμενο και το επόμενο, είχα κατανοήσει έως έναν βαθμό, το τέλμα της παγκόσμιας οικονομίας. Μία από τις ενδείξεις  ήταν τα διογκωμένα μεγάλα χρέη των περισσοτέρων κυβερνήσεων του κόσμου. Είτε στοχευμένα είτε εξαιτίας κακών χειρισμών τα χρέη των χωρών είχαν διογκωθεί και σε πολλές περιπτώσεις ήταν πολλαπλάσια της ετήσιας παραγωγής τους (ΑΕΠ). Σήμερα με μεγαλύτερη σιγουριά βγαίνει το συμπέρασμα ότι τα χρέη των κυβερνήσεων διογκώθηκαν συστηματικά και ως ταχτική, όχι από λάθος. Πληθώρα πηγών, κειμένων, βιβλίων και ντοκιμαντέρ, περιγράφουν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ως το σύστημα της σύγχρονης δουλείας σε μεγάλη κλίμακα. Η βαθύτερη αιτία αυτής της ταχτικής είναι η τεχνίτη έλλειψη ρευστότητας σε βαθμό που να επιτρέπει στα μεγάλα θησαυροφυλάκια μετρητών να μην χάνουν την αξία τους, ανατροφοδοτώντας και ανακυκλώνοντας συνεχώς χρέος ώστε πάντα να εισπράττουν περισσότερα από όσα χορηγούν, ακόμα και αν οι συναλλαγές αυτές αφορούν δάνεια που συνάφθηκαν έως και διακόσια χρόνια πριν.
-
Θέλω ΔΙΑΓΡΑΦΗ όχι επιμήκυνση χρέους
δημοσιευμένο στο Φλόραμποξ την Τρίτη, 16 Νοεμβρίου 2010
Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο ακούγονται φράσεις όπως , (επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους ), (αναδιάρθρωση του χρέους). Υπάρχει μία προσπάθεια από μέρους των ΜΜΕ και των πολιτικών να διαμορφωθεί το λεξιλόγιο και η φρασεολογία για αυτά που μοιραίως θα επακολουθήσουν και αφορούν στην περαιτέρω βύθιση μας στο εθνικό χρέος και την περαιτέρω αφαίρεση δικαιωμάτων , εργασιακών και άλλων.
Η σωστή φρασεολογία για το συμφέρον των πολιτών είναι ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Γιατί διαγραφή ; Υπάρχουν πολλοί λόγοι αλλά οι κυριότεροι είναι τρεις!
1. Έχουμε πληρώσει το κεφάλαιο και πολλούς τόκους για το μεγαλύτερο μέρος του παλιού χρέους , πριν το Δ.Ν.Τ. , δηλαδή το χρέος των 310 δισεκατομμυρίων.
2. Η παράλογη πραγματικότητα όσο αναφορά την προέλευση των νομισμάτων σχεδόν παγκοσμίως, το ότι έχει εκχωρηθεί το εκδοτικό προνόμιο, δηλαδή η δημιουργία χρήματος, σε ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες, έτσι ώστε το κράτος να δανείζεται αντί να δημιουργεί και να διαχειρίζεται το χρήμα που χρειάζεται.
3. Ο δανεισμός της Ελλάδας σε πολύ μεγάλο μέρος οφείλεται σε παράνομες πρακτικές υπερτιμολογήσεων έργων και προμηθειών του δημοσίου.
Αϊ ρεστ μάη κέις
τέλος άρθρου
-
Κεφάλαιο 26. Η Αξία του χρήματος. Πως διαμορφώνεται.
Μία άλλη παράμετρος που θα πρέπει να αξιολογηθεί από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου, είναι το πως δίνεται η αξία στα χρήματα, δηλαδή τι αγοραστική δύναμη έχει το χρήμα σήμερα και τι θα πρέπει να αλλάξει στην νέα εποχή. Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω ακριβώς την διαδικασία που ακολουθείται σήμερα αλλά είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι η ο ορισμός των επιτοκίων σήμερα είναι στον έλεγχο του μονοπωλιακού δικτύου κεντρικών τραπεζών πίσω από ένα παχύ σύννεφο αδιαφάνειας και μυστικότητας. Από την άλλη μεριά στα πλαίσια ενός ακήρυχτου πολέμου κατά αυτής που ονομάζουν μερικοί μεσαία τάξη και κάτω από την σημερινή κυρίαρχη ελίτ. Είναι αυτός ο πόλεμος που περιγράφεται ως ταξικός. Στα πλαίσια αυτού, ακολουθείται μία τακτική η οποία ασκεί πολιτικές οι οποίες υποτιμούν διαρκώς την αξία της εργασίας και δημιουργούν τεχνίτες ελλείψεις ως αντίμετρα σε μία κατά τα άλλα φυσιολογική κατάρρευση της αξίας των νομισμάτων, ως φυσικό αποτέλεσμα της συνεχούς δημιουργίας νέου χρήματος. Επιπλέον υπάρχουν οι εμπορικές σχέσεις και τα εμπορικά δίκτυα τα οποία απορροφούν όλο αυτό το νέο χρήμα. Ακόμα και το κράτος συμμετέχει σε αυτήν την διαδικασία ασκώντας πολιτικές υπέρ φορολόγησης προς τους πολίτες. Άρα σήμερα η αξία του χρήματος ρυθμίζεται και σταθεροποιείται αφαιρώντας ρευστότητα από την κυκλοφορία και με την δημιουργία εργασιακής ανασφάλειας. Το δεύτερο το έχει παραδεχτεί ο πρώην κυβερνήτης της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών, Άλαν Γκρίνσπαν. Φυσικά αυτού του είδους η ρύθμιση δημιουργεί τεράστιες ανισότητες και πλήττει το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, ενώ στερείται προοπτικής και βιωσιμότητας. Η παγκόσμια κοινωνία είναι στην εντατική τουλάχιστον από την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970 με μικρές αποκλίσεις από κράτος σε κράτος ανάλογα με την παραγωγική και εμπορική του ισχύ.
Είναι πολύ εύκολο να υιοθετήσουμε όλοι την άποψη να καταργηθεί το χρήμα αλλά νομίζω ότι είναι και εξαιρετικά βιαστικό και ουτοπικό. Αν το χρήμα έχει γίνει εμπόρευμα και αν θα έπρεπε αυτό να είναι επιτρεπτό είναι το φλέγον ερώτημα. Το χρήμα δεν χάνει την αξία του απλά και μόνο επειδή τυπώνεται πολύ από αυτό. Η οπτική αυτή μας πάει στους πίνακες με τους δείκτες του πληθωρισμού και του τιμάριθμου. Οι δείχτες αυτοί υποτίθεται ότι μας δείχνουν την ποσότητα του νέου χρήματος και την αξία του σε σχέση με τις τιμές των υπηρεσιών και αγαθών.
Άρα τι έχει περισσότερη σημασία στο πως διαμορφώνεται η αξία του χρήματος;
Το αν κάποιος μαγαζάτορας ή έμπορος θα ανεβάσει τις τιμές γιατί είδε τον πληθωρισμό να ανεβαίνει 0,5% μονάδες; Πιθανόν να τις ανεβάσει αλλά όχι σίγουρα. Αλλά ο δείκτης του τιμάριθμου, αν υποθέσουμε ότι η μέθοδος συλλογής των στοιχείων γίνεται επαρκώς, δείχνει ακριβώς αυτό. Την αλλαγή στις τιμές. Και πως μπορεί να επηρεαστεί κάποιος μαγαζάτορας ή έμπορος βλέποντας τον αυτόν τον δείκτη; Ρητορικό το ερώτημα.
Το καθοριστικότερο για μία οικονομία όπως λειτουργεί σήμερα, δεν είναι ούτε το νέο χρήμα, ούτε η αξία του τόσο πολύ όσο ο όγκος των συναλλαγών και η ποσοτική τους αξία. Είναι μυωπικό να μην βλέπουμε ότι μία αγορά, αποτελεί ένα σύστημα το οποίο πρέπει να συμβαδίσει με το φυσικό περιβάλλον, διαφορετικά είναι ανισόρροπο και ενεργοβόρο. Οι αγορές κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ακολουθούν τις εποχές του χρόνου και δεν μπορούν να είναι στην άνοιξη και το καλοκαίρι διαρκώς. Είναι αφύσικο. Άρα η προβλεψιμότητα μίας σταθερότητας στον όγκο των συναλλαγών μίας αγοράς, για ας πούμε ένα χρόνο, είναι κάτι το αφύσικο. Οποιαδήποτε επίδοξη για σταθερότητα απλά προσθέτει συναλλαγές εκεί που δεν χρειάζονται ή και σε κάποιες περιπτώσεις αφαιρεί συναλλαγές εκεί που υπάρχει ζήτηση.
