Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα.
Σήμερα είναι μία μαύρη επέτειος. Σαν σήμερα πριν από πενήντα χρόνια, η χώρα έπεσε σαν σάπιο φρούτο και βούλιαξε στην μη δημοκρατία. Θα μου πείτε, σιγά την δημοκρατία που είχαμε πριν, με τις νοθείες, τους διωγμούς, τις εξορίες και την διαφθορά. Ναι, είναι γεγονός ότι η χούντα ήρθε σε ένα έτοιμο και καλλιεργημένο περιβάλλον ακυβερνησίας και διχασμού. Ήταν τόση η αναξιοπιστία του τότε πολιτικού συστήματος και τόση η δυσαρέσκεια, που για μερικούς η λύση της απολυταρχίας έμοιαζε καλή. Φυσικά και δεν ήταν. Εκ του αποτελέσματος. Οι κοινωνίες δεν πηγαίνουν μπροστά με την όπισθεν. Ούτε με το καρότο και το μαστίγιο. Ούτε με την προδοσία της Κύπρου. Όμως παρόλα αυτά, χρειάστηκαν σχεδόν εφτά χρόνια για να ξεσηκωθούν μαζικά οι πολίτες με μπροστάρηδες τους φοιτητές.
Το παρακάτω κείμενο, είναι από την εργασία μου που είναι σε εξέλιξη , «Η γέννηση μίας νέας ανθρώπινης εποχής – δικαιώματα και υποχρεώσεις» και από το κεφάλαιο
«Έθνος – Κράτος. Οι λαϊκοί αγώνες και η εθνική συγκολλητική ιστορική ουσία», το οποίο δεν έχω τελειώσει και είναι αδημοσίευτο.
Τίτλος κειμένου:
Εδώ Πολυτεχνείο. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία. δημοσιευμένο Τρίτη, 17 Νοέμβριος 2009 21:05 με επιπλέον ανάπτυξη τον Μάρτιο του 2017.
Σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να βλέπω το ποτήρι μισό γεμάτο αντί για μισό άδειο. Προσπαθώ πάντα να είμαι αισιόδοξος κρατώντας μία ισορροπία μεταξύ της ουτοπικής υπεραισιοδοξίας και του ισοπεδωτικού ρεαλισμού που αποδέχεται τις καταστάσεις όπως έρχονται χωρίς καμία διάθεση δημιουργικής αμφισβήτησης. Οι διάφορες εθνικές επέτειοι, που έχουν τον ρόλο να μας δένουν σαν λαό με την ιστορία και με τον εαυτό μας, συχνά πυκνά, βάλλονται άλλοτε με διάφορες ιστορικές πληροφορίες που κλονίζουν το κεντρικό νόημα και άλλοτε με κλισέ.
Πριν να αναφέρω ποιο είναι για εμένα το κεντρικό νόημα της γιορτής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα αναφερθώ σε δύο κλισέ που τείνουν να ακυρώσουν την εθνική γιορτή. Μάλιστα αντίστοιχες προσπάθειες υπονόμευσης γίνονται για όλες τις εθνικές γιορτές όπως της 25η Μαρτίου και της 28η Οκτωβρίου.
Δύο από τα κλισέ που υπονομεύουν το κεντρικό νόημα του Πολυτεχνείου είναι τα α. Η γενιά του Πολυτεχνείου μας κυβερνάει σήμερα και μας κατέστρεψε.
β. Η εξέγερση σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από την CIA
Και τα δύο (επιχειρήματα) κλισέ έχουν δόσεις αλήθειας. Δηλαδή όντος η γενιά του Πολυτεχνείου έχει μερίδιο ευθύνης για τα κακά χάλια της χώρας μας. Όπως μερίδιο ευθύνης έχουν όλες οι γενιές για ότι συμβαίνει στην εποχή τους. Το να καταδικάζουμε όμως μία ολόκληρη γενιά, την γενικά των νέων της δεκαετίας του 1970 για το σύνολο της πορείας της χώρας, είναι ισοπεδωτικό, είναι εκ του πονηρού και είναι μία παιδική προσέγγιση που πολλοί υιοθετούν ελαφρά την καρδία. Εκτός από το ότι η Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε και συμφιλιώθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό τα τελευταία 50 χρόνια, ναι είχε και προβλήματα και πρόθυμους (προδότες) που τα προκαλούσαν. Δεν ήταν όλοι οι αγωνιστές προδότες. Δεν ήταν η πλειοψηφία τους προδότες. Δεν είχαν όλοι οι αγωνιστές στο μυαλό τους να τα οικονομήσουν, να γίνουν υπουργοί ή να ξεπουλήσουν την μισή Κύπρο.
Έτυχε να γνωρίσω μερικούς. Έγιναν εργάτες, τεχνίτες, επιστήμονες, επιχειρηματίες και οικογενειάρχες. Οι πλειοψηφία τους είχαν τρία χαρακτηριστικά. Έμειναν για πάντα ενεργοί πολίτες. Είχαν λόγο τιμής και δεν ήταν επώνυμοι.
Όσο για την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών στην εξέγερση
το περίεργο θα ήταν να μην είχαν παρουσία εκεί. Σε κάθε εξέγερση και σε κάθε χώρο υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δρουν μυστικά με διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες ατζέντες και σκοπούς.
Είναι πασιφανές σήμερα, στην εποχή που ζούμε, ως μέσο, ως εργαλείο
η πληροφορία, η γνώση είναι το ανώτερο αγαθό. Πως περιμένουμε να μην είχε πράκτορες το Πολυτεχνείο τη στιγμή που ως γεγονός άλλαξε πορεία σε μία ολόκληρη χώρα. Αυτό όμως δεν μπορεί να ενοχοποιήσει ως προς τις προθέσεις τους, το σύνολο των ανθρώπων που αγωνίστηκε εκεί ή ακόμα και μία ολόκληρη γενιά.
Το κεντρικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973.
Η γιορτή της δεκάτης εβδόμης Νοεμβρίου είναι εκεί για να μας θυμίζει ένα κυρίως πράγμα .
Τίποτα δεν προχωράει μπροστά χωρίς την συμμετοχή μας.
Και αν θα πρέπει να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο όπως το 1973 για να ξεσηκωθούν μόνο μερικοί κυρίως φοιτητές και να σηκώσουν την φωνή τους, ε τότε το πιθανότερο είναι τα πράγματα να ξαναφτάσουν στο απροχώρητο!
Η συμμετοχή λείπει από την κοινωνία μας, εμείς δεν περιφρουρούμε την δημοκρατία, εμείς αφήνουμε να μας εξαπατούν οι μειοψηφίες που μας κυβερνούν. Ας ψαχτούμε λίγο να δούμε γιατί τα αιτήματα του Πολυτεχνείου είναι ακόμα επίκαιρα και ας πάρουμε παράδειγμα από τους φοιτητές που δεν έχουν ξεχάσει ακόμα να οραματίζονται.
Εδώ Πολυτεχνείο. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Motivator Damian
skouliki.net
https://skoulikinet.blogspot.gr
Εχθές είχα μία απρόσκλητη επισκέπτρια. Είναι εντελώς τρελό να τα φορτώσω όλα σε εκείνη αλλά ήταν η αφορμή να μην γράψω τίποτα στο ημερολόγια εχθές. Η πόρτα της αυλής ήταν ανοιχτή και περνώντας από τον δρόμο, μπήκε.