Ιδανικά το χρήμα, οι υπηρεσίες, τα αγαθά, η εργασία και τα αντίστοιχα κόστη θα έπρεπε να έχουν σταθεροποιημένες τιμές, χωρίς τεχνίτες στρεβλώσεις, παγκόσμιος.
Η εγωιστική πλεονεξία ή διαφορετικά η τεχνίτη υπεραξία δεν έχει θέση στον συλλογικό μας πολιτισμό. Αντίθετα το κέρδος είχε, έχει και θα έχει πάντα θέση στην ανθρωπότητα που μαθαίνει να το μετράει όχι σε χρήμα αλλά σε συλλογική ευτυχία.
-
Κεφάλαιο 27. Μπακαλολογαριασμοί - πόσο μας εκμεταλλεύονται
Δημοσιευμένο Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2010 19:59
Πολλά ακούμε για την περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα για λόγους ανταγωνιστικότητας . Ήρθε η ώρα με απλές πράξεις αριθμητικής να υπολογίσουμε πόσο μας εκμεταλλεύονται και πόσο αληθινό περιθώριο αύξησης έχουν. Θα χρειαστείτε τις συνολικές αποδοχές σας από την μισθοδοσία
(δώρα, επιδόματα όλα μέσα) για ένα χρόνο, παράδειγμα 14000 ευρώ, τις συνολικές πωλήσεις ή εισπράξεις της εταιρίας στην οποία εργάζεστε, λίγο δύσκολο αλλά μπορεί να υπολογιστεί, άλλωστε είναι μπακαλο-λογαριασμός . Θα χρειαστείτε και το ποσό των εξόδων της επιχείρησης όσο καλύτερα μπορεί να υπολογιστεί.
Ξεκινάμε με το ποσό των συνολικών πωλήσεων σε μία π.χ. εμπορική εταιρία 2.000.000 ευρώ τον χρόνο, αφαιρείτε όλα τα έξοδα και τις αγορές (αλλά όχι την μισθοδοσία) 1.500.000 ευρώ. Kαι τα 500.000 ευρώ που μένουν τα διαιρείτε με π.χ. 5 όσοι είναι οι υπάλληλοι δηλαδή οι συνάδελφοι σας και ο ιδιοκτήτης. Το ποσό που βγαίνει είναι 100.000 ευρώ. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό:
ΑΝ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ 14.000 ευρώ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕ 6 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΑΣ !!!
100.000 - 14.000 = 86.000 ευρώ ΚΕΡΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΑΣ
Μα φυσικά θα πει κανείς το αφεντικό έβαλε τα κεφάλαια. Και η απάντηση σε αυτό είναι ότι τα κεφάλαια μπαίνουν στην αρχή ή και περιοδικός ενώ η εργασία σας είναι συνεχής και αδιάκοπη.
τέλος άρθρου
-
Κεφάλαιο 28. Συνεργατικά μοντέλα επιχειρηματικότητας
Η αναφορά μου πολλές φορές σε μία νέα εποχή ίσως να μοιάζει λίγο με κάτι το ουτοπικό, κάτι το οποίο δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί ή να έρθει. Όμως, καμία από τις ιδέες που παραθέτω δεν είναι πρωτότυπες. Η ανθρωπότητα χρειάζεται να συμφιλιωθεί μεταξύ της και με την φύση. Να ισορροπήσει σε ένα οικοδόμημα του οποίου τα υλικά είναι όλα δοκιμασμένα και υπάρχουν σήμερα στην διάθεση της. Μερικά από τα βασικά (υλικά) στοιχεία και χαρακτηριστικά αυτού του οικοδομήματος της νέας εποχής είναι. Α. Η συμφιλίωση Β. Η συνεργασία Γ. Ο συναγωνισμός με τελικό στόχο την συνεχώς τροφοδοτούμενη Δ. εμπιστοσύνη.
Η εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις δεν προ κατασκευάζεται, δεν προϋποτίθεται αλλά είναι μία κατάσταση η οποία σταδιακά και δύσκολα χτίζεται και εύκολα γκρεμίζεται. Η κοινωνία και η αγορές της έχουν σαν προϋπόθεση για την καλή λειτουργία τους την εμπιστοσύνη. Σήμερα τα κύτταρα της κοινωνία, οι οικογένειες είναι αδύναμες, οι αγορές είναι εξαντλημένες και η κοινωνία πελαγοδρομεί σε μία ομιχλώδες περιοχή. Είναι
αυτή η  αβεβαιότητα και η δισπιστεία, η ξεκινάει από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή από τους θεσμούς. Είναι αναγκαίο να αντιστραφεί αυτό το κλίμα αλλά από τα κάτω.
Οι χώροι εργασίες πρέπει να ομοιάσουν περισσότερο με οικογένειες. Νομίζω ότι πρέπει να είναι γνώριμο στους περισσότερους ανθρώπους το αίσθημα ζεστασιάς όταν σε ένα χώρο εργασίας όταν όλοι γνωρίζονται, έχουν καλές σχέσεις, έχουν τα δικά τους αστεία και τις δικές τους ιστορίες, κάνουν παρέα και είναι φίλοι. Φανταστείτε επιπρόσθετα σε όλα αυτά να είναι και καλά αμειβόμενοι για τον χρόνο και τον κόπο τους.
Καμία κοινωνία δεν έχει μέλλον χωρίς να είναι θερμά δεμένη με εμπιστοσύνη.
Τα συνεργατικά μοντέλα επιχειρηματικότητας είναι ένας ωραίος τίτλος για αυτό που σήμερα λέμε εταιρία. Και πιο συγκεκριμένα θα αναφερθώ σε μικρές εταιρίες με ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι μία μικρή μονάδα μεταποίησης έχει 5 θέσεις εργασίας βάζοντας μέσα όλες τις ανάγκες από τον διευθυντή, τον πωλητή έως τον τεχνίτη εργάτη. Η ιδέα είναι πολύ απλή και βασίζεται σε ένα επιχειρηματικό πλάνο το οποίο μελετάτε και συμφωνείται από όλες τις μεριές πριν πραγματοποιηθεί. Έχει ορισμένο χρόνο. Έχει συμφωνημένες όλες τις παραμέτρους ή τις περισσότερες που είναι δυνατό να συμφωνηθούν με όλες τις μεριές. Το κράτος για τα φορολογικά – εργασιακά. Του προμηθευτές για τις πρώτες ύλες και τα γενικά λειτουργικά έξοδα. Τους εμπόρους πελάτες.
Για αυτόν τον πρώτο ορισμένο χρόνο ο αρχιτέκτονας τις ιδέας θα πρέπει να είναι μέσα στο σχήμα και να έχει μία από τις οργανικές θέσεις. Αυτή η επιχείρηση θα λειτουργεί με στόχο οι εργαζόμενοι της να μοιράζονται ισότιμα όλα τα κέρδη της αφού αφαιρεθούν όλα τα λειτουργικά έξοδα φυσικά. Αν η επιχείρηση έχει χρειαστεί κεφάλαια για να αγοραστούν μηχανήματα ή για οποιαδήποτε ανάγκη, αυτά θα μπορεί να τα βάλουν κάποιοι επενδυτές. Οι επενδυτές αυτοί, έχοντας συμφωνήσει στο επιχειρηματικό σχέδιο βάζουν κεφάλαια και θα λαμβάνουν κάθε μήνα σε δόσεις το κεφάλαιο τους πίσω. Αυτές οι δόσεις θα είναι πλέον μέρος των συνυπολογισμένων λειτουργικών εξόδων της επιχείρησης και πλέον του κεφαλαίου ένα συμφωνημένο και σταθερό ποσό θα είναι η προμήθεια του επενδυτή. Το ποσό αυτό, που μπορεί να θεωρηθεί το κέρδος του επενδυτή ή το κόστος του ρίσκου που παίρνει κάνοντας αυτήν την τοποθέτηση. Θα είναι συμφωνημένο πότε το πληρώνεται. Ο επενδυτής, ακόμα και αν είναι ο ίδιος ο αρχιτέκτονας της επιχείρησης, δηλαδή αυτός που έβαλε την ιδέα, θα παύει την σχέση του ως επενδυτής, άπαξ και πάρει τα χρήματα μαζί με την προμήθεια του πίσω. Φυσικά μπορεί να εργάζεται σε μία οργανική θέση, αν το επιθυμεί. Μάλιστα, μετά το πέρας του πρώτου ορισμένου χρόνου, τα μοιρασμένα κέρδη θα είναι και περισσότερα για όλους τους εργαζομένους αφού το κόστος της επένδυσης θα έχει εξοφληθεί.