Της είπα αν θέλει να με δει μπορούμε να το κανονίσουμε με ραντεβού και ότι μπορεί να κάτσει αν θέλει για πέντε λεπτά. Της πρόσφερα ένα ποτήρι νερό και μία καρέκλα για να κάτσει, εκείνη αρνήθηκε το νερό. Έκατσε για πέντε λεπτά. Μου είπε της αρέσει το χωριό γιατί της φαίνεται λιγότερο ψεύτικο. Μπορεί λιγότερο ψεύτικο από μία μεγάλη πόλη αλλά πάλι ψεύτικο, υπογράμμισα. Γιατί Αλεξάνδρα σου φαίνεται ψεύτικος ο κόσμος; Της είπα. Μετά άρχισε να μιλάει για εμένα και πως είμαι διαφορετικός από τους άλλους γιατί προσέχω πολύ τις λέξεις και τις σημαίνουν και άλλα πολλά. Εν κατακλείδι ήθελε να μάθει τι κάνω και γιατί δεν μπορώ να κάτσω εκείνη την ώρα μαζί της. Εγώ την ξαναρώτησα τι γράφει και εκείνη μου ανταπέδωσε την ερώτηση. Εμένα τα γραφτά μου είναι δημόσια, της είπα. Δεν θυμάσαι που σε ρώτησα αν διαβάζεις Ελληνικά και μου είπες όχι; Την παρέπεμψα στο μλοκ μου και την συμβούλεψα να χρησιμοποιήσει κάποιον μεταφραστή από αυτούς που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Επίσης της είπα ότι υπάρχει κάποιο υλικό και στα Αγγλικά. Μπορώ να θυμηθώ περισσότερες λεπτομέρειες από αυτήν την συνάντηση αλλά δεν θα το κάνω τώρα. Γεγονός είναι ότι οι σκέψεις που είχα εκείνη την ώρα αποσυντονίστηκαν εξαιτίας της. Το αστείο είναι ότι σήμερα που την συνάντησα στον δρόμο μου είπε ότι δεν διάβασε ακόμα τίποτα γιατί δεν είχε πρόσβαση και έπρεπε να πάει στο καφενείο αλλά εκεί καπνίζουν και δεν μπορεί.
Κατά τα άλλα οι λίγες λέξεις που κατάφερα να σημειώσω λίγο πριν μπει στην αυλή, είναι αυτές.
<Μας βρωμάει το κατσικίσιο γάλα, άραγε γιατί μας φαίνεται ξένο; Μήπως εμείς είμαστε ξένοι σε αυτό;>
Από αυτήν την φράση μπορώ να θυμηθώ όλον τον συλλογισμό μου που αφορούσε τις μυρωδιές. Αυτό το αισθητήριο όργανο που μας ,κάνει και αντιλαμβανόμαστε και να ξεχωρίζουμε διαφορετικά μόρια που αιωρούνται στον αέρα ή και πολύ περισσότερα. Πολλές φορές διάφορες μυρωδιές μας φαίνονται δυσάρεστες, ο ιδρώτας, το σκόρδο, η κοπριά, τα κατσίκια, οι μυρωδιές των ζώων γενικότερα. Ίσως γιατί έχουμε μάθει να ζούμε μία αποστειρωμένη ζωή, απαλλαγμένη από την φυσική ροή των αισθήσεων. Και με αυτό θα κλείσω αυτή την παρένθεση.
Κάτι άλλο που θυμάμαι από εχθές είναι κάτι που σκεφτόμουν να σημειώσω αλλά δεν σημείωσα, ευτυχώς το θυμάμαι. Ήταν οι δύο λέξεις, Μιράζ και Πλέισις. Δηλαδή μέρη αντικατοπτρισμού. Είναι μάλλον όλο λάθος σαν ερμηνεία αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχουν μέρη που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας αλλά στην πραγματικότητα η κατεύθυνση που κοιτάμε δεν είναι η ίδια με την κατεύθυνση που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε σε αυτά που κοιτάμε, παρά μόνο σχετικά. Πολλές φορές ξεχνάμε το γεγονός πως ότι παρατηρούμαι με την όραση μας είναι μόνο αντανακλώμενο φως και τίποτα άλλο. Χθες το πρωί είδα την ανατολή του ήλιου ο οποίος εμφανίστηκε μέσα από την θάλασσα. Ήταν πολύ δυνατός. Δεξιά και αριστερά μπορούσα να δω και κάποιες βραχονησίδες, οι οποίες έμοιαζαν να αιωρούνται.
Είδα και σήμερα την ανατολή, παρόλο που έβρεχε και βρέχει ακόμα. Ο Ήλιος σηκώθηκε αρκετά ώστε να φανεί ολόκληρος και αμέσως μετά χάθηκε στα σύννεφα, ενώ δεν μου φάνηκε τόσο δυνατός όσο χθες. Το βράδυ με ξύπνησε η βροχή. Επιτέλους βροχή. Η Ικαρία υποφέρει από ξηρασία και αυτή είναι η δεύτερη φορά που βρέχει μετά το καλοκαίρι. Αυτή τη φορά είναι καλή βροχή. Διαρκής, αφού βρέχει ακόμα και όχι πάρα πολύ δυνατή ώστε να προξενεί καταστροφές όπως το 2010. Μάλιστα οι ντόπιοι έχουν αποκτήσει και έναν φόβο πια, μετά από εκείνο το φαινόμενο που κατέστρεψε δρόμους, ξερίζωσε δέντρα και δημιούργησε παραλίες.
Και τότε είχε προηγηθεί μία περίοδος ξηρασίας. Σαν να μην έρχεται το νερό με φυσιολογικούς ρυθμούς αλλά να έρχεται ξαφνικά και πολύ μαζεμένο. Ευτυχώς έως σήμερα το φαινόμενο δεν επαναλήφτηκε. Όμως νομίζω ότι οι αναταράξεις δεν έχουν τελειώσει ακόμα. Είμαστε ακόμα σε περίοδο εποχικής μετάβασης.
Τι μπορώ να θυμηθώ από τις εργασίες μου και πως συνέχισα την ανάλυση μου έχοντας την λίστα με τους 30 + λόγους που τα κράτη είναι απονομιμοποιημένα.
Ήθελα να μάθω τι συνδέει όλους αυτούς τους λόγους μεταξύ τους, ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά. Βρήκα δύο λέξεις που ταιριάζουν με τους περισσότερους λόγους. Οι λέξεις Εξάρτηση και Ανασφάλεια.
Ένα επόμενο κείμενο το οποίο επεξεργαζόμουν αφορούσε τη δύναμη της επιλογής. Τι είναι η επιλογή. Είχα γράψει ότι πολλές φορές διάφορες επιλογές που συναντάμε στη ζωή μας δεν τις βλέπουμε ως επιλογές αλλά ως προκαθορισμένες από την κοινωνία επιλογές για εμάς. Για παράδειγμα στην Ελλάδα μας βαφτίζουν Χριστιανούς όταν είμαστε μωρά, αντίθετα με το παράδειγμα του Χριστού που βαφτίστηκε 30 χρονών.
Αφού μεγαλώσουμε μαθαίνουμε ότι υπάρχουν κι άλλες θρησκείες και παραδόσεις και τότε συνειδητοποιούμε ότι αυτό που μας είχε παρουσιαστεί σαν δεδομένο, δεν είναι. Είναι επιλογή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με αυτό. Το 2008 προς 2009 είχα γράψει για τον εθνικισμό εναντίων ανθρωπότητας που πάλι μιλούσα για το ίδιο πράγμα. Τις επιλογές που κάνουμε χωρίς την συνείδηση ότι τις κάνουμε..
##
εθνικισμός εναντίων ανθρωπότητας (κείμενο δημοσιευμένο)
Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 03 Μάρτιος 2012 01:59 Συντάχθηκε απο τον/την Blogger Motivator Παρασκευή, 17 Οκτώβριος 2008 16:49
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως η παράδοση χρησιμοποιείται για την ενδυνάμωση του εθνικισμού, ο οποίος χρησιμοποιείται σαν τέχνασμα για την διατήρηση του διαίρει και βασίλευε.
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για ένα χριστιανό ή ένα μουσουλμάνο να υπερνικήσει τις προκαταλήψεις του και να δει ο ένας τον άλλο σαν αδελφό; Αυτές οι πλασματικές προκαταλήψεις είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μίας κοινωνίας όλων των ανθρώπων που θα θέλει να ζήσει ενωμένη χωρίς να φοβάται.
Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού μας.
Όντως μία κοινωνία φοβισμένη και απελπισμένη, είναι σίγουρο ότι θα αγκαλιάσει τις προκαταλήψεις της. Όμως μία κοινωνία που θα εκπαιδεύσει τον εαυτό της να μην φοβάται, αλλά να φροντίζει να μαθαίνει για ότι δεν γνωρίζει ,θα καταφέρει να ζήσει ελεύθερη.