Η βασική ιδέα είναι αυτή αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πω περισσότερα για
Α. τις οργανικές θέσεις εργασίας και την κυκλική εργασία Β. τους μίνιμουμ στόχους κλπ
-
Ενότητα 6 ρύθμιση πληροφοριακών σχέσεων
Κεφάλαιο 29. Πυλώνες για την δημοκρατία, η ελεύθερη έκθεση, σύγκριση και ανταλλαγή απόψεων.

Βασικοί πυλώνας ενός δημοκρατικού πολιτεύματος για να λειτουργήσει είναι α) ένας ικανοποιητικός μέσος όρος μορφωτικού επιπέδου, β) η αντικειμενική σφαιρική ενημέρωση και το φόρουμ ή αυτό περίπου που ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες αγορά. Ο χώρος ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και όχι μόνο. Φυσικά υπάρχουν και άλλες προϋποθέσεις, αλλά η πληροφόρηση είναι από τους βασικότερες. Στην αρχαία Αθήνα οι πολίτες ήταν περίπου στην θέση που βρίσκονται σήμερα οι βουλευτές, μπορούσαν να συζητήσουν και να νομοθετήσουν στην εκκλησία του δήμου, την τότε βουλή. Οι πολίτες απαριθμούσαν σε πολλές χιλιάδες, οι γυναίκες ήταν αποκλεισμένες όπως επίσης και οι δούλοι. Αντίστοιχα σήμερα μπορούμε να θεωρούμε ότι όλοι είμαστε αποκλεισμένοι εκτός από τους τριακόσιους βουλευτές. Παρόλα αυτά, σήμερα υπάρχει η δυνατότητα της γρήγορης ενημέρωσης και συζήτησης με τις νέες τεχνολογίες και όμως, το σύστημα έχει παραμείνει στον αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό. Επιπλέον η αντικειμενική και σφαιρική ενημέρωση δεν αφορά μόνο την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά όλα τα ανθρώπινα δίκτυα.
-
Κεφάλαιο 30. Το νέο Σύνταγμα δεν είναι πανάκια. Αλλαγή νοοτροπίας σε σχέση με την κεντρική πολιτική.
Έχοντας εμπεδώσει και εκθέσει μέσα από τα σάιτ μου σε έναν ικανοποιητικό βαθμό τα προβλήματα τις κεντρικής πολιτικής του σήμερα, τα προβλήματα της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης και του κοινοβουλευτισμού όπως έφτασε να λειτουργεί στις μέρες μας και έχοντας συμμετάσχει σε πολλές συζητήσεις και στα κινήματα των πλατειών του 2011, έφτασα το 2013 να μελετάω το Σύνταγμα της χώρας, μπαίνοντας στην διαδικασία να φανταστώ πως θα μπορούσε να γίνει καλύτερο. Μία ερώτηση με έκανε να αλλάξω γνώμη. Από το ναι να αλλάξει το Σύνταγμα, στο όχι ας το αφήσουμε προς το παρόν. Η ερώτηση ήταν, τι κίνδυνοι υπάρχουν σε μία ενδεχόμενη αλλαγή του Συντάγματος και η απάντηση καρφώθηκε στο μυαλό σαν κεραυνός. Μα φυσικά ο πρώτος κίνδυνος σε μία ενδεχόμενη ριζική αλλαγή ή αναθεώρηση του συντάγματος είναι να γίνει χειρότερο. Όπως χειρότερο έχει γίνει όλες τις τελευταίες φορές που έχει πειραχτεί με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ασυλίες των βουλευτών και των υπουργών.
Γιατί σήμερα ποιοι έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν μία αλλαγή στο Σύνταγμα; Μα φυσικά οι ίδιοι οι οποίοι μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν ακόμα.
Από την άλλη μεριά αν υποθέσουμε ότι το νέο σύνταγμα θα είναι δημοκρατικότερο και δικαιότερο, δεν θα άλλαζε κάτι ως μία αλλαγή που μας φορέθηκε από τα πάνω.
Το ζήτημα ήταν, είναι και θα είναι πάντα η νοοτροπία μας και η σχέση που έχουμε σαν πολίτες με την πολιτική. Αν έχει διαφοροποιηθεί, προς ποια κατεύθυνση και ποιος ήταν ο καταλύτης αυτής της διαφοροποίησης του πως βλέπουμε τα πράγματα.
Η διαφοροποίηση ήρθε με τις νέες τεχνολογίες, το ιντερνέτ και την ευρύτερη πληροφόρηση. Η πληροφόρηση ήταν ο καταλύτης. Σήμερα οι πολίτες δεν αντιδρούν μόνο αλλά επιπλέον έχουν μερίδιο σε αυτό που περιγράφεται ως διαμόρφωση κοινού νου ή κοινή γνώμη και αυτό εκφράζεται φανερά και δεν καταπιέζεται όπως γινόταν παλιά με μία μειοψηφία ανθρώπων να εκφράζεται μέσα από τον τύπο.  Σήμερα όλοι έχουν μερίδιο εκφρασμένης άποψης και αυτό είναι ένα βήμα προς μία δημοκρατικότερη κοινωνία. Όμως εξακολουθούμε να ζούμε σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι αγοραίο και όλες οι σχέσεις μας έχουν ακόμα το στοιχείο του εγωιστικού μας κέρδους. Αυτό ήθελα να θίξω με την παρακάτω εισήγηση μου και με αφορμή την συζήτηση για ένα νέο σύνταγμα. Δηλαδή το που σταματάει το προσωπικό και ξεκινάει στο συλλογικό. Αν είμαστε συλλογικά όντα, που είμαστε, πως θα ισορροπήσουμε ανάμεσα στην ατομική μας φυσιολογία που βιώνει τον κόσμο από τις αισθήσεις μίας ατομικότητας και την πραγματική κοινωνική φυσιολογία μας που είναι συλλογική.
-
Λογοδοσία.
Εισήγηση του Δαμιανού Νικολάου που παρουσιάστηκε στην Συνέλευση για το Μέλλον της Ελλάδας-Νέο Σύνταγμα η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 23 και την Κυριακή 24 Μαρτίου του 2013 στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Παπάγου Χολαργού, με πρωτοβουλία του Δημοβουλίου Πολιτών του Γιώργου Κόκκα.
Πριν μιλήσω για το κυρίως θέμα που είναι η λογοδοσία πρέπει να μοιραστώ μαζί σας το όραμα μου, το οποίο δεν είναι το άμεσα εφικτό αλλά θεωρώ ότι προς τα εκεί , προς αυτό το όραμα πρέπει να κατευθύνουμε τα βήματα μας. Είμαι υπέρ ενός νέου πολιτεύματος άμεσης δημοκρατίας. Δεν πιστεύω σε λύσεις και συνταγές που περιλαμβάνουν προέδρους και πρωθυπουργούς. Θέλω ένα πολίτευμα χωρίς αρχηγούς. Γιατί, οι αρχηγοί είναι προβληματικοί, μπορεί να είναι καλοί, μπορεί και όχι. Και αν οι αρχηγοί αποδειχθούν σκάρτοι, μέχρι να το διαπιστώσουμε η ζημιά έχει γίνει. Αυτό γίνεται όλο και πιο συχνά τελευταία. Είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας αντί για δημότες ή πολίτες, να έχουμε επαγγελματίες πολιτικούς.
Οι περισσότεροι επαγγελματίες πολιτικοί, αργά ή γρήγορα αποδεικνύονται πολιτικοί μισθοφόροι. Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά με μόνο λίγες εξαιρέσεις, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει πολιτεία, δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο μία φαυλοκρατία. Είμαι υπέρ ενός συστήματος στο οποίο όλοι οι πολίτες θα είμαστε νομοθέτες και δικαστές, μέσα από ένα σύστημα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και φυσικής επαφής όπου αυτό είναι εφικτό. Σε αυτό το σύστημα, όπως το φαντάζομαι χωρίς αρχηγούς, θα υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι θα είναι πραγματικά σε έμμισθη σχέση με το δημόσιο, δηλαδή σε έμμισθη σχέση με όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Με όλους εμάς. Που θα πει τι; Όπως δεν μπορεί να ψεύδεται ή να κάνει ότι θέλει ο υπάλληλος μίας επιχείρησης, έτσι και ο δημόσιος λειτουργός. Αυτό είναι ένα από τα αυτονόητα, που θα πρέπει να ισχύσει επιτέλους.