Για αυτό και εσείς, φροντίστε να γνωρίσετε τους αλλοδαπούς γείτονες σας, γείτονες είστε στο κάτω κάτω. Μην αγνοείτε έναν ξένο, ακόμα και αν δεν τον καταλάβετε, προσπαθήστε να τον βοηθήσετε αν περνάει από το χέρι σας. Αν βρείτε κάποιον ξένο που σας κεντρίζει το ενδιαφέρον κάντε τον φίλο. Μάθετε για την κουλτούρα του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ναυτικοί που έχουν έρθει σε επαφή με πάρα πολλές και διαφορετικές κουλτούρες, συχνά χαρακτηρίζονται από ένα είδος σοφίας, και κυρίως οι καπετάνιοι διατηρούν ακόμα ένα κύρος αξιοζήλευτο από πολλά επαγγέλματα.
Αυτή η αλληλεπίδραση με τις διαφορετικές κουλτούρες είναι που τους έκανε πιο έμπειρους και όξινε την κρίση τους.
Οι πληθυσμοί της Γης παραπλανούνται συστηματικά και σύρονται μέχρι και σε πολεμικές διενέξεις χωρίς κανένα πρακτικά όφελος για τους ίδιους παρά μόνο μιας μικρής μειοψηφίας. Μια συνηθισμένη δικαιολογία είναι η προστασία της πατρίδας, μα η πατρίδα μας είναι ο πλανήτης Γη. Οι πόλεμοι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να δικαιολογηθούν και αυτό είναι μία νίκη της πληροφόρησης.
Άρα η πληροφορία είναι ο καθοριστικός παράγοντας μαζί με τη συμμετοχή για μία παγκόσμια αδελφότητα που θα δρα ενωμένη για την διαφύλαξη των δικαιωμάτων της. Οι καλές επικοινωνίες είναι βασικός παράγοντας. Για παράδειγμα, αλλιώς είναι να κάνεις πορεία στην Αθήνα και αλλιώς να έχεις εικόνα από όλες τις πορείες στις μητροπόλεις της Γης που πραγματοποιούνται παράλληλα, για τους ίδιους λόγους.
άποψη - www.skouliki.net
λοογκίβερ
-
δεύτερη καταχώρηση Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 21:15
Θα δοκιμάσω να βάλω σε λειτουργία τον χαλασμένο υπολογιστή. Ίσως με την θερμοκρασία λίγο πιο ανεβασμένη, η ξεκολλημένη επαφή στο κύκλωμα των γραφικών της οθόνης να κάνει επαφή. Αν αυτό είναι το πρόβλημα όπως μου είχαν πει οι τεχνικοί τις προηγούμενες 3 φορές που χάλασε. Μία τον Φεβρουάριο του 2015, μία το. Έχω χάσει τον λογαριασμό. Μάλλον αν υποθέσουμε ότι τώρα ήταν η τελευταία φορά, η προ τελευταία ήταν περίπου τον Απρίλιο του 2016 και πριν από τότε ήταν τον Αύγουστο του 2015 και πριν από αυτό ήταν τον Φεβρουάριο με Μάρτιο του 2015.. Αυτόν τον υπολογιστή τον αγόρασα στα τέλη του 2011.