Σε πληρώνουμε ρε Πρόεδρε, ρε Πρωθυπουργέ, ρε Υπουργέ... εμείς είμαστε τα αφεντικά σου. Γιατί μας έχει φλομώσει στο ψέμα;
Γιατί λουφάρεις;
Γιατί μας κλέβεις;
Γιατί τα βρίσκεις με τους τραπεζίτες και μας πουλάς;
Αλλά το πάω και ακόμα παραπέρα...
Οι δημόσιοι λειτουργοί, δεν πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις, πρέπει να εκτελούν δημόσια καθήκοντα. Τις αποφάσεις θα τις παίρνει το εκλογικό σώμα. Και αυτό που ονομάζουμε σήμερα βουλή, δεν θα είναι οι 300 αλλά θα είναι όλοι οι κάτοικοι αυτής της επικράτειας . Οι κάτοικοι της Ελληνικής Επικράτειας με στοιχειώδη εφόδιο να ξέρουν ελληνικά. Τα γράμματα είναι μία πολύ σημαντική υποχρέωση του κράτους προς τους πολίτες. Αλλά είναι και προϋπόθεση για τους πολίτες, ώστε να μπορούν να λειτουργούν δημοκρατικά. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.
Οι προσπάθειες μας για επανάσταση θα πρέπει να επικεντρωθούν σε αυτό, μέχρι επιτέλους να αποκτήσουμε Δημοκρατία. Την πραγματική Δημοκρατία η οποία είναι μόνο η άμεση. Αυτό είναι εν συντομία το όραμα μου για ένα πολίτευμα άμεσης δημοκρατίας. Η κεντρική ιδέα της Δημοκρατίας είναι κυρίως ότι εμείς φτιάχνουμε τους νόμους μας και τους σεβόμαστε μέχρι να τους αλλάξουμε.
Και τα χαρακτηριστικά της Δημοκρατίας είναι η Ισηγορία , η ισονομία, η ισοκρατία, η πλειοψηφία , η διαφάνεια και τα λοιπά. Ψιλά γράμματα θα πει κάποιος. Μα δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Και ενώ δεν ισχύει τίποτα από αυτά, όλοι γνωρίζουμε ότι,
από την μία ημέρα στην άλλη δεν θα αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε.
Άρα πρώτον. Από που ξεκινάμε;
Από την λογοδοσία είναι η απάντηση, αλλά θα επανέλθω.
Και δεύτερον.
Είναι ένα νέο σύνταγμα το ζητούμενο που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα;
Παρένθεση.
Γνωρίζετε την φράση: Η ζωή είναι ωραία αλλά...
Η ζωή είναι ωραία αλλά τα έχει με άλλον.
Γιατί τα έχει με άλλον; Με αφορμή αυτή τη φράση εγώ θα πω. Η ζωή είναι ωραία και είναι πόρνη. Τώρα που έχω την προσοχή σας με αυτόν το βαρύ ομολογουμένως χαρακτηρισμό για την φύση της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, πρέπει να πω ότι δεν θέλω να δώσω την πλήρως χυδαία ερμηνεία της λέξης πόρνης, οι πόρνες μπορούν να είναι και μια χαρά, όσοι έχουμε πάει μαζί τους το ξέρουμε.
Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλες οι σχέσεις των ανθρώπων περιέχουν ένα στοιχείο συναλλαγής. Η ζωή είναι πόρνη, όχι πάντα δυσάρεστη, αλλά μερικές φορές πολύ δυσάρεστη ως τέτοια. Δηλαδή μία ζωή με ανθρώπινες σχέσεις πάντα συναλλακτικές. Πάρε δώσε. Πρέπει πάντα να είναι έτσι; Ποιο είναι το μέτρο;
Που είναι η ισορροπία; Η ζωή είναι πόρνη και όχι μόνο πρέπει να το λέμε ανοιχτά, αλλά θα πρέπει να επιτέλους να αντιμετωπίσουμε τις ακραίες μορφές αυτής της πτυχής της ζωής. Δεν ξέρω από πόσο παλιά. Έχουμε εκπορνευτεί σαν άνθρωποι.
Έχουμε εκπορνευτεί σαν άνθρωποι γιατί μένουν αναπάντητα τα δύο επόμενα ερωτήματα.
1. Γιατί δεχόμαστε έτσι απλά την εκμετάλλευση από άνθρωπο προς άνθρωπο;
Και.
2. Γιατί δεχόμαστε σαν δεδομένο το ψέμα και την υποκρισία στην καθημερινότητα μας και στην πολιτική μας ζωή;
Πολιτική ζωή είναι τα πάντα, όχι μόνο η κεντρική πολιτική.
Στο στρατό λέγαμε, να απολυθώ να γίνω πολίτης. Και για να απαντήσω τελικά στο 2ο ερώτημα. Είναι ένα νέο καλύτερο Σύνταγμα το ζητούμενο;
Η απάντηση είναι όχι. Ένα νέο Σύνταγμα που θα εισάγει δυναμικά την λογοδοσία, θα
είναι μία αφορμή για κάτι καινούργιο που θα γεννηθεί μετά από μία έξυπνη και αναίμακτη παρακαλώ επανάσταση η οποία θα λύσει όχι μόνο το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης, αλλά θα μας κάνει συνολικά και βαθιά καλύτερους.
Ένα Νέο Σύνταγμα με εισηγμένο τον θεσμό της Λογοδοσίας θα είναι το ξεκίνημα μίας ριζικής αλλαγής. Το ζητούμενο είναι ο μετασχηματισμός της κοινωνίας μας σε μία δικαιότερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου οι σχέσεις των ανθρώπων δεν θα είναι μία συνεχής μάχη εξουσίας αλλά κάτι ανώτερο.
Το ζητούμενο είναι η αλλαγή της νοοτροπίας μας.
Αυτό είναι το ζητούμενο. Όχι απλώς ένα καλό κείμενο συντάγματος.
Άρα το νέο σύνταγμα μπορεί να είναι η αρχή, για να βρούμε αυτό το ανώτερο σε όλες μας τις σχέσεις, ξεκινώντας από τις σχέσεις πολίτη και πολιτείας.
Επειδή, όπως είπαμε και προηγουμένως ουσιαστική επανάσταση δεν μπορεί να γίνει από την μία ημέρα στην άλλη, επιστρέφω στα ψιλά γράμματα,
την Ισηγορία, την ισονομία, την ισοκρατία, την πλειοψηφία, την διαφάνεια...
Για να για να απαντήσω στο πρώτο ερώτημα. Από που ξεκινάμε; Απάντηση:
Ξεκινάμε από την σχέση που έχουμε σαν πολίτες με τους δημόσιους λειτουργούς.
Αυτή η σχέση θα πρέπει να έχει σαν βάση την αλήθεια και την τήρηση των κανόνων της κοινωνίας μας. Ξεκινάμε λοιπόν από την άμεση και διαρκή λογοδοσία των δημόσιων λειτουργών στους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν να ρωτούν και να λαμβάνουν απαντήσεις οι οποίες θα κρίνονται από όλους μας.
1. Για την αυθεντικότητα τους
2. Για την νομιμότητα τους και ως απολογισμός διαχείρισης του κράτους (ή δήμου αυτά είναι κλίμακες)
3. Για την αθέτηση ή μη προεκλογικών δεσμεύσεων.
Με αυτόν τον τρόπο αγγίζουμε τα περισσότερα από ψιλά γράμματα, που είναι στην πραγματικότητα χοντρά γράμματα.
Την διαφάνεια - Δημόσιος έλεγχος και ανάδειξη των πληροφοριών βάση των οποίων θα λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις σαν εκλογικό σώμα.
Την Ισηγορία – Όλοι να μπορούμε να ρωτήσουμε.
Την Ισονομία - όπως ο πολίτης δεν μπορεί να πει ψέματα ή δεν μπορεί να μην απαντά στο δικαστήριο έτσι και ο δημόσιος λειτουργός, να είναι υποχρεωμένος να απαντήσει την αλήθεια στους πολίτες.
Την Ισοκρατία - Όλοι μπορούμε να κρίνουμε τις απαντήσεις.
Την Πλειοψηφία - Όλοι μαζί τελικά αποφασίζουμε αν δεν μας λέει κάποιος την αλήθεια. Ένας υποψήφιος δημόσιος λειτουργός δεν θα πρέπει να έχει σαν δεδομένο την αρετή να λέει πάντα την αλήθεια και να κρατάει τον λόγο του;
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σήμερα, τώρα, με πολλούς τρόπους.
Και χωρίς να χρειάζεται να τα αλλάξουμε όλα αμέσως. Χωρίς να χρειάζεται να οδηγηθούμε σε αχαρτογράφητα ύδατα μίας αμφίβολης αναρχίας που τόσο πολύ φοβίζει. Όχι εμένα. Το πιο απλό παράδειγμα, ο κάθε υποψήφιος θα μπορούσε να κρίνεται βάση των προεκλογικών του δεσμεύσεων.
Το σύνταγμα, να ορίζει ότι οι υποψήφιοι θα καταθέτουν πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα βάση του οποίου θα κρίνονται για να καθαιρεθούν και να δικαστούν αν χρειαστεί ή για την παραμονή στη θέση τους.
Δεν είναι δα και πολύ δύσκολο αυτό.
Αλλά είναι δύσκολο για τα υποψήφια λαμόγια!
Θα πρέπει να το δούμε σαν φυσικό νόμο . Απαραβίαστο.
Όπως δηλαδή είναι εξαιτίας ενός απαραβίαστου φυσικού νόμου ότι ο άνθρωπος δεν περπατάει στο νερό.
Τόσο απόλυτα απαραβίαστος να γίνει ο κανόνας, νόμος, όπως θέλετε πείτε το, το ότι ο δημόσιος λειτουργός απαντά και δεν λέει ψέματα.
Οι πολίτες να μπορούν να καθαιρέσουν τον ψεύτη και τον παράνομο.
Να είναι φυσικό επακόλουθο. Δηλαδή να μπορούν να ανακαλέσουν την ψήφο τους. Δίκαια. Με αιτιολογικό. Με πειστήριο τις προεκλογικές δεσμεύσεις και σύγκρισή τους με τα πεπραγμένα. Απλά πράγματα.
Η κάθε τέτοια διαδικασία κρίσης, έχει ένα βασικό στοιχείο το οποίο τις πυροδοτεί.
Το κλειδί είναι η ερώτηση και η απάντηση.
Ο διάλογος.
Αν πρέπει να ξεχάσετε ότι είπα ως τώρα κρατήστε αυτό. Μόνο η συνεχής και επίμονη αναζήτηση της αλήθειας μπορούν να μας οδηγήσουν σε μία πιο δίκαιη κοινωνία.
Ευχαριστώ
τέλος εισήγησης
-
Κεφάλαιο 31. Ο άρρωστος διάλογος και η ωφέλιμη συζήτηση.  Πότε ψηφίζουμε.
Αρκετές φορές έχω αναφερθεί σε μία απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας που χρειάζεται να γίνει για να προχωρήσει η ανθρωπότητα στην δημιουργία ενός πιο δίκαιου κόσμου με ίσες ευκαιρίες για όλους.
Πρέπει να γίνουμε αποτελεσματικοί στις συζητήσεις μας, να μάθουμε να ακούμε, να μάθουμε να μιλάμε χωρίς να σπαταλάμε τον χρόνο, που θα πει ότι θα πρέπει να μπορούμε να συμπυκνώνουμε τον λόγο μας. Δηλαδή πρέπει περίπου να γίνουμε όλοι ποιητές. Το εργαλείο ήταν, είναι και θα είναι η καλή χρήση της γλώσσας με αποσαφηνισμένους όρους και η καλή διάθεση για σύνθεση. Αυτό το δεύτερο απουσιάζει σήμερα από τις συζητήσεις στο κοινοβούλιο έως τις συζητήσεις στα καφενεία. Η νοοτροπία των (κακών) τρόπων επάνω στην συζήτηση έχει μολύνει όλη την κοινωνία. Το να διακόπτουμε τον συνομιλητή, η υπέρμετρη χρήση χαρακτηρισμών, η αποφυγή απάντησης σε μία ερώτηση, η αλλαγή θέματος και οι εντυπωσιασμοί είναι κοινά στοιχεία πλέον σε κάνοντας όλες μας τις συζητήσεις μας δυσκίνητες και στείρες. Τα άλλο βασικό στοιχείο είναι η καλή πίστη. Το ότι η συμμετοχή μας σε μία συζήτηση είναι για αυτό που λέει η λέξη, να συν διαμορφώσουμε ένα αποτέλεσμα μίας αναζήτησης κάποιας επιλογής σε ένα ζήτημα ή μίας λύσης σε ένα πρόβλημα. Πολλές φορές ο ίδιος μας ο εγωισμός δεν μας αφήνει να παραδεχτούμε την ωφέλεια της μίας ή της άλλης εισήγησης και συχνά επάνω σε συζητήσεις κάποιοι έχουν καλύτερες ιδέες από κάποιους άλλους. Ίσως να είναι και καλό που αυτοί με τις καλύτερες ιδέες εμποδίζονται από εγωιστικούς χαρακτήρες γιατί τότε πρέπει να μπουν στην διαδικασία των επιχειρημάτων. Για παράδειγμα σε  μία συζήτηση στο δημαρχείο για το αν και το πώς θα γίνει μένα έργο υδροδότησης, υπάρχουν διαφορετικές προτεινόμενες τοποθεσίες για την κατασκευή δεξαμενής. Ο δήμος μπορεί να ζητήσει γνωμοδότηση από κάποια υπηρεσία ώστε να βρεθεί σε ποια τοποθεσία θα είναι πιο λειτουργική χωρίς να ανεβαίνει το μπάτζετ του έργου. Άρα οι βασικές προϋποθέσεις είναι α) η λειτουργικότητα και β) το εντός ορίων κόστος. Επιπλέον στην συζήτηση μπορεί να προκύψουν και άλλοι δευτερεύοντες παράμετροι και προϋποθέσεις. Άρα η συζήτηση έως την απόφαση για το πιο μέρος θα επιλεγεί για να γίνει η δεξαμενή πρέπει να έχει δύο σκέλη. Πρώτον να καταγραφούν οι  απαραίτητες προϋποθέσεις και δεύτερον να επιλεγεί το μέρος που πληροί όσο το δυνατόν περισσότερες αν όχι όλες τις προϋποθέσεις. Άρα σε μία τέτοια συζήτηση, ψηφοφορία θα γίνει μόνο αν υπάρχουν παραπάνω από ένα μέρος που πληρούν ισάξια  τις προδιαγραφές.

σημειώσεις
32. (μοντέλο λειτουργίας ειδησεογραφικών σχημάτων)
33. ψηφοφορίες – δημοψηφίσματα
 κάουντερ και αποδείξεις βάση της ανοιχτής πληροφορίας – διαφάνεια στην (κάθε) πράξη
@
-
Πως το εμπορικό συνδέεται με το την πληροφορία

κεφάλαιο ?? Διαφάνεια στα οικονομικά μεγέθη κάουντερ και αποδείξεις βάση της ανοιχτής πληροφορίας – διαφάνεια στην (κάθε) πράξη


Ενότητα 7 Τοπική, εθνική, οικουμενική Δημοκρατία
Κεφάλαιο 34 Άμεση Δημοκρατία : Είναι εφικτή αν πρώτα γίνει απαιτητή
 

δημοσιευμένο κείμενο Παρασκευή, 17 Σεπτεμβρίου 2010)
Είναι γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αλλά και σχεδόν παντού στην Γη είναι σε τέλμα. Η Δημοκρατία είναι ένας γίγαντας που πεθαίνει όπως αναφέρεται και στην ταινία Network του 1976. Αυτό συμβαίνει γιατί τα δημοκρατικά καθεστώτα είναι αντιπροσωπευτικά και όχι συμμετοχικά, μάλιστα τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσίας με δομές τύπου Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δημοκρατίες μας γίνονται όλο και λιγότερο συμμετοχικές. Εξουσίες συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια ,σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα ορίζονται δημόσιοι λειτουργοί χωρίς καμία δημοκρατική διαδικασία όπως στην περίπτωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγο του κενού εξουσίας που υπάρχει στο Βέλγιο που προεδρεύει.