Με 3 οθόνες ανοιχτές και τον θόρυβο του λειτουργικού συστήματος ουάαμμ που ανοίγει εξετάζω προσεχτικά τα γραφικά. Μπάλα του μπάσκετ, όνομα χρήστη και συνθηματικό. Τα γραφικά είναι ακόμα παραποιημένα. Προχωράω στην εισαγωγή του συνθηματικού. Οκ. Μία οριζόντια μπάρα γεμίζει από τα αριστερά προς τα δεξιά. Σταμάτησε περίπου στην μέση. Σηκώνω το λάπτοπ και ακουμπάω το κάτω μέρος του στο δεξί αυτί μου. Χμ, ο δίσκος λειτουργεί. Ας το αφήσω να δω τι θα γίνει. Η ώρα είναι εννέα και είκοσι εννέα. Αυτά τα λειτουργικά συστήματα μου έχουν δώσει μία ιδέα που τριγυρνάει εδώ και καιρό στο μυαλό μου. Ο άνθρωπος είναι σαν λειτουργικό σύστημα. Εκτελεί κάποιες λειτουργίες, πολλές μάλιστα ταυτόχρονα. Ο άνθρωπος, τρώει, περπατάει, βλέπει, ακούει, οσφραίνεται, γεύεται, ψηλαφίζει και γενικά ακουμπάει. Πάνω από όλα σκέφτεται. Νομίζω ότι κι άλλα ζώα σκέφτονται και είναι γελοίο και αυθαίρετο συμπέρασμα ότι μόνο ο άνθρωπος είναι σκεφτόμενο ζώο. Όμως για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο άνθρωπος, από όλα τα άλλα αντίστοιχα λειτουργικά συστήματα, τα άλλα ζώα, επικράτησε. Ήταν τα ιδιαίτερα χαρίσματα του που τον έκαναν να επικρατήσει; Ήταν η λειτουργία του αντίχειρα και η δυνατότητα του να κατασκευάζει εργαλεία; Ήταν ο ιδιαίτερος εγκέφαλος του; Ήταν η ομαδική ζωή; Υπάρχει περίπτωση όλα αυτά τα προτερήματα να ήρθαν αργότερα, εξαιτίας αυτής της επικράτησης και η πραγματική αιτία που ο άνθρωπος βασιλεύει στο βασίλειο των ζώων να παραμένει άγνωστη;
9:40 Και η μπάρα παραμένει κολλημένη..
Αν ρίξουμε μία προσεχτική ματιά, ο άνθρωπος φέρεται σε όλα τα άλλα ζώα σαν αυτά να είναι υπήκοοι του. Ένα σκυλί πρέπει να ακούει το αφεντικό του, μία αγελάδα πρέπει να παράγει γάλα, μία κότα πρέπει να γεννάει αυγά. Όλα τα λειτουργικά συστήματα της φύσης έχουν γίνει προέκταση του δικού μας λειτουργικού. Είναι εξαρτήματα, κομπόνετς τα οποία δέχονται τις εντολές μας. Άραγε όλα αυτά τα λειτουργικά συστήματα είναι για εμάς ή εξυπηρετούσαν κάποιον άλλο σκοπό πριν την εποχή του ανθρώπου; Και ποιος είναι αυτός ο σκοπός;
9:48 Χάρντ Ριμπούτ. δεν νομίζω ότι μπορώ να συνεχίσω να βασανίζομαι άλλο. Πρέπει να το κατσαβιδιάσω. Αλλά θα το κάνω με την βοήθεια κάποιου άλλου και κάποια άλλη στιγμή.
σημειώσεις :
Ιστορία των ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ και η συζήτηση στο Ινδικό εστιατόριο το 2012
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Φαντάσου ένα κόσμο που δεν θα υπάρχουν ονόματα μόνο ονόματα λειτουργιών
τέλος καταχώρησης
-
Τρίτη καταχώρηση Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 11:08
Τόπος: Ικαρία
Παρόλο που είναι το ημερολόγιο ενός ντι τζέι, δεν έχω πει τίποτα για μουσική. Η σχέση μου με την μουσική ξεκίνησε σαν ένστικτο, άκουγα ρυθμικούς ήχους και λόγια. Πολύ λίγα από τα λόγια μου έμεναν, αλλά ξεχώριζα κομμάτια που μου άρεσαν και κομμάτια που δεν μου άρεσαν. Κομμάτια που με πώρωναν και κομμάτια που με άφηναν αδιάφορο. Την πρώτη επαφή την είχα από κασέτες και δίσκους του αδερφού μου και άλλων μεγαλύτερων, όταν ήμουν περίπου δέκα ή δώδεκα χρονών.