Και είναι φυσικό να μην υπάρχουν σοβαρές προτάσεις εναλλακτικού συστήματος από τους πολιτικούς μας γιατί πολύ απλά η αντιπροσώπευση είναι αυτή που καθιστά τον πολίτη αποκομμένο από τις αποφάσεις! Το να ψηφίσω αντιπροσώπους κάθε 4 χρόνια , τους δίνει εκ των πραγμάτων λευκή επιταγή και περιθώριο εξαπάτησης . Και για αυτό ενώ βιώνουμε συνεχώς την πολιτική προδοσία , όπως το (λεφτά υπάρχουν) του Γιώργου Παπανδρέου που έγινε (λεφτά υπήρχαν) ,μάταια συνεχίζουμε να αναζητούμε λύσεις μέσα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πολιτικό σύστημα δεν επηρεάζεται μόνο από τα διάφορα λόμπι οικονομικών συμφερόντων αλλά ουσιαστικά ανατρέφεται από αυτά.
Άρα η μόνη διέξοδος είναι η απαίτηση μας για ένα άλλο πολιτικό σύστημα που θα μηδενίζει τα περιθώρια εξαπάτησης!
Αυτό που θα μπορούσε να μηδενίσει τα περιθώρια εξαπάτησης των δημοσίων λειτουργών είναι η συμμετοχή όλο και περισσότερων ανθρώπων σε ένα συλλογικό σύστημα διακυβέρνησης .
Είναι βασικό να καταλάβουμε ότι η κοινή λογική μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος μας μέσο της συστηματικής συμμετοχής όλων μας σε ένα σύστημα στο ιντερνέτ μέσα στο οποίο ό κάθε πολίτης θα μπορεί να ρωτά ,να ψηφίζει και να συμμετέχει σε επιτροπές ελεύθερα. Οι προτάσεις των πολιτών με στόχο το κοινό καλό θα πρέπει να μπαίνουν ελεύθερα από όλους στο σύστημα προς δημόσια συζήτηση , προώθηση και ψήφιση .
Ένα τέτοιο σύστημα απαιτεί την συστηματική συμμετοχή όλων των ανθρώπων ώστε και η ευθύνη να είναι διαμοιρασμένη σε όλους.Η απαίτηση για την πληροφορία (αλήθεια ) , θα μας ελευθερώσει και θα μας απαλλάξει με μαθηματικό τρόπο από όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν λειτουργούν ομαδικά ως προς το σύνολο των ανθρώπων. Μέσο της συμμετοχής μας η   απόκρυψη ή η διαστρέβλωση της πληροφορίας δεν θα είναι πια ανεκτή .
ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ
Το αναγκαίο λοιπόν είναι μία αλλαγή νοοτροπίας , μία νοοτροπία η οποία θα σπάει τα στεγανά και θα διαχέει την πληροφορία σε όλους όσους θα θέλουν να συμμετέχουν ,για να μπορούν να κρίνουν .
Η νέα νοοτροπία μας θέλει ενεργούς πολίτες σε ένα σύστημα χωρίς αντιπροσώπους αλλά με δημόσιους λειτουργούς που θα λογοδοτούν απευθείας στους πολίτες .
Η συμμετοχή είναι η ασφαλιστική δικλίδα που θα εκμηδενίζει την δυνατότητα σε κάποιον δημόσιο λειτουργό να εξαπατά και να ψεύδεται .
Μερικά χαρακτηριστικά της πρότασης διακυβέρνησης άμεσης δημοκρατίας όπως περιγράφεται στο www.skouliki.net
1.Εξαίρεση των δομών της υγείας από κάθε εμπορική δραστηριότητα , απεριόριστος σεβασμός στην ζωή.
2.Υποχρέωση των δημόσιων λειτουργών να απαντούν σε ερωτήσεις πολιτών και να κρίνονται για τις απαντήσεις τους . Θα καθαιρούνται αν λένε ψέματα .
3.Απεριόριστη δωρεάν παιδεία σε όλους.
4.Ελεύθερη συμμετοχή σε προτάσεις νόμου και δημοψηφίσματα
Συνοψίζοντας τα βήματα:
Βήμα 1 Αλλαγή νοοτροπίας.
Η σταδιακή αλλαγή νοοτροπίας είναι απαραίτητη ώστε να διαφανούν οι δυνατότητες ενός συστήματος πιο συμμετοχικού. Με άλλα λόγια, δεν θα πρέπει να επαναπαυόμαστε πια ότι κάποιος εκλεγμένος θα μπορεί να μας εκπροσωπεί ή να μας κυβερνά αλλά μπορούμε να κάνουμε την εργασία αυτή μόνοι μας. Θα πρέπει να πάρουν το μήνυμα όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι στην Γη ότι η άμεση δημοκρατία είναι εφικτή.
Η άμεση δημοκρατία είναι μία παλιά ιδέα, όμως ζούμε σε τεχνολογικά εξελιγμένες κοινωνίες. Είναι γεγονός ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί να γυρίζουμε πίσω σε ένα καθεστώς τύπου Σοβιετική Ένωσης με την παρέμβαση του πολίτη μέσα από αλληλογραφία που υποτίθεται πρέπει να διαβάζετε από δημόσιους λειτουργούς και να λαμβάνεται υπόψη.
Είμαστε μάρτυρες πολλών εφαρμογών που λειτουργούν στο ιντερνέτ και χρησιμοποιούν τεχνολογίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για την δημιουργία του online συστήματος της άμεσης δημοκρατίας . Όλοι γνωρίζουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια τα forums , τα blogs , τα διάφορα portal κοινωνικής δικτύωσης , myspace , facebook , tweeter , ο κατάλογος δεν τελειώνει . Και φυσικά εκεί που επιτρέπετε ο ελεύθερος σχολιασμός , οι αναγνώστες έχουν την δυνατότητα παρέμβασης , αξιολόγησης και κοσκινίσματος της κάθε πληροφορίας .
Άρα και τεχνολογικά μπορεί να γίνει .
Βήμα 2 Απαίτηση του κόσμου για άμεση δημοκρατία
Η διαδικασία απόκτησης ενός τέτοιου συστήματος από τους ελεύθερους πολίτες του κόσμου θα είναι μία δύσκολη διαδικασία και φυσικά οι υπάρχουσες δομές θα αντισταθούν σθεναρά μέχρι οι περισσότεροι άνθρωποι πάνω στην Γη αλλάξουν νοοτροπία και ξαναθυμηθούν την δύναμη τους ,την δύναμη της πληροφορίας ,την δύναμη της αναζήτησης της αλήθειας και την μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη. Με την πλειονότητα των ανθρώπων να το απαιτούν η άμεση δημοκρατία θα  γίνει πραγματικότητα. =
Βήμα 3 Μετασχηματισμός.
Μέσα από ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας είναι επόμενο να επιτευχθούν αλλαγές και  ζυμώσεις , αρκετά έντονες στην αρχή της λειτουργίας του. Η λογική του ‘όλα στο φως’ θα λειτουργήσει σαν καταλύτης και για θέματα όπως , το νομισματικό σύστημα , τα εξοπλιστικά , τα φυλετικά , της υπερκατανάλωσης , του περιβάλλοντος ,το ενεργειακό και άλλα. Από το σημείο που η ανθρώπινη κοινωνία θα αρχίσει να μετασχηματίζει και τις υπόλοιπες προβληματικές δομές της δεν υπάρχουν όρια που μπορεί να φτάσει.
τέλος άρθρου
-
Κεφάλαιο 35 ΑΞΙΑ Δημοκρατία – όλοι ομιλούν – όλοι κρίνονται από όλους.
Μερικά βήματα που μπορούν να γίνουν σήμερα
Ανοιχτός Συνδυασμός Ανεξάρτητων Βουλευτών

κείμενο δημοσιευμένο Κυριακή, 19 Φεβρουάριος 2012
Είπαμε, αν οι εκλογές έφερναν την επανάσταση θα είχαν καταργηθεί. Ωστόσο ένα βηματάκι προς την αληθινή επανάσταση πρέπει να γίνει ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τις κομματικές συμμορίες. Και αυτό μπορεί να γίνει αρκετά εύκολα, τουλάχιστον όσο αναφορά τις έδρες στην βουλή. Όλοι όσοι θέλουν να μπουν στην βουλή και δεν τους αφήνει το κατεστημένο, μπορούν να κατέβουν όλοι μαζί σε ΕΝΑ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, σε ΕΝΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ. Και μάλιστα αυτό το ψηφοδέλτιο θα πρέπει είναι ανοιχτό για όποιον πολίτη θέλει να συμμετάσχει με μία προϋπόθεση μόνο. Να μην έχουν γίνει ποτέ στην ζωή τους βουλευτές. Έτσι θα αλλάξουμε ντε φάκτο και στην πράξη τον τρόπο που θα ψηφίζουμε. Θα επιλέγουμε πρόσωπα με προσωπικές πολιτικές θέσεις και όχι κομματικές συμμορίες.  Και θα αποκλείσουμε, από τον συνδυασμό, όλους όσους απόλαυσαν τα προνόμια του βουλευτή χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Τι είναι.
Ο Ανοιχτός Συνδυασμός Ανεξάρτητων Βουλευτών είναι μόνο το εκλογικό όχημα για να επιτραπεί η είσοδος στην βουλή σε ανεξάρτητους βουλευτές. Είναι ο τρόπος μέσω του οποίου οι πολίτες θα μπορούν να ψηφίζουν πρόσωπα και όχι κόμματα.
Τι δεν είναι.
Ο Ανοιχτός Συνδυασμός Ανεξάρτητων Βουλευτών δεν είναι κόμμα άρα δεν έχει και κομματική πειθαρχία, δεν έχει δομές, δεν έχει ιεραρχία, δεν έχει αρχηγό.
Τι διασφαλίζεται.
Με αυτό το εγχείρημα διασφαλίζεται η δυνατότητα εισόδου ετερόκλιτων προσωπικοτήτων στην βουλή χωρίς την εξάρτηση από κάποιο πολιτικό μόρφωμα (κόμμα).
Ποιος έχει την ευθύνη:
Οι πολίτες ψηφοφόροι έχουν την αποκλειστική ευθύνη για το ποιος μπαίνει στην βουλή και παύουν να είναι δέσμιοι της αμαρτωλής κομματικής λίστας, η οποία αναδεικνύει τους υποψήφιους του επικρατείας χωρίς αυτοί να έχουν πάρει σταυρό.
Ποιες είναι οι δύο αληθινές πολιτικές παρατάξεις:
Όσο αναφορά τις διαφορετικές παρατάξεις στην Ελλάδα, αριστερά, κέντρο, δεξιά έχουν όλες ένα χαρακτηριστικό. Είναι όλες ολιγαρχικές παρατάξεις και στον τρόπο λειτουργίας τους αλλά και στις πολιτικές τους. Ότι και να λένε, όσο και να κραυγάζουν για δημοκρατία, δικαιοσύνη και άλλα τέτοια τσιτάτα, στην πραγματικότητα και εκ του αποτελέσματος είναι ολιγαρχικοί. Πότε ερωτήθηκε κάποιος ψηφοφόρος για οτιδήποτε; Στην πραγματικότητα οι αυθεντικά δημοκρατικές πολιτικές δεν εκφράζονται καθόλου στο ελληνικό κοινοβούλιο το οποίο είναι γεμάτο από την εκ του αποτελέσματος παράταξη των ολιγαρχικών που την αποτελούν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα εκτός ίσως από κάποια άτομα.
Τι θα μπορούσε να εκφράσει μία αληθινά Δημοκρατική παράταξη:
Η δημοκρατική παράταξη είναι η παράταξη που μπορεί να εκφράσει πολιτικές δημοκρατικές, αντιμετωπίζοντας όλους τους πολίτες ως ισότιμους στα δικαιώματα και ως ίσους στις υποχρεώσεις με βάση τις δυνατότητες τους. Με ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα δημοκρατικό κίνημα και όχι κόμμα, το οποίο να στηρίζεται σε κοινούς στόχους, βάση των προεκλογικών εξαγγελιών και θέσεων των υποψηφίων.
Πως ξεχωρίζουμε τους Ολιγαρχικούς:
Στο εγχείρημα του ανοιχτού συνδυασμού ανεξάρτητων βουλευτών θα πρέπει να προσέξουμε όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να διασπάσουν την κίνηση με άλλους συνδυασμούς λέγοντας ότι δεν μπορούν να είναι στον ίδιο συνδυασμό με ακραίους (φασίστες ή κομμουνιστές, οι μεν για τους δε και άλλα). Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό επιχείρημα κάποιου που το παίζει δημοκράτης αλλά στην ουσία θέλει να έρθει η δική του σέχτα στα πράγματα ώστε να ελέγχει την κατάσταση.
Ποιος μπορεί να το κάνει:
Όλα τα μικρά κόμματα και ενεργοί πολίτες που δεν είναι στην βουλή, έχουν την τεχνογνωσία να συμμετάσχουν στις εκλογές και μπορούν να δημιουργήσουν αυτόν τον συνδυασμό ο οποίος, το τονίζω, θα πρέπει να παραμείνει ανοιχτός για όποιον επιθυμεί να συμμετάσχει ακόμα και αν είναι λίγο πριν τις εκλογές. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να συμμετάσχουν όλοι.

Η ευθύνη των μικρών κομμάτων:
Τα μικρά κόμματα, εντός και εκτός βουλής έχουν μεγάλη ευθύνη για τον κατακερματισμό της λαϊκής βούλησης. Αν δεν είναι και αυτά μέρος της ολιγαρχίας θα πρέπει να εξετάσουν σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο δημιουργίας Ανοιχτού Συνδυασμού Ανεξάρτητων Βουλευτών (που δεν υπάρχει ακόμα από όσο γνωρίζω).
Τα χρήματα:
Η κρατική επιχορήγηση για αυτόν τον συνδυασμοί θα μοιράζεται ισόποσα στους βουλευτές που θα εκλεγούν. Οι δαπάνες θα είναι άμεσα δημόσιες και αιτιολογημένες. Οι βουλευτές θα είναι υπόλογοι για την χρήση αυτών των χρημάτων ακόμα και αν μελλοντικά δημιουργήσουν κοινοβουλευτικές συμμαχίες.
Πρόβλεψη:
Στις πρώτες εκλογές που θα υπάρξει ένας τέτοιος ανοιχτός συνδυασμός τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά και η βουλή θα γεμίσει με νέα πρόσωπα τα οποία πιθανός να συγκροτήσουν Κυβέρνηση.
Τι θα γίνει σε μεθεπόμενες εκλογές:
Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στον εκλογικό νόμο, ώστε να σταματήσουν οι αλλοιώσεις και οι αποκλεισμοί από την λεγόμενη σήμερα Ελληνική Δημοκρατία θα πρέπει να επαναληφθεί ακριβώς το ίδιο εγχείρημα με τις ίδιες προϋποθέσεις. Δηλαδή όλοι όσοι έχουν διατελέσει βουλευτές δεν θα μπορούν να είναι υποψήφιοι με αυτόν τον συνδυασμό ώστε να παραμένει η πόρτα ανοιχτή σε νέες προσωπικότητες.
Καταστατικό Συνδυασμού *
Το καταστατικό του συνδυασμού πρέπει να ορίζει μόνο ότι:
1. Το ψηφοδέλτιο είναι ανοιχτό για συμμετοχή προς όλους τους πολίτες, πλην τον εκλεγμένων.
2. Οι υποψήφιοι είναι απόλυτα ελεύθεροι να συμμετέχουν στις διαδικασίες της βουλής μόνο με την συνείδηση τους και βάση των εκφρασμένων δημόσια θέσεων τους.
3. Τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης μοιράζονται ισόποσα στους εκλεγμένους οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να δημοσιοποιούν και να αιτιολογούν άμεσα τις δαπάνες τους βάση του κοινού συμφέροντος.
4. Δεν ορίζονται υποψήφιοι επικρατείας
*Αν σε αυτή την φάση μπουν περισσότερες προϋποθέσεις το εγχείρημα θα καταδικαστεί σε αποτυχία.
Διάδοση:
Είναι σημαντικό να διαδοθεί η ιδέα του Ανοιχτού Συνδυασμού Ανεξάρτητων Βουλευτών, όχι μόνο προκειμένου να υλοποιηθεί, αλλά και για να αρχίζουμε να δουλεύουμε την ιδέα ότι η Δημοκρατία για να είναι αληθινή, δεν θα πρέπει να έχει αποκλεισμούς.