Σήμερα η σχέση μου με την μουσική έχει επιστρέψει στο ένστικτο σαν πρώτο κριτήριο όμως για να επιστρέψω σε αυτό θα πει ότι πέρασα και από στάδιο στα οποία το ένστιχτο μου έπρεπε να καταπιεστεί και τελικά να αγνοηθεί τελείως. Αυτό συνέβη κυρίως κατά τις περιόδους της ζωής μου που εργάστηκα επαγγελματικά στο ραδιόφωνο.
Όμως, ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν ένα μουσικό κομμάτι ή ένα τραγούδι καλό.
Πρώτα από όλα ο καλός Ντι Τζέι δεν ψάχνει να βρει απλός τα καλά κομμάτια αλλά συγκριμένα τις καλύτερες αποτυπώσεις τους. Τις πιο καλές ηχογραφημένες εκτελέσεις των πιο ωραίων κομματιών. Αυτές είναι που θα αναπαραχθούν σε ένα πρόγραμμα, ένα ντι τζέι σετ.
Πέρα από την προσωπική του αισθητική, ο ντι τζέι καλείται να συνδέσει τις επιλογές του μεταξύ τους, σε πια σειρά θα παιχτούν τα τραγούδια και πως όλα αυτά θα αποτελέσουν ένα συγκεκριμένο σάοντρακ για το ακροατήριο. Δηλαδή το ζητούμενο όταν δεν παίζεις μόνο για τον εαυτό σου, είναι πως το ακροατήριο θα αντιληφθεί τους μουσικούς συνειρμούς σου ως οικείους του. Αν και αυτό είναι σχετικό με τις επιδιώξεις κάποιου ντι τζέι σετ. Μπορεί για παράδειγμα ένα σετ να μην έχει ως σκοπό να ταιριάξει σε οποιοδήποτε συγκριμένο ακροατήριο ή μπορεί να θέλει να είναι επί τούτου αδιάφορο. Ο κύριος κορμός παραμένει ο ίδιος. Τα κομμάτια θα πρέπει να έχουν αυτήν την ποιότητα του ντι τζέι. Ντι τζέι κουόλιτι που λέω χαρακτηριστικά. Τα κομμάτια θα πρέπει να είναι καλά, δηλαδή κατάλληλα για να ακουστούν κάπου, για πολλούς λόγους, όχι για έναν, για παράδειγμα το τάδε κομμάτι έχει ένα ωραίο σόλο ή γιατί το τάδε κομμάτι έχει κάτι ωραία φωνητικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν προϊστάμενο μου να λέει, τα κομμάτια πρέπει να ακούγονται ευχάριστα, δηλαδή να μην έχουν ενοχλητικό ήχο, να έχουν ρυθμό και να τραγουδιούνται. Η καλή ραδιοφωνική συνταγή για εκείνον. Μέχρι εδώ καλά, όμως τα κομμάτια για εμένα θα πρέπει να έχουν και κάτι άλλο που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Αν δεν έχουν αυτό το ανεξήγητο, το ενστικτώδες, το άπιαστο, το σχεδόν μεταφυσικό, ε τότε όλες οι άλλες παράμετροι δεν είναι αρκετοί για να κάνουν ένα κομμάτι, κάτι παραπάνω από αδιάφορο στα αυτιά τουλάχιστον του Ντι Τζέι. Τώρα πια γνωρίζοντας αυτά που γνωρίζω, έχοντας τις εμπειρίες που έχω αρνούμαι να δεχτώ ότι υπάρχουν ακόμα ντι τζέι που θυσιάζουν την ποιότητα των ωρών μουσικής που παίζουν, για να κρατήσουν ένα ομοιογενή στιλ ή ύφος. Γιατί για να παίξεις κομμάτια μόνο από μία κατηγορία ή ενότητα, χάνεις όλες τις άλλες πιθανές καλές επιλογές από όλες τις υπόλοιπες ενότητες. Φυσικά δεν είναι ακατόρθωτο να παίξει κάποιος για παράδειγμα μόνο τέκνο και να βγει ένα πολύ καλό σετ, απλά είναι απείρως πιο δύσκολο και πιο περιοριστικό.
Editorial 02 - το ημερολόγιο του ντι τζέι
Motivator Damian
www.skoulikinet.blogspot.gr
www.skouliki.net