Ο Ανοιχτός Συνδυασμός Ανεξάρτητων Βουλευτών δεν υπάρχει ακόμα, αλλά είναι μία απλή ιδέα που μπορεί να υλοποιηθεί.  Το κείμενο θα εμπλουτιστεί μετά από τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.
τέλος άρθρου

(σχόλιο αναγνώστη/ριας)
+1 #1 ENIAIO ψηφοδέλτιο 2012-02-24 20:05
Τα ίδια τα εγωιστικά κόμματα για να μη διαλυθούν, χρησιμοποιούν στο εσωτερικό τους ENA ενιαίο ψηφοδέλτιο, ενώ εμποδίζουν διχαστικά το λαό να το χρησιμοποιεί, παράλληλα με τους ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ συλλόγους, ΚΑΙ στις δημοτικές και βουλευτικές εκλογές! Αλλά ΟΧΙ για πολύ ακόμα!
ΕΤΣΙ ξεκίνησε το 1821 στις ΠΛΑΤΕΙΕΣ: To ENIAIO EΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ στις 3 πρώτες εκλογές, ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ στα 3 πρώτα ελληνικά Συντάγματα,την Ελβετία & ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ!!!
http://enieopsifodeltio.wordpress.com)
-
Κεφάλαιο 36 Κοινωνικά Κύτταρα – κοινότητες – τοπική παραγωγή και τοπική φορολογία – κενό
-
Κεφάλαιο 37 Οι λαϊκοί αγώνες και η εθνική συγκολλητική ιστορική ουσία
κείμενο
Εδώ Πολυτεχνείο . Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
δημοσιευμένο Τρίτη, 17 Νοέμβριος 2009 21:05 με επιπλέον ανάπτυξη τον Μάρτιο του 2017
Σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να βλέπω το ποτήρι μισό γεμάτο αντί για μισό άδειο. Προσπαθώ πάντα να είμαι αισιόδοξος κρατώντας μία ισορροπία μεταξύ της ουτοπικής υπεραισιοδοξίας και του ισοπεδωτικού ρεαλισμού που αποδέχεται τις καταστάσεις όπως έρχονται χωρίς καμία διάθεση δημιουργικής αμφισβήτησης. Οι διάφορες εθνικές επέτειοι, που έχουν τον ρόλο να μας δένουν σαν λαό με την ιστορία και με τον εαυτό μας, συχνά πυκνά, βάλλονται άλλοτε με διάφορες ιστορικές πληροφορίες που κλονίζουν το κεντρικό νόημα και άλλοτε με κλισέ.
Πριν να αναφέρω ποιο είναι για εμένα το κεντρικό νόημα της γιορτής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα αναφερθώ σε δύο κλισέ που τείνουν να ακυρώσουν την εθνική γιορτή. Μάλιστα αντίστοιχες προσπάθειες υπονόμευσης γίνονται για όλες τις εθνικές γιορτές όπως της 25η Μαρτίου και της 28η Οκτωβρίου.
Δύο από τα κλισέ που υπονομεύουν το κεντρικό νόημα του Πολυτεχνείου είναι τα α. Η γενιά του Πολυτεχνείου μας κυβερνάει σήμερα και μας κατέστρεψε.
β. Η εξέγερση σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από την CIA
Και τα δύο (επιχειρήματα) κλισέ έχουν δόσεις αλήθειας. Δηλαδή όντος η γενιά του Πολυτεχνείου έχει μερίδιο ευθύνης για τα κακά χάλια της χώρας μας. Όπως μερίδιο ευθύνης έχουν όλες οι γενιές για ότι συμβαίνει στην εποχή τους. Το να καταδικάζουμε όμως μία ολόκληρη γενιά, την γενικά των νέων της δεκαετίας του 1970 για το σύνολο της πορείας της χώρας, είναι ισοπεδωτικό, είναι εκ του πονηρού και είναι μία παιδική προσέγγιση που πολλοί υιοθετούν ελαφρά την καρδία. Εκτός από το ότι η Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε και συμφιλιώθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό τα τελευταία 50 χρόνια, ναι είχε και προβλήματα και πρόθυμους
(προδότες) που τα προκαλούσαν. Δεν ήταν όλοι οι αγωνιστές προδότες. Δεν ήταν η πλειοψηφία τους προδότες. Δεν είχαν όλοι οι αγωνιστές στο μυαλό τους να τα οικονομήσουν, να γίνουν υπουργοί ή να ξεπουλήσουν την μισή Κύπρο.
Έτυχε να γνωρίσω μερικούς. Έγιναν εργάτες, τεχνίτες, επιστήμονες, επιχειρηματίες και οικογενειάρχες. Οι πλειοψηφία τους είχαν τρία χαρακτηριστικά. Έμειναν για πάντα ενεργοί πολίτες. Είχαν λόγο τιμής και δεν ήταν επώνυμοι.
Όσο για την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών στην εξέγερση το περίεργο θα ήταν να μην είχαν παρουσία εκεί. Σε κάθε εξέγερση και σε κάθε χώρο υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δρουν μυστικά με διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες ατζέντες και σκοπούς.
Είναι πασιφανές σήμερα, στην εποχή που ζούμε, ως μέσο, ως εργαλείο η πληροφορία, η γνώση είναι το ανώτερο αγαθό. Πως περιμένουμε να μην είχε πράκτορες το Πολυτεχνείο τη στιγμή που ως γεγονός άλλαξε πορεία σε μία ολόκληρη χώρα. Αυτό όμως δεν μπορεί να ενοχοποιήσει ως προς τις προθέσεις τους, το σύνολο των ανθρώπων που αγωνίστηκε εκεί ή ακόμα και μία ολόκληρη γενιά.
Το κεντρικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973.
Η γιορτή της δεκάτης εβδόμης Νοεμβρίου είναι εκεί για να μας θυμίζει ένα κυρίως πράγμα. Τίποτα δεν προχωράει μπροστά χωρίς την συμμετοχή μας.
Και αν θα πρέπει να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο όπως το 1973 για να ξεσηκωθούν μόνο μερικοί κυρίως φοιτητές και να σηκώσουν την φωνή τους, ε τότε το πιθανότερο είναι τα πράγματα να ξανά φτάσουν στο απροχώρητο!
Η συμμετοχή λείπει από την κοινωνία μας, εμείς δεν περιφρουρούμε την δημοκρατία, εμείς αφήνουμε να μας εξαπατούν οι μειοψηφίες που μας κυβερνούν. Ας ψαχτούμε λίγο να δούμε γιατί τα αιτήματα του Πολυτεχνείου είναι ακόμα επίκαιρα και ας πάρουμε παράδειγμα από τους φοιτητές που δεν έχουν ξεχάσει ακόμα να οραματίζονται. Εδώ Πολυτεχνείο. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Motivator Damian
-
Κεφάλαιο 38 Η Παγκοσμιοποίηση που θέλουμε
Η παγκοσμιοποίηση έχει γίνει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό και με την ευρύτερη έννοια του όρου. Έχει δημιουργηθεί μία συνδεσιμότητα των ανθρώπων σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη. Διαφορετικές κουλτούρες αλληλοεπηρεάζονται και συνδέονται μέσα από το τσουνάμι της δυτικοευρωπαϊκής και βόριο αμερικάνικης κουλτούρας που έχουν γίνει ΤΟ χαρμάνι του κόσμου. Η εξάρτηση χωρών και λαών από το παγκόσμιο διατλαντικό εμπόριο και η διαπλοκή του με αυτό που άτυπα ονομάζεται παγκόσμια διακυβέρνηση  είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης σήμερα. Όμως αυτό που πέτυχαν οι παγκοσμιοποιητές ήταν να δημιουργήσουν όντος ένα οικοδόμημα που όμως είναι συνεχώς υπό διαμόρφωση. Δεν παγιώνεται και δεν γυρίζει πίσω! Άραγε αυτό το είχαν προβλέψει;
@σημειώσεις
Η Παγκοσμιοποίηση ως όρος
Η Παγκοσμιοποίηση που θέλουμε
Όλοι κατά βάθος είμαστε υπέρ της Παγκοσμιοποίησης
αλλά θέλουμε μόνο τα ωφέλημα και όχι τις παρενέργειες
@

ΤΕΛΟΣ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


Ικαρία. Εργασία Δαμιανού Γ. Νικολάου σε εξέλιξη 35838 λέξεις

Motivator Damian
www.skouliki.net 

skoulikinet.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου